ณ ร้านคอฟฟีช็อปภายในโรงแรม
สามหนุ่มสามสาวนั่งรวมตัวกันอยู่บนโต๊ะไม้สีสวย แก้วกาแฟหอมกรุ่นวางเอาไว้ตรงหน้าของแต่ละคน พวกเขาตื่นขึ้นตั้งแต่เช้า แล้วมารวมตัวกันอยู่ที่ร้านคอฟฟีช็อปแห่งนี้มาเกือบหนึ่งชั่วโมงแล้ว แต่พวกเขาก็ยังไม่เห็นชนาธิปกับรมิดาเลย
“ทำไมป่านนี้แล้วสองคนนั่นยังไม่ยอมลงกันมาเสียที” พลอยไพลินเอ่ยขึ้นอย่างกังวล ปกติรมิดาไม่ตื่นสายแบบนี้ มือเรียวเล็กยกแก้วกาแฟขึ้นจิบเล็กน้อย วางมันลงอย่างช้าๆ ใบหน้าสวยหวานเงยขึ้นไปมองมนัญชยาก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า... “ฉันว่าเราน่าจะขึ้นไปตามน้ำนะ ไม่รู้ป่านนี้จะตื่นหรือยัง”
“ว่าไม่ต้องหรอกค่ะ เดี๋ยวพี่น้ำก็ลงมาเองแหละ เมื่อคืนพวกเรานอนดึกกันไปหน่อย มัวแต่นินทาใครบางคนอยู่น่ะค่ะ” อติกานต์เอ่ยขึ้น หญิงสาวส่งรอยยิ้มหวานไปให้พี่สาวทั้งสอง จะให้ขึ้นไปหาที่ห้องได้ยังไง เพราะตอนนี้พี่ชายของเธอดันนอนอยู่บนเตียงกับพี่สาวคนสวย เกิดมีใครไปเห็นเข้าจะดูไม่เหมาะส
