3
1347 Words
“รู้สิจ๊ะ ก็ภพเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเราไง” พระพายยิ้มหวานให้เพื่อนรัก
“ไม่ใช่เพื่อนสิ เรารักพายมากกว่าเพื่อน เราขยับจากสถานะเพื่อนเป็นแฟนกันไหม ภพสัญญาว่าจะรักพายคนเดียว จะดูแลพายให้ดีที่สุด” เขาเองก็ไม่มีพ่อแม่เหมือนเธอแล้ว เลยอยากดูแลกันและกัน เติมเต็มซึ่งกันและกัน เขาอยากสร้างครอบครัวกับเธอจริง ๆ
“ภพน่ะ ล้อเล่นอยู่เรื่อย ภพเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของพาย จะเป็นคนรักได้ยังไงกันจ๊ะ ไม่เอานะ ไม่พูดล้อเล่นแบบนี้” พระพายยิ้มขำ ก่อนจะจับมือแดนภพมากุมเอาไว้แล้วเน้นย้ำอีกครั้ง
“ภพเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของพายนะ”
“แค่เพื่อนเองเหรอพาย” แดนภพเอ่ยถามเสียงเบา
“ใช่จ้ะ เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป”
“ครับ เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน” แดนภพรับคำ ก่อนที่จะขอตัวกลับบ้านไป
“อาพายใจร้ายมากนะคะ” พบเพื่อนออกมาจากที่ซ่อน ไม่ได้อยากจะแอบฟัง แต่รู้สึกสงสารแดนภพค่อนข้างมาก
“นี่เราแอบฟังอาเหรอ”
“เพื่อนบังเอิญน่ะค่ะ”
“มันก็เสียมารยาทรู้ไหม”
“แล้วอาพายจะเสียดายผู้ชายดี ๆ อย่างอาภพ” พบเพื่อนรู้สึกเสียใจแทนแดนภพ ถ้าเขาไม่ใช่คนดีแบบนี้เธอคงไม่เสียใจแทนเขา
“เสียดายทำไม ภพก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของอา มีอะไรเขาก็ต้องนึกถึงอาก่อนเป็นคนแรก อาแค่โทร. หาเขาก็รีบมาหาอาแล้วล่ะ อีกอย่างมีผู้ชายมาชอบอามากมาย อาจะเลือกเอาคนที่ดีสักแค่ไหนก็ได้”
“อย่าลืมนะคะว่าอาพายอายุสามสิบห้าแล้ว ผู้หญิงยิ่งอายุเยอะยิ่งหาแฟนยากนะคะ”
“ไม่มีแฟนก็ไม่เป็นไร อาเลี้ยงตัวเองได้”
“ก็จริงค่ะ แต่อาพายไม่ได้คิดว่าจะโสดไปตลอดชีวิตไม่ใช่เหรอคะ อาพายแค่อยากหาผู้ชายที่ดีที่สุด แต่เพื่อนบอกเลยว่าอาพายพลาดมาก เพราะวันนี้อาพายเสียผู้ชายที่ดีที่สุดอย่างอาภพไปแล้ว เคยได้ยินไหมคะเลือกนักมักได้แร่”
“นี่ยายเพื่อนเดี๋ยวนี้กล้าอบรมสั่งสอนอาเหรอ ผู้หญิงแต่งงานอายุสามสิบปลายสี่สิบเยอะแยะไป ไม่เห็นแปลก”
“ไม่แปลกหรอกค่ะ ไม่แต่งงานก็ไม่แปลก ถ้าคิดว่าจะไม่แต่งงานตลอดชีวิต แต่อาพายยังโหยหาผู้ชายดี ๆ มาดูแลไม่ใช่เหรอคะ มีอะไรก็ต้องโทร. ให้อาภพมาช่วยอยู่ตลอด ถ้าเป็นสาวเก่งและแกร่งจริง ก็ต้องทำได้เองทั้งหมดสิคะ แล้วถ้าต่อไปอาภพมีแฟนขึ้นมา แฟนเขาไม่ให้มา หรืออาภพต้องเห็นแฟนสำคัญกว่า วันนั้นแหละอาพายจะรู้ซึ้ง” พูดจบพบเพื่อนก็หนีขึ้นห้องไป ปล่อยให้อาสาวโมโหอยู่ชั้นล่าง
เธอก็โมโหที่อาสาวปล่อยผู้ชายดี ๆ หลุดลอยไป เธอเห็นสีหน้าและแววตาเศร้า ๆ ของแดนภพก็รู้ได้เลยว่าเขาจะไม่กลับมาง้องอนอาสาวของเธออีก
เขาตัดขาดได้เพราะไม่อยากบังคับจิตใจใคร แล้วมาดูกันว่าต่อไปอาสาวจะทำอย่างไร
พบเพื่อนโทร. ไปเล่าเรื่องนี้ให้บัวชมพูฟัง ซึ่งบัวชมพูดก็อึ้งไป ได้แต่เสียใจแทนแดนภพ
“แกต้องรีบทำคะแนนไปปลอบอาภพ สารภาพรักไปเลยยิ่งดี”
“จะดีเหรอแก” บัวชมพูเอ่ยถาม
“ดีสิ ฉันเชียร์แก ฉันก็รักอาภพและนับถือเหมือนญาติคนหนึ่ง เพราะอาภพดีมาก คอยช่วยเหลือฉันมาตลอด ฉันก็อยากให้อาภพได้พบกับผู้หญิงที่ดีและรักอาภพจริง” พบเพื่อนให้กำลังใจบัวชมพู ทำให้บัวชมพูรุกหนัก
เธอไปหัดเรียนทำอาหารกับแดนภพ แม้จะพอทำได้บ้าง เพราะเป็นลูกมือของพบเพื่อนบ่อย แต่ก็อยากทำอาหารอร่อย ๆ ให้เขากินบ้าง
“อยากเรียนทำอาหารก็ได้ครับ แต่อาดุนะ ถ้าทำไม่เรียบร้อยโดนตีมือนะครับ” เขาพูดอย่างเอ็นดู โยกศีรษะของสาวน้อยไปมาเบาๆ
“ยอมให้ตีมือค่ะ อยากเรียนกับอาจารย์เก่งๆ”
“งั้นช่วยอาหั่นผักก่อน การหั่นน่ะสำคัญมาก ถ้าเราหั่นสวยก็จะส่งผลทำให้อาหารน่ากินไปด้วย”
“ค่ะ”
“ไม่ใช่หั่นแบบนั้นนะครับ อาขอโทษนะ แต่ต้องทำแบบนี้” เขาขยับมายืนซ้อนทางด้านหลังก่อนจะจับมือน้อยแล้วค่อย ๆ สอนหั่น
หัวใจของบัวชมพูเต้นแรง เธอรู้สึกขัดเขิน ตัวร้อนวูบวาบ หน้าแดงก่ำไปหมด
“ได้ไหม”
“ได้ค่ะ”
“อาทิตย์นี้อาจะไปที่ไร่ เราจะไปกับอาไหม”
“ไปสิคะ” เธอยิ้มจนตาหยี ทำให้แดนภพยิ้มตาม
“เรานี่ก็ลุยเหมือนกันนะ อาไปไหนไปด้วยตลอด”
“ก็ชมพูชอบอยู่กับอาภพนี่คะ”
“อืม...” เขารับคำ มองเธออย่างเอ็นดู
“นึกว่าวัยแบบเราจะอยากอยู่กับเพื่อนกับแฟนมากกว่า”
“ชมพูยังไม่มีแฟนหรอกค่ะ”
“อาเห็นมีคนมาจีบตั้งหลายคน”
“ชมพูไม่ชอบใครหรอกค่ะ ชมพูมีคนที่แอบชอบอยู่แล้ว”
“ใครครับ”
“ชมพูชอบ...”
“แป๊บนึงนะครับ พระพายโทร. มา” ประโยคนั้นของเขาทำให้บัวชมพูใจแป้ว
พระพายจะโทร. มาทำไมอีก ก็เพิ่งปฏิเสธแดนภพไปนี่นา
“ฝักบัวมีปัญหาตันเหรอครับ อืม... เดี๋ยวภพจัดการให้นะ”
“อาภพจะไปไหนคะ” บัวชมพูเอ่ยถามเมื่อเขาวางโทรศัพท์แล้วกำลังจะออกไปจากบ้านไป
“ฝักบัวบ้านของพายมีปัญหาน่ะครับ อาเลยจะไปช่วย”
“ไม่ไปได้ไหมคะ” บัวชมพูเอ่ยรั้งเอาไว้
“ครับ” เขาหันมามองหน้าเธอเหมือนชะงักไป
“ชมพูไม่อยากให้อาภพไป”
“ทำไมล่ะครับ”
“ที่อาภพถามว่าชมพูแอบชอบใคร คนคนนั้นก็คืออาภพไงคะ” บัวชมพูพูดโพล่งออกมา เธออยากรั้งเขาเอาไว้
“อารู้แล้วล่ะครับ”
“รู้แล้ว คือ” เธอทำหน้าเหวอ
“เพื่อนเราบอกอาแล้ว”
ย้อนไปหลายวันก่อน
‘เพื่อนมีอะไรกับอาเหรอครับ’
‘อาภพไม่ต้องเสียใจนะคะเรื่องอาพาย เพราะจริง ๆ แล้วมีคนที่รักอาภพมาก ๆ อยู่คนหนึ่งที่เพื่อนอยากบอกก็เพราะว่าเขารักอาภพมาก ๆ’
‘ใครครับ’
‘ชมพูค่ะ’
‘ชมพูอย่างนั้นเหรอ’
‘ใช่ค่ะ รักคนที่เขารักเราดีกว่านะคะ อาภพอาจจะคิดว่าเพื่อนก้าวก่าย แต่จริงๆ เพื่อนนับถืออาภพเป็นญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งของเพื่อน เพราะอาภพดีกับเพื่อนมาก เพื่อนก็อยากให้อาภพได้เจอผู้หญิงที่ดีค่ะ ถึงแม้ว่าอาพายจะเป็นอาของเพื่อน แต่อาพายปฏิเสธความรักฉันคนรักกับอาภพ ให้ได้แค่ความเป็นเพื่อน ดังนั้นเพื่อนจึงคิดว่าอาภพก็ควรเปิดโอกาสให้ตัวเองบ้าง’
หลังจากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็นานนับเดือนแล้ว เขาจึงยอมเปิดใจรับเด็กสาวน่ารักสดใสมีน้ำใจอย่างบัวชมพูเข้ามาในชีวิตอย่างเต็มรูปแบบ ก่อนหน้านี้เขาก็เคยคิดว่าจะจีบเธอ เพราะความสัมพันธ์ของเขากับพระพายไม่เคยไปไกลจากคำว่าเพื่อน แต่เขาคิดว่าบัวชมพูอายุน้อยกว่าเขาหลายปี เขาสามสิบห้าแต่บัวชมพูเพิ่งจะยี่สิบเอ็ด ห่างกันเกินรอบ เขากลัวว่าเธอจะอึดอัดหรือปฏิเสธ แถมยังจะหาว่าเขาไม่เจียมอีก เด็กก็คงอยากคบคนวัยเดียวกัน ซึ่งเขาเองก็เพิ่งรู้ว่าคิดแทนเธอมานาน
- Writer
