วอนรัก (เจ้านายขา เดอะซีรีส์)

Chapter 8 ใช้หน้าอกเธอ

ริมฝีปากและปลายลิ้นร้อนๆ ของเธอกลืนกินทั้งร่างกายและสติสัมชัญญะของเขา อัลเบอร์โตขยุ้มผมเธออย่างร้อนเร่า ก่อนรีบดึงเนื้อตัวนวลนุ่มชุ่มน้ำมันขึ้นมาบดจูบลึกล้ำ ตีมือที่สะโพกเธอไปหนึ่งครั้งอย่างหมั่นเขี้ยว

“เธอมันร้าย รู้ตัวไหมโรซี่”

เขากระซิบอย่างดุดัน ก่อนอุ้มตัวเธอขึ้นแล้ววางลงบนมังกรหินและสอดเสียบเข้าไปทันที หญิงสาวร้องกรี๊ดด้วยความกลัวตก กอดก่ายเขาไว้ และพบว่าน้ำมันหล่อลื่นทำให้เรือนร่างของเธอกับเขาเสียดสีคลุกเคล้าจนราวกับจะจุดประกายไฟ มันเป็นของเล่นใหม่ที่น่าบันเทิงใจอย่างประหลาดล้ำ

เสียงกระทบกันของเนื้อหนังปนเสียงครางดังก้องในครัวกว้าง ก่อนชายหนุ่มจะวางเธอลงบนพื้นครัว และชำแรกแทรกกายเลื่อนไถลความมันเหนียวเยิ้มบนเนื้อตัวนุ่มนิ่ม ผมเผ้าเธอยุ่งเหยิงแต่ก็เซ็กซี่เป็นบ้า เธอส่ายศีรษะไปมาราวกับทรมานนักหนา แต่มือน้อยก็กอบกุมสะโพกเขา แอ่นกายร้องขออย่างถึงใจเสียจนอัลเบอร์โตเร่งเร้ารุนแรง บีบขยี้บัวงามตามแรงอารมณ์ที่ลุกฮือราวไฟบรรลัยกัลป์

“อัลเบิร์ต ได้โปรด แรงอีกค่ะ”

เธอร่ำร้อง เรียกชื่อเล่นของเขาอย่างลืมตัว

เขากระแทกตามคำขอ ถอนออกมาจนหมดแล้วดันกลับไปจนสุดด้วยความแรงจนร่างกายเธอลื่นไถลขึ้นๆ ลงๆ ตามแรงดิบเถื่อนของเขา ท้ายสุดแล้วชายหนุ่มก็ครางเสียงแหบห้าว ปลดปล่อยสัญชาตญาณดิบออกมาจนหมด และทำให้เธอเปียกปอนด้วยธารน้ำผึ้งหอมหวาน

“อา คุณชาย” เธอคราง “ดีจังเลยค่ะ”

เขายิ้ม ตอบรับคำชมด้วยการโน้มลงไปบดจูบอ่อนหวาน ก่อนจะพบว่าร่างกายแข็งขึงพร้อมพรักอีกครั้ง ชายหนุ่มเหลือบมองนาฬิกาแล้วยิ้มชิดริมฝีปาก กว่าพวกแม่บ้านจะกลับมาก็อีกหลายชั่วโมงเพราะเขานัดแนะกับร้านส่งเฟอร์นิเจอร์ให้จัดการพาพวกแม่บ้านไปนั่งรอจนกว่าจะถึงเวลาที่สั่ง

“ลุกขึ้นโรซี่”

เขาฉุดตัวเธอ ดึงร่างอ่อนปวกเปียกให้ลุกตามและทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้ มังกรร้ายที่ชูชันขึ้นอีกครั้งทำให้สาวน้อยแก้มแดง ร่างเปียกชุ่มน้ำมันทรุดลงอย่างรู้งาน และรับเขาไว้ในปาก เธอดูดดึงรูดมือนิ่มบนท่อนแข็งๆ ตามสัญชาตญาณและตามที่คิดเอาเองว่าเขาจะชอบ และท่าทางเสียวซ่านปนทรมานของอัลเบอร์โตก็ทำให้เธอคิดว่ามาถูกทาง

“ใช้หน้าอกเธอ” เขาสั่ง “วางลงบนขาฉัน”

รสิตาทำตาม เธอกลืนกินเขาด้วยความนุ่มละมุนและเปียกชื้น ไหลลื่นจนอัลเบอร์โตแทบคลั่ง เขากดใบหน้าของเธอให้ก้มลงไล้เลียปลายยอด ส่อเสียดความทุกข์ทรมานเสียจนชายหนุ่มเหงื่อแตกพลั่ก

เขารั้งร่างน่าปรารถนาให้ลุกขึ้น และจับตัวเธอกระแทกลงบนตัก หญิงสาวครางรับ เอื้อมมือมากอดคอเขาไว้ เธอขยับสะโพกอย่างซ่านใจเมื่อหน้าอกเต็มตึงถูกเขาฟอนเฟ้นดูดดึงจนเปียกไปด้วยน้ำลายมากมายเสียกว่าน้ำมัน

“ขยับอีกสิ”

เขากระซิบสั่ง ก่อนตบมือลงบนสะโพกเธอ แล้วจับให้หญิงสาวกระแทกตัวเองลงมา ความเสียดเสียวก่อตัวยังจุดอ่อนไหวที่สุดของรสิตาทันที เธอครอบครองเขาอย่างเอาแต่ใจ แตะถึงสวรรค์ครั้งแล้วครั้งเล่า ในขณะที่มือใหญ่กอบกุมเอว และส่งแรงช่วยเธอให้กระแทกแรงเข้า

จนเมื่อไม่ได้ความเร็วดั่งใจนัก เขาก็ลุกขึ้นโดยไม่ถอดถอน ดันตัวเธอติดเคาน์เตอร์ ยกขาข้างหนึ่งของเธอพาดแขนไว้ แล้วเร่งจังหวะใส่จนร่างงามสั่นคลอน เสียงครวญครางของเธอดังก้องแทบจะเป็นเสียงกรี๊ด รสิตาโอบกอดเขาไว้ กระแทกร่างกลับด้วยความแรงปานกัน ก่อนชายหนุ่มจะคำรามชิดอกอวบ เขาดูดดึงมันไว้ในปาก ขณะปลดปล่อยน้ำรักทะลักเต็มเรียวขางดงาม

“โรซี่” เขายังขยับอย่างเร้ารัญจวน แม้บทรักจะจบแล้ว ก่อนเงยขึ้นจูบเธออ่อนหวานราวกับจะให้รางวัล

“เธอนี่มัน... วิเศษไปเลย”

พาสต้าถูกเสิร์ฟบนโต๊ะอาหารในครัว หลังจากที่ชายหนุ่มอาสาทำความสะอาดครัวให้เองเพราะเขาเป็นคนพาเธอทำเลอะเทอะ และสั่งให้เธอเตรียมอาหารเผื่อเขาด้วย

รสิตาก้มหน้าหลบอย่างเอียงอายเมื่อนัยน์ตาคมกวาดมองไปทั่วเรือนร่างที่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่เรียบร้อยแล้ว และหญิงสาวอดคิดไม่ได้ว่าเสื้อผ้าที่มีไม่กี่ชุดของเธอถูกเขาฉีกขาดไปหลายตัว หากไม่เหลือเลยสักตัวเธอจะทำอย่างไร

ชุดแม่บ้านต้องเบิกจากนีน่า

เธอคงจะมีปัญหาตามมาเร็วๆ นี้แน่

“แล้วเธอไม่กินหรือไง” เขาจับแขนนุ่มไว้เมื่อหญิงสาวขยับหันหลังทำท่าจะเดินออกจากครัวไป “เลยเวลาอาหารมานานแล้วนะ ตอนฉันมาถึง เธอยังทำพาสต้านี่ไม่เสร็จไม่ใช่เหรอ”

รสิตากอดถาดด้วยมือหนึ่ง และแอบรู้สึกอบอุ่นเหลือเกินที่ข้อมือที่ถูกเขากอบกุมไว้อย่างเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ เธอน้ำตารื้นขณะตอบ เมื่อคิดว่าหากเขาครอบครองเป็นเจ้าของเธออย่างเปิดเผย เธอคงเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในอิตาลี

“คุณชายกินเถอะค่ะ ฉันเป็นคนรับใช้ ต้องรอกินทีหลังเจ้านายค่ะ”

อัลเบอร์โตขมวดคิ้วมุ่น เขาลุกขึ้นเดินมาจับไหล่ ดันตัวเธอให้นั่งลงตรงเก้าอี้และแย่งถาดไป ก่อนดันจานพาสต้ามาวางตรงหน้าหญิงสาว แล้วโน้มลงมาจูบแก้มเบาๆ

“กินซะ เดี๋ยวคืนนี้ไม่มีแรง”

นั่งงงครู่หนึ่ง แก้มใสก็แดงระเรื่อ หญิงสาวยกมือขึ้นจับส้อมอย่างประหม่า และลงมือกินพาสต้าที่อร่อยเสียยิ่งกว่าอร่อยเพราะเธอทั้งหิวทั้งใช้พลังงานไปจนเกือบหมดเกลี้ยงแล้ว ระหว่างนั้นเธอเห็นเขาหยิบจับวัตถุดิบเพื่อทำอาหารเองอย่างชำนาญ ใช้เวลาไม่นานก็ถือจานสปาเกตตีมาวางตรงกันข้ามและลงมือกินพลาง ทอดสายตามองเธอไปพลาง จนรสิตาใช้เวลานานกว่าปกติกว่าจะกินหมดจานด้วยความเกร็ง

“ฉันล้างเอง” เขายกจานตรงหน้าเธอขึ้นมาซ้อนกับจานเปล่าของตัวเอง ขณะก้มมองดุเมื่อหญิงสาวทำท่าจะคัดค้าน “ฉันเป็นเจ้านาย เป็นคนออกคำสั่งไม่ใช่หรือไง เธอไปยกกระเป๋าสีดำหน้าบ้านขึ้นไปเก็บบนห้องให้ฉันหน่อย แค่สีดำใบเดียวนะ ใบอื่นไม่ต้อง เดี๋ยวฉันให้บรูโนช่วยยกตอนพวกนั้นกลับมา”

“ค่ะ... คุณชาย”