9

930 Words

Chapter 9 “มากไหม” เขาเอ่ยถาม พลางตวัดลิ้นกับยอดถันระรัว “อื้อ...มากค่ะ” เธอหลุดเสียงครวญครางออกมาพลางหยัดอกอวบอิ่มให้เขาอย่างเท่าเทียม ให้ปากร้อนดูดรวบทุกทิศทาง เพื่อให้ร่างกายได้แนบชิดกับเรือนร่างแกร่งมากยิ่งขึ้น “วันนั้นพี่เห็นฟ้าช่วยตัวเอง ฟ้าช่วยตัวเองให้พี่ดูหน่อยได้ไหม” เขาพูดอย่างเร้าอารมณ์ เธอหน้าแดงตัวสั่น แต่เลื่อนนิ้วเรียวสวยไปตรงเนินสาว ก่อนจะเขี่ยที่ติ่งเสียวเบา ๆ “เสียวเหรอ” เขาเอ่ยถามมองนิ้วเรียวสวยที่ขยับอยู่ตรงร่องแดงฉ่ำ “สะ... เสียวค่ะ” เธอร้องบอกเสียงสั่น ในขณะที่เขาช่วยไล้เลียตรงร่องเสียวไปด้วย ลิ้นสากร้อนสัมผัสกับนิ้วเล็ก ๆ จนเปียกชุ่ม เขาสอดแทรกนิ้วเข้าในร่องสวาทเพื่อขยับเขาออก เธอก็กัดปากร้องครางออกมาคล้ายกินพริกเผ็ด ๆ เข้าไปกำมือใหญ่ ชายหนุ่มดึงมือนุ่มของเธอไปกอบกุมแก่นกายชาย ความแข็งขึงทำให้เธอต้องกลืนน้ำลายลงคอ จะบอกว่ากลัวก็ไม่เชิง จะบอกว่าหวั่นก็ไม่ใช่ แต่รู้สึกเสียวซ่านไปหมดทั้งช่องท้อง รู้สึกท้องไส้ปั่นป่วนไปหมดเมื่อเขาจับมือเธอรูดรัดความเป็นชายที่ขยายใหญ่ขึ้นมากกว่าเดิมอีกหลายเท่า “พี่ขอนะ” เขาเอ่ยขอเสียงสั่นพร่า ในขณะที่ส่วนปลายของความแข็งแกร่งเสียดสีอยู่กับปากทางร่องสวาท “อื้อ...” เธอครางเสียงอื้ออึง รู้สึกอึดอัดคับแน่นแต่ก็เสียวซ่านในเวลาเดียวกัน จนแทบขาดใจกับบทรักที่ซุกแทรกเข้ามาครั้งแล้วครั้งเล่า ร่างกายของเขาหลวมรวมกับเธอเป็นหนึ่งเดียว นำพาเธอไปสู่จุดหมายปลายทางแสนหวานที่กวักมือรอคอยอยู่เบื้องหน้า เขาโอบกอดเธอเอาไว้ในอ้อมแขนอย่างแสนรัก “ต่อจากนี้ไปพี่จะดูแลฟ้าให้ดีครับ” คำมั่นสัญญาของเขาคือความจริงจากหัวใจลูกผู้ชายคนหนึ่ง ที่เธอเชื่อมั่นว่าเขาต้องทำเช่นนั้นจริง วันเกิดมีของขวัญ ทุกเทศกาลมีของขวัญ แม้จะรีบไปทำงานแต่เช้า แต่จะกลับกลับบ้านเร็วทุกวัน วันไหนมีงานเลี้ยงเขาจะควงเธอไปงานทุกครั้งไม่เคยทำตัวโสดหรือไร้คู่ควง นิธานมักดูแลห่วงใยเอาใจใส่ แม้แต่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ผลิตภัณฑ์บำรุงผิว ไปจนถึงเครื่องสำอาง ถ้าไปงานเลี้ยงแล้วต้องดื่ม เขาจะดื่มแทนเธอเสมอ แต่ไม่ได้ดื่มมากจนขับรถไม่ได้ เวลาผ่านไปสองเดือนเศษ ข่าวดีของครอบครัวก็เกิดขึ้น “พี่ดีใจที่สุดครับ” อาการแพ้ท้องเกิดขึ้นกับเขียนฟ้าพร้อมกับประจำเดือนที่ขาดหายไป ทำให้นิธานที่ซื้อที่ตรวจครรภ์มาทิ้งเอาไว้ จับภรรยาตรวจในทันที “ฟ้าก็ดีใจค่ะ” ชีวิตของเธอราบรื่นเพราะสามีไม่ใช่คนเจ้าชู้ เขาไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเลย เขามีเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น ยิ่งรู้ว่าท้อง นิธานยิ่งกลับบ้านเร็วขึ้น บางวันก็กลับมากินมื้อกลางวันกับภรรยา อาจเพราะบริษัทไม่ได้ไกลจากบ้านมากนัก “พี่ธานทำอะไรคะนี่” “ทำสปาเก็ตตี้ซอสครีมให้ไงครับ เห็นบอกว่าอยากกินไง” วันหยุดเขาคือพ่อครัวประจำบ้าน ทำอาหารให้ภรรยาและลูกน้อยในครรภ์ได้กินทุกมื้อ “น่ากินจังเลยค่ะ” “ใกล้เสร็จแล้วครับ” เขาหอมแก้มภรรยาสาว “หิวแล้วค่ะ” “ไปนั่งรอเลยครับคนดี” เขาดันเธอให้ไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร “หือ... หอมมาก อร่อยมากเลยค่ะ” เธอตักชิมแล้วยกนิ้วให้เขา “อร่อยก็ต้องกินเยอะๆ นะครับ” “ฟ้าป้อนค่ะพี่ธาน” เธอตักสปาเก็ตตี้ป้อนเขาจนถึงปาก “อร่อยจัง โดยเฉพาะที่เมียป้อนให้นี่แหละ” เขายิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน เธอคิดไม่ผิดที่เลือกนิธานเป็นสามี เพราะเขาเป็นมากกว่าสามี “อากาศหนาวห่มผ้าเอาไว้ครับ” คืนนั้นเธออยากดูดาว เลยออกมานั่งดูดาวกับเขา เขาก็ตามมานั่งด้วย ก่อนจะใช้ผ้าแพรผืนใหญ่ห่มตัวเขาและเธอเอาไว้ เขานั่งลงใกล้ๆ กับเธอ ดึงเธอมาซุกที่ไหล่กว้าง พลางมองดาวด้วยกัน “พี่เคยคิดไหมว่าถ้ามีลูก จะเลี้ยงลูกแบบไหน” เธอเอ่ยถาม พลางจับมือเขามาลูบหน้าท้องที่เริ่มนูนออกมาเบาๆ “คิดครับ คิดว่าจะเลี้ยงให้ดีเหมือนที่พ่อกับแม่เลี้ยงเรามา เลี้ยงให้ดีในที่นี้ก็คือเลี้ยงให้เขาเป็นคนดี คนขยัน มีความรับผิดชอบ และช่วยเหลือตัวเองได้ พี่ว่าที่สุดของการเป็นคนคือมีความดีในตัวเองครับ” “ฟังพี่ธานพูดแล้วมีความสุขจังค่ะ ฟ้าตัดสินใจไม่ผิดที่เลือกพี่ธานเป็นสามีค่ะ” เธอหอมแก้มเขาฟอดใหญ่ ท้องโตขึ้น เขาก็นวดขา นวดเท้าให้ ให้เธอแช่น้ำอุ่นและทำสปาเท้าให้โดยการนวดเท้าให้เธอผ่อนคลาย จนใกล้คลอดเขาก็ยังอยู่เคียงข้างกับเธอเสมอไม่ว่าจะยามหลับหรือยามตื่น ทันทีที่สองสามีภรรยาได้เห็นสมาชิกใหม่ของครอบครัว ทั้งสองก็ยิ้มออกมาในทันที เขาบอกว่าลูกคือโซ่ทองคล้องใจ มันน่าจะจริง เพราะความรู้สึกที่ได้โอบอุ้มลูกน้อยเอาไว้ในอ้อมอกมันสุดแสนวิเศษจริง ๆ ...จบ...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more