ท่านวีรพลอึ้งไปเล็กน้อยกับคำพูดของลูกชายเพื่อนรักกับลูกสาว ท่านได้แต่นั่งมองทั้งสองยืนทะเลาะกันอย่างขุ่นเคืองเล็กน้อย แม้ท่านอยากได้ชนาธิปมาเป็นลูกเขย แต่สิ่งที่ท่านได้ยินมันดูหนักหนาสาหัสไม่น้อยทีเดียว ว่าแต่ลูกสาวของท่านเสียจูบแรกให้ชายหนุ่มไปตอนไหนกัน ทำไมท่านถึงไม่เคยรู้เรื่องนี้
“พี่จะบอกให้ว่าน้ำเป็นของพี่ตั้งแต่เมื่อตอนน้ำสิบเจ็ดแล้ว วันที่พี่ได้จูบแรกของน้ำชีวิตของน้ำก็เป็นของพี่ ที่สำคัญหัวใจของน้ำก็ต้องเป็นของพี่ด้วย หากพี่รู้ว่าไอ้เอกมันแหกกฎที่พวกพี่ตั้งเอาไว้เมื่อสิบกว่าปีก่อนแล้วหันมาคบกับมนัญชยา พี่ก็คงจะไม่ต้องมานั่งเก็บความรู้สึกของตัวเองจนถึงตอนนี้หรอก”
“นั่นมันเรื่องของพี่ใหญ่”
นี่เขาจะบอกว่าแอบรักเธอมานานแล้วอย่างนั้นเหรอ เธอไม่มีวันเชื่อหรอก ผู้ชายบ้าอำนาจ เห็นแก่ตัว เอาแต่ใจตัวเองอย่างร้ายกาจคนนี้น่ะเหรอจะรักเธอ ใครเชื่อก็โง่เต็มที
“ตกลงจะไม่ยอมบอกพี่เรื่องของไอ้
