หลี่ซูฮวารู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างยิ่ง รู้สึกพึงพอใจในการปรนนิบัติจากจ้าวเฉินอวี้เป็นอย่างยิ่ง นางจึงมอบตั๋วเงินให้เขาไปหนึ่งร้อยตำลึงเพื่อไว้ใช้จ่าย จ้าวเฉินอวี้ดีใจยิ่งนัก ตั้งแต่แต่งนางเข้าจวนมาสมบัติทุกชิ้นของเขานางก็เก็บไปเสียหมด เขาเองก็ยอมตามใจนาง จะให้ทำเช่นไรได้เล่า ก็เขากลัวภรรยานี่นา
ด้านหลี่ชิงเยียนนั้น ยามนี้นางกำลังทุกข์ทรมารอย่างแสนสาหัส ตั้งแต่ผ่านคืนเข้าหอในคืนนั้น เสิ่นเทียนเหยาก็ไม่มาหานางอีกเลย อีกทั้งนางยังต้องคอยรบรากับเหล่าอนุของเขาอยู่ทุกวี่วัน ยามนี้ใบหน้างดงามราวนางฟ้านางสวรรค์ กลับแก่ชราราวกับหญิงสูงวัย เสิ่นเทียนเหยาที่ชมชื่นความงดงาม เมื่อได้เห็นหลี่ชิงเยียนในสภาพเช่นนี้ก็รู้สึกรังเกียจนางขึ้นมา
เมื่อนึกพี่สาวของนางหลี่ซูฮวา ใจของเขาก็ร้อนลุ่มขึ้นมาเสียดื้อๆ หากรู้ว่าแต่งหลี่ชิงเยียนมาแล้วนางจะกลายเป็นเช่นนี้ มิสู้เขาแต่งกับหลี่ซูฮวาเสียยังดีกว่า
"ท่านอ๋องย
