เมื่อหมอกเดินมาหยุดหน้าห้องทำงานแพร คุณขวัญเลขาหน้าห้องรีบลุกมาต้อนรับหมอกในทันที
“สวัสดีค่ะคุณหมอก คุณแพรอยู่กับคุณมุกแล้วก็คุณนักรบด้านในค่ะ” หมอกพยักหน้าแล้วเคาะประตูเข้าไปในห้อง โดยไม่รอให้แพรตอบรับกลับมา
“เฮีย มาเร็วจังค่ะ แพรออกหนังสือให้แล้วนะคะ นักรบเอาลงไปให้คุณพัดแล้ว” หมอกเดินไปหาแพรที่ยังคงส่งยิ้มมาทักทายให้เค้า
“แพรได้ฟังที่เฮียส่งให้ในกรุ๊ปรึยัง” แพรพยักหน้ารับ “แพรฟังจากเครื่องน้องค่ะ ก่อนที่เฮียจะส่งมา” หมอกยกมือลูบผมอีกคน เค้ารู้ว่าแพรพยายามฝืนทำให้ตัวเองเข้มแข็งอยู่
“อย่าเก็บไว้คนเดียว ระบายกับเฮียได้ ทั้งเฮียทั้งเพื่อนแล้วก็น้อง ทุกคนพร้อมที่จะปลอบแพรเสมอ อย่าพยายามเข้มแข็งเพื่อกลบความเสียใจไว้ เฮียอยู่ตรงนี้แล้วนะ” เมื่อหมอกพูดจบ น้ำตาที่แพรพยายามกลั้นเอาไว้ก็ไหลออกมาในทันที
หมอกดึงคนตัวเล็กเข้ามาก่อนแน่น ปล่อยให้ร้องไห้ออกมา มุกและนักรบเองก็ปาดน้ำตาไปด้วย พวกเค้าข
