ทัณฑ์อสุรา

ตอนที่6.เป็นภรรยาข้า เจ้าต้องรับเรื่องนี้ให้ไหว

“อย่ากลั้น” เขาเอ่ยเสียงพร่าแล้วย้ายมาขบเม้มปลายถันอีกข้าง ตวัดลิ้นหยอกล้อยอดอกสลับกับดูดดึงในอุ้งปากจนปลายถันกลายเป็นสีแดงเรื่อ

“ท่าน...ท่านแม่ทัพ อึก...อื้อ...” แม้เคยดูหนังสือภาพวังวสันต์ก่อนเข้าหอ แต่นางไม่เคยรู้เลยว่าสัมผัสที่เห็นในภาพจะให้ความรู้สึกแปลกประหลาดเช่นนี้ ท้องน้อยปั่นป่วนไปหมด ร้อนวูบวาบไปทั่วร่าง ไม่รู้ตัวเลยว่าเขาปลดเปลื้องเสื้อผ้าของนางออกตั้งแต่เมื่อใด เมื่อท่อนล่างเปลือยเปล่า นางก็พยายามหุบขาไว้แน่นด้วยความอาย แต่เขากลับเงยหน้าขึ้นแล้วพูดพร้อมแยกเรียวขาของนางออก

“กลัวข้ารึ”

จ้าวจื่อรั่วไม่กล้าตอบ นางกลัวเขาจริงๆ ก็สิ่งที่ดุนดันหน้าขาของนางอยู่มันใหญ่โตและร้อนผ่าว หากเขานำสิ่งนั้นเข้ามาในตัวนาง ...ร่างกายนางจะไม่ฉีกขาดยับเยินหรือ?

แต่กู้ตงหยางกลับคิดว่านางกลัวบาดแผลบนร่างกาย หญิงนางโลมที่เขาเคยเรียกใช้งาน แม้จะเป็นหญิงสาวเป็นงาน แต่หลายคนเห็นบาดแผลบนร่างก็แสดงท่าทีหวาดกลัว ทำให้เขาต้องขับไล่พวกนางออกไป แต่เวลานี้เขาไม่อาจต้านทานความต้องการที่ท่วมท้น แก่นกายผงาดแข็งขันยากจะปลอบประโลมให้สงบลงได้ มันอยากมุดเข้าไปในโพรงดอกไม้ที่หอมหวาน เขาแทรกนิ้วกร้านเข้าไปในร่องรักขยับเข้าออกเรียกน้ำหวานให้หลั่งออกมาเพื่อที่จะได้นำแก่นกายเข้าไปในนั้นได้อย่างสะดวก

ความเสียวซ่านแล่นไปทั่วร่าง จ้าวจื่อรั่วเขินอายจนไม่กล้ามอง ใบหน้างามแดงราวคนเป็นไข้ ได้แต่ส่งเสียงครางอย่างไม่อาจทนกลั้นได้อีก ทุกครั้งที่เขาดันนิ้วเข้ามาในร่องสาวความเสียดเสียวก็เพิ่มมากขึ้น เมื่อเขาเพิ่มนิ้วเข้ามาอีกเป็นสองนิ้ว ร่างเล็กก็สะท้านเฮือกและดิ้นรนอย่างไม่รู้ตัว เรียวขาก็สั่นระริกยิ่งทำให้กู้ตงหยางขยับนิ้วเร็วขึ้น

“ท่าน...ท่านแม่ทัพ...ข้า...ข้าไม่ไหว...” นางร่ำร้องบอกเหมือนคนใจจะขาด หอบหายใจแรงจนหน้าอกกระเพื่อม ชูชันท้าทายสายตาของเขา

“นี่เพิ่งเริ่ม” เขาพึมพำเสียงพร่า “เป็นภรรยาข้า เจ้าต้องรับเรื่องนี้ให้ไหว”

นิ้วมือกร้านเพราะจับกระบี่ทำศึก ยามนี้นิ้วมือนั้นกำลังโรมรันช่องสวาทของหญิงสาวจนร่างนางเกร็งกระตุกและหวีดร้องออกมา น้ำรักไหลอาบนิ้วมือจนเปียกชุ่ม เขามองใบหน้างามที่เต็มไปด้วยเหงื่อและแดงเรื่อด้วยแรงอารมณ์พิศวาส

จ้าวจื่อรั่วไม่รู้ว่าสิ่งที่ตนรู้สึกเมื่อครู่นั้นคืออะไร ร่างกายเบาหวิวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขาขยับตัวขึ้นแล้วโน้มหน้าลงจูบนางอีกครั้ง แต่คราวนี้มีบางสิ่งที่ใหญ่โตดุนดันเข้ามาในร่างนาง หญิงสาวขยับตัวหนีตามสัญชาตญาณ ช่องทางอ่อนนุ่มคับแคบบีบรัดลำเอ็นของแม่ทัพหนุ่มจนเขาต้องแหงนหน้าคำรามออกมา

เพราะเส้นทางนี้ไม่เคยถูกใครบุกรุกมาก่อนและลำทวนของเขายาวใหญ่อยู่มาก กู้ตงหยางต้องขยับเอวถอยลำออกแล้วกดซ้ำกลับเข้าไปใหม่ ทำซ้ำๆ ค่อยๆ เพิ่มความลึกเข้าไป

“อึก...จะ...เจ็บ....” นางร้องอย่างสุดกลั้น ความรู้สึกเจ็บแปลบทำให้ร่างกายเกร็งไปหมด

“อืม ผ่อนคลายหน่อย...” เขากัดฟันพูด ความรู้สึกที่ถูกดูดกลืนลำเอ็นทำเขาเสียวซ่านไม่น้อย เขาแยกขานางออกกว้างอีกนิด พร้อมกับนวดคลึงหน้าอกที่ใหญ่เต็มไม้เต็มมือ ส่วนอีกมือสำรวจหาจุดอ่อนไหวจนพบไข่มุกที่ซ่อนอยู่ นิ้วกร้านขยี้เบาๆ ก็ทำให้ช่องทางคับแคบเปียกแฉะมากยิ่งขึ้นทำให้เขากดเอวดันลำเอ็นเข้าไปจนสุด

“อ๊ะ!” จ้าวจื่อรั่วหวีดร้องออกมา เจ็บและจุกจนน้ำตาเอ่อคลอ

“อา... เข้าไปหมดแล้ว”

กู้ตงหยางรู้สึกสบายอย่างที่สุด ลำเอ็นถูกขมิบรัวจนเสียวซ่าน เขาเริ่มเดินหน้าขยับเอวสอบ สองมือจับเอวบางไว้มั่นแล้วโยกเอวอย่างลืมตัว

“อึก..อื้อ...”

หญิงสาวครางกระเส่ารับจังหวะขยับโยกของเขา ความเจ็บแปรเปลี่ยนเป็นความซ่านเสียวแสนรัญจวน ใบหน้างามสะบัดไปมาจนเส้นผมคลี่สยาย ร่างสั่นไหวไปตามแรงกระแทกกระทั้น ความโยกเอวไม่ยั้งไม่เกรงว่ากลีบดอกไม้สาวจะยับเยิน ระลอกความเสียวซ่านถาโถม จ้าวจื่อรั่วกรีดร้องพร้อมร่างที่เกร็งกระตุกด้วยถูกส่งไปถึงจุดสุขสมซึ่งครั้งนี้มันรุนแรงกว่าที่เขาใช้นิ้วมากนัก

กู้ตงหยางมองหญิงสาวที่อ่อนระทวยใต้ร่าง เขาขยับตัวขึ้นแล้วจับขาเรียวงามข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่าจากนั้นขยับเอวโยกตอกลำเอ็นหนักหน่วง พลางก้มมองท่อนเนื้อที่ผลุบเข้าออกจนกลีบเนื้ออวบอูมแทบปลิ้น น้ำคาวสวาทมีสีแดงจางๆ เปื้อนลำเอ็น ความร้อนของท่อนเนื้อกระแทกกระทั้นทำเอาหญิงสาวครางจนเสียงแหบ นางรู้สึกเหมือนกำลังมอดไหม้เพราะไฟสวาทที่เขาก่อขึ้น แก่นกายเหมือนจะขยายใหญ่ขึ้นมันแน่นเสียจนหญิงสาวบิดเอวเพราะเสียวซ่าน เขาตอกกระแทกลำอย่างลึกล้ำถี่รัวและบางครั้งก็บดเอวโยกคลึง นางแทบขาดใจได้แต่ส่งสายตาวิงวอนขอร้อง แต่เขากลับโยกเอวถี่รัวยิ่งขึ้นจนร่างนางสั่นไหวก่อนจะกลายเป็นตอกลำเอ็นหนักๆ เข้าไปจนสุดแล้วกดไว้เช่นนั้น เป็นจังหวะเดียวกับที่จ้าวจื่อรั่วเสร็จสมอีกครั้ง ร่างกำยำเกร็งกระตุกและพ่นน้ำรักอุ่นร้อนใส่ร่องสวาท

“อ๊า!” จ้าวจื่อรั่วร้องออกมาก่อนจะหอบหายใจถี่รัว

กู้ตงหยางแหงนหน้าคำราม ร่างกายได้รับการปลดปล่อยจนหมดสิ้น เขาค่อยๆ ถอนลำเอ็นออกมา ก้มมองดูแก่นกายที่มีคราบเลือดติดอยู่ แล้วย้ายสายตามองหญิงสาวที่หลับตาอย่างเหนื่อยอ่อน นางทั้งหวานและเร่าร้อนถึงเพียงนี้

เห็นที่เขาจะหาทางให้นางมาอยู่เรือนเดียวกับเขาให้ได้.