ผ่านพ้นเทศกาลไปแล้วก็ต้องกลับมาทำงานหาเงินหาอาหารเลี้ยงชีพต่อ ชาวบ้านตื่นแต่เช้าเข้าเมืองไปทำงานจวนนายท่านถังเช่นเดิม สตรีก็เข้าป่า ส่วนประตูบ้านผิงยังปิดอยู่เพราะพวกเราพักร้อนกันห้าวัน กินข้าวเสร็จจึงจะเข้าป่าหาอาหารมาเก็บเอาไว้โดยเฉพาะของที่ตากแห้งได้
เยว่ซินเริ่มรู้สึกตัวตื่นแล้ว ห้วงฝันขาดไปพร้อมกับร่างกายพลิกตัวบิดขี้เกียจ ไม่นานเปลือกตาก็เปิดขึ้นเพราะไก่ขันปลุกพวกเราแล้ว ทว่าสิ่งแรกที่นางพบกลับเป็นเด็กสองคนนั่งจ้องหน้าตัวเองอยู่
“พี่ใหญ่ท่านแม่ยังไม่ตายจริง ๆ ด้วยขอรับ” อาถงลุกขึ้นกระโดดโลดเต้น มู่เฉินก็ยิ้มมองมารดาที่ไม่ตาย เยว่ซินลุกขึ้นนั่งมองบุตรชายทั้งสองคนอย่างโง่งม สงสัยพวกเขาคงกังวลจากเรื่องเมื่อคืนนี้กระมังกลัวนางจะตกตายไปอีกรอบ
“แม่จะตายได้อย่างไร พวกเจ้ายังไม่พาแม่ไปท่องเที่ยวเลย”
เด็กหนุ่มยิ้มที่ถูกท่านแม่หยอกล้อ ก่อนจะลุกขึ้นพาน้องชายเข้าไปอาบน้ำหลังจากท่านแม่ตื่น
