เฉียวฉู่พูดแล้วเชื้อเชิญให้ทั้งสองนั่งลง เพียงครู่เดียวแม่นมก็เข้ามาพร้อมบ่าวรับใช้ที่ยกอาหารเข้ามาวางบนโต๊ะ แม่นมเป็นหญิงวัยประมาณสี่สิบมีรอยยิ้มอ่อนโยนและดูสุภาพผายมือแนะนำอาหารแต่ละจานบนโต๊ะ รวมทั้งเนื้อตุ๋นเครื่องยาจีน
“เนื่องจากคุณหนูของบ่าวอ่อนแอ ท่านหมอแนะนำให้กินอาหารบำรุงเลือดขจัดพิษ จึงทำอาหารหม้อนี้ขึ้นมา หากฮูหยินไม่รังเกียจลองชิมสักคำนะเจ้าค่ะ” แม่นมเอ่ยแล้วตักใส่ชามให้แม่ทัพและฮูหยิน
“แม่นมของข้าทำอาหารอร่อยที่สุด” เฉียวฉู่ยิ้มแล้วรับชามใส่เนื้อตุ๋นมากิน “เนื้อนุ่มมาก ข้าคิดถึงรสมือของท่านแม่นมที่สุด”
จ้าวจื่อรั่วใช้ตะเกียบคีบเนื้อเข้าปากคำน้อยๆ เนื้อตุ๋นเปื่อยได้ที่กำลังดีไม่เปื่อยมากเกินไป นางลอบมองทางกู้ตงหยาง เขากินไปเล็กน้อยแล้วยกจอกสุราขึ้นดื่ม
“อร่อยไหมเจ้าคะฮูหยิน” เฉียวฉู่เอ่ยถามแววตารอคอยคำตอบ
“อร่อย” นางตอบไปตามตรง
“ข้าร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง ท่านหมอบอกว่าเ
