Ofisten çıkar çıkmaz hızlı adımlarla asansörlere ilerledim. Fakat ne tesadüftür ki üç asansörde aynı anda meşguldü. Hiç beklemeden söylenerek binadan çıkmak için aceleyle merdivenlere yöneldim. Sanki oksijensiz kalmışta boğuluyormuş gibi hissediyordum kendimi. Bir an önce bu binadan çıkıp nefes almaya ihtiyacım vardı. Uzaktan gelen Göktürk'ün sesini duysam da arkamı dönmedim. Ağlayarak merdivenlerden inerken sesinin yaklaştığını duyabiliyordum ama umurumda değildi. Şuan olabilecek hiçbir şey beni durduramazdı artık.
Bu geri zekalı kendini ne sanıyordu. Sanki onunla evlenmeyi isteyen benmişim gibi. Elimin tersiyle kendime ihanet olarak gördüğüm gözyaşlarımı sildim. Ne olursa olsun bir daha bir başkasının beni ağlatmasına izin vermeyecektim.
Zemin kata iner inmez girişteki gülümseyen görev
