บทที่9 เคลียร์ใจ
1117 Words
บทที่9
เคลียร์ใจ
ฉันถูกหมอเบย์พากลับมาที่หอพักตั้งแต่ออกมาจากสโมสรคุณหมอก็ไม่พูดอะไรเลย สีหน้านิ่งเรียบเหมือนไม่พอใจฉันเลยแต่เรื่องนี้ฉันเองก็ผิด ผิดที่เข้าไปยุ่งกับคุณไบร์ทคนที่ควรหายไปคือฉันต่างหาก
“ขอบคุณที่มาส่งนะคะ”
“ทำไมทำตัวแบบนี้ครับ ทำไมถึงมีหมอแค่คนเดียวไม่ได้” ชายหนุ่มหันมามองหน้าสาวน้อยที่แสดงออกถึงความสำนึกผิดในครั้งนี้ออกมา
“หอมขอโทษค่ะ หอมก็ไม่รู้ว่าทำไมหอมถึงได้ใจง่ายแบบนี้ หอมขอโทษจริงๆ ค่ะ”
หยดน้ำตาของต้นหอมทำให้หมอเบย์ต้องยื่นมือเข้ามาเช็ด ไม่ใช่ว่าตนรังเกียจแต่เป็นเพราะตนไม่อยากแบ่งของรักของหวงไปให้ใครต่างหาก หากหัวใจของเธอจะรักใครก็อยากให้เป็นตนเพียงคนเดียวมากกว่า
“หมอไม่ได้รังเกียจแต่หมอแค่เสียใจที่หอมปล่อยให้ร่างกายของตัวเองไปเป็นของคนอื่น หมอรับได้นะแต่หมอกลัวว่าหอมจะติดใจแล้วทิ้งหมอไปต่างหากล่ะ”
“หอมไม่ทิ้งหมอหรอกค่ะ หอมจะทิ้งหมอได้ไง”
“แล้วเป็นไงบ้างรู้สึกยังไง”
ต้นหอมหน้าแดงพูดอะไรไม่ออกหมอเบย์เลยพาเธอลงจากรถเพื่อกลับขึ้นไปบนหอพักจากนั้นก็พาเธอมาอาบน้ำและเช็กดูความเสียหาย พอเห็นร่องรักของเธอบวมแดงก็อยากกลับไปซัดหน้าน้องชายอีกครั้ง
“มึงไปตายอดตายอยากมาจากไหนวะ!” ผมจับจิ๊บิของต้นหอมที่อักเสบมากจึงหายาแก้อักเสบให้เธอกินหลังจากทานข้าวแล้ว
“หอมเคยได้ยินมาว่าหมอกับคุณไบร์ทเอาผู้หญิงมาแซนวิสกัน จริงหรือเปล่าคะ”
มีดปอกผลไม้ที่มือของหมอเบย์แทบร่วง สายตามองหน้าสาวน้อยที่นั่งอยู่ด้วยความสงสัย
“ถามทำไมครับ”
“หอมแค่อยากรู้ค่ะ หมอแบ่งกันยังไงเหรอ”
“ก็ไปตามอารมณ์ครับ ผลัดกันไปแต่ก็ตามความสมัครใจของผู้หญิงด้วยนะ” หมอเบย์มองหน้าสาวน้อยที่แอบอมยิ้มจนหัวใจของตนเต้นตึกตักด้วยความตื่นเต้น
“เจ็บไหมคะ”
“หันก้นมาสิหมอจะใช้นิ้วให้ดูจะได้รู้ว่าจะทนได้ไหม”
ต้นหอมลุกเดินมาหาหมอเบย์จากนั้นก็ดึงกางเกงลงหมอเบย์จึงจับเธอมานอนหงายบนโต๊ะ น้ำใสๆ เปียกฉ่ำขนาดนี้แสดงว่าเธอก็คงมีอารมณ์เหมือนกันถึงได้ถามแบบนั้นออกมา
นิ้วเรียวยาวของหมอเบย์เขี่ยที่ร่องรักเบาเพื่อให้น้ำใสๆ เคลือบนิ้วชี้ จากนั้นก็ลากลงมาที่ร่องด้านหลังเพื่อเขี่ยให้เธอมีอารมณ์
“รู้สึกยังไงบ้างครับ”
“มันเสียววูบวาบในท้องค่ะหมอ จะเจ็บมากไหมคะ”
“เจ็บสิแต่นิ้วมันเล็กนะของจริงจะจุกจนร้องไม่ออกเลยล่ะ”
ในหัวของฉันตอนนี้มันรู้สึกแปลกๆ วันนี้วันศุกร์อยากจุกจังเลย นิ้วของหมอค่อยๆ ดันเข้ามามันหน่วงมาก เจ็บแต่มันทนได้โคตรฟินเลยขอบอก
“อ๊ะ..?”
“พอแล้วแค่นี้พอ”
“อ้าวว” ฉันลุกขึ้นมาชันแขนมองหน้าคุณหมอแต่ตอนนี้ฉันกำลังอ้าขาอยู่ตรงหน้าหมอแต่ดูเหมือนคุณหมอจะมีอารมณ์เหมือนกัน
“หอมเจ็บอยู่ดูสิอักเสบขนาดนี้ถ้าหมอทำมันจะดูใจร้ายเกินไปนะครับ”
ฉันยอมลุกมาใส่เสื้อผ้าหลังจากที่คุณหมอเบย์เช็ดน้ำหวานออกจนหมด คืนนี้ฉันคงไม่โดนคุณหมอกวนแน่ ๆ เพราะตัวฉันเองก็รู้สึกเหมือนจะเป็นไข้เลยอัดยาเข้าไปอีกเม็ดจากนั้นก็หลับใหลไปเลย
///หมอเบย์///
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูข้อความที่น้องชายมันส่งมาหาผมว่าอยากคุยเรื่องต้นหอม ผมรู้ได้ทันทีว่ามันต้องติดใจต้นหอมเหมือนกัน และผมต้องทำยังไงผมไม่ได้อยากมีเมียคนเดียวกับมันสักหน่อย
วันต่อมา...
ผมมาทำงานตั้งแต่เช้าโดยมีต้นหอมมาด้วยเพราะผมต้องสอนงานเธอต่อ วันนี้ผมสอนเรื่องการวางตัวอยู่ที่โรงพยาบาลผมมีผู้ช่วยก็จริงแต่การที่ผมต้องวนเวียนไปสโมสรบ่อยๆ มันก็เป็นเรื่องวุ่นวายสำหรับผมมาก เพราะฉะนั้นคนที่จะเข้าประชุมแทนผมหรือจัดการงานที่สโมสรแทนผมได้ก็คือต้นหอม
“หอมสั่งข้าวให้หมอแล้วนะคะ” สาวน้อยที่กำลังนั่งอยู่บนตักของคุณหมอถูกหอมแก้มจนช้ำไปหมดแล้ว การสอนงานของหมอเบย์ดูพิลึกนัก ให้เธอนั่งตักไม่ยอมให้ลุกไปไหนเลย
“ขอบคุณครับ ตั้งแต่มีหอมชีวิตหมอดูมีระเบียบขึ้นเยอะเลย ขอบคุณที่ดูแลหมอนะครับ”
“มันเป็นหน้าที่ของหอมนี่คะ ว่าแต่วันนี้หมอไม่มีเคสผ่าตัดเราจะไปที่ไหนกันหรือเปล่าคะ พอดีวันจันทร์หอมมีสอบแต่ยังไม่ได้อ่านหนังสือเลย”
“วันนี้ไม่ได้ไปไหนครับ เดี๋ยวกลับหอหมอจะช่วยติวให้ดีไหม”
“ดีมากๆ เลยค่ะ”
หมอเบย์สอนงานต้นหอมจนเธอเข้าใจการทำงานและหน้าที่ของเธอเป็นอย่างดีแล้ว หลังจากนี้ช่วงปิดเทอมเธอคงได้ลงมืออย่างจริงจัง เพราะเงินเดือนที่ได้ก็ปาไปครึ่งแสนแล้ว
แกร๊ก!
จู่ ๆ ประตูห้องทำงานของหมอเบย์ก็ถูกเปิดออกต้นหอมจึงลุกออกจากตักแต่ก็ถูกหมอเบย์กอดเอาไว้ไม่ให้ลุก เท้าที่ก้าวเข้ามาในห้องทำงานของหมอเบย์ก็คือน้องชายอย่างไบร์ททำให้ต้นหอมต้องกลืนน้ำลายเหนี่ยวลงคอทันที
“ทำไมไม่ตอบไลน์ผมอะหมอ แล้วแบบนี้จะคุยกันรู้เรื่องไหม!”
“ไม่มีอะไรต้องคุยและคราวหลังเคาะประตูก่อน!”
“เออช่างแม่งเถอะ หมอผมรู้นะว่าผมผิดแต่ผมก็ชอบต้นหอมเหมือนกัน ยังไงต้นหอมก็เป็นเมียผม ผมก็ควรรับผิดชอบเธอหมอจะมาเก็บไว้คนเดียวไม่ได้” คำพูดที่เห็นแก่ตัวของไบร์ททำให้หมอเบย์แทบอยากจะหยิบปืนในลิ้นชักขึ้นมายิงแต่ก็ทำไม่ได้
“ต้นหอมเป็นเมียกู และกูก็ไม่อยากใช้เมียร่วมกับมึง!”
“แต่ตอนนี้ก็ใช้อยู่ไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ถามต้นหอมบ้างล่ะว่าเธอจะเลือกใครหรือเธอต้องการอะไร!!”
0.0
- Writer
