ตอนที่ 8

2150 Words

ฌาร์มมากับน้านุชตามที่ได้รับปากไว้ ซึ่งตัวฌาร์มไม่ได้มีอภิสิทธิ์อะไรและที่สำคัญไม่เคยบอกใครด้วยว่าเป็นลูกของบิดา อีกอย่างคนที่บิดาแนะนำให้รู้จักเป็นสาวๆ ที่ไม่ได้ข้องเกี่ยวกับวงการนักการเมืองนัก เพราะ ฉะนั้นการมาที่นี่เลยไม่จำเป็นต้องบอกใครด้วยเช่นกัน ซึ่งอันที่จริงแล้วการมาในครั้งนี้ ฌาร์มคิดว่าตัวเองมาในฐานะหลานสาวของน้านุชมากกว่า ฌาร์มพนมมือไหว้บิดาและพูดคุยทักทายกันเล็กน้อย หลังจากไม่ ได้พบเจอกันมาหลายวัน “ถ่วงเวลาไว้ตัดสินใจอีกทีก็ได้ค่ะ ไม่ต้องรีบหรอกค่ะ พ่อคงไม่เร่งเอาคำตอบ เพราะหว่านล้อมสารพัดคงอยากได้น้านุชมาช่วยงานจริงๆ ถ้าคุยแล้วน้านุชสบายใจก็รับปากพ่อ แค่นั้นเองค่ะ สู้ๆ นะคะ ฌาร์มจะอยู่เป็นกำลังใจหากาแฟดื่มรอที่ห้องรับรองนี่แหละค่ะ” ฌาร์มบอกแล้วเข้าสวมกอด ให้กำลังใจน้านุชก่อนจะเข้าไปในห้องประชุม ซึ่งชัชวาลล่วงหน้าไปก่อนแล้ว ฌาร์มนำเครื่องคอมพิวเตอร์แบบพกพาเปิดออก เพราะคำนวณดูแล้วว่าการประชุมของน้านุชน่าจะต้องใช้เวลาพักใหญ่ หรืออาจจะเนิ่นนานกว่าที่คิด การเขียนหนังสือจึงเป็นทางเลือกหนึ่งที่จะช่วยให้ไม่ต้องมานั่งหง่าวและเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ ภาพของคนที่เดินผ่านไปทำให้ฌาร์ม มองตาม ซึ่งดูจากลักษณะท่าทางออกจะคล้ายๆ กับศิตา แต่ได้เห็นเพียงครู่เดียว ฌาร์มรีบลุกขึ้นเดินตามไปแต่ผู้หญิงคนนั้นหายไปแล้ว “คิดถึงจนตาฝาดปะว๊ะ” ฌาร์มยิ้มๆ ก่อนจะเดินกลับมานั่งที่เดิม “หวัดดี ชามข้าว” เสียงทักทายจากโทรศัพท์ที่กดรับสายทำให้ยิ้ม “กำลังนึกถึงอยู่พอดีเลย” ฌาร์มบอก “มุขเก่าไปค่ะ ซีนกำลังจะไปหาที่ร้านนะ อยากกินคนชงชา เอ๊ะไม่ ใช่สิ อยากดื่มชา” ศิตายิ้มอายๆ อยู่ในรถยนต์ “พูดอะไรล่อแหลม เสียใจด้วยค่ะ ฌาร์มออกมาทำธุระกับน้านุช” ฌาร์มบอก “อ้าวเหรอ แย่จังอดเจอเลย” ศิตาพูดเสียงอ่อยๆ “จะกลับบ้านเลยหรือเปล่าคะ” ฌาร์มถามทำให้ศิตาเริ่มยิ้มออก “กลับเลยจะไปหาที่บ้านใช่ไหม” ศิตารีบถามทันที “แหมน้ำเสียงดูเหมือนดีใจเลยเนอะ” ฌาร์มพูดแหย่ “พูดมากนักนะ ไปหรือไม่ไปล่ะ” “ไปค่ะ แต่เวลายังไม่แน่นอน ถ้าไม่เย็นมากนัก ฌาร์มซื้ออาหารมื้อเย็นไปให้นะ” ฌาร์มบอกยิ้มๆ มองออกไปทางด้านหน้าซึ่งเป็นถนนใหญ่ “ให้รออาบน้ำด้วยหรือเปล่า” ศิตาหัวเราะคิกคัก “คุณซีนรู้ตัวไหมว่าทำให้ฌาร์มเสียเด็กเนี่ย” ฌาร์มแสร้งทำน้ำเสียงดุแต่ปลายสายกลับหัวเราะคิกคัก “ซีนจะรอนะ ไปล่ะ” “เจอกันค่ะ” ฌาร์มวางสาย แต่เมื่อเห็นรถยนต์ที่ขับออกไปยังถนนใหญ่ทำให้ต้องรีบลุกขึ้นชะเง้อดู เพราะรถยนต์คันนั้นเหมือนกับของศิตา “เป็นอะไรมากไหมเนี่ย ไอ้ฌาร์ม เห็นอะไร เห็นใคร ก็เป็นคุณซีนไปเสียหมด” ฌาร์มยิ้มและนึกขำตัวเอง เพราะรู้ดีว่าคงตาฝาดไป เพราะศิตาไม่น่าจะมีธุระอะไรกับพรรคการเมืองแห่งนี้ น้านุชรู้สึกทึ่งกับแผนงานที่มีการพูดคุยกัน ซึ่งถือเป็นประโยชน์มากสำหรับประชาชนคนไทย ไม่คิดว่าจะได้รับรู้เรื่องนโยบาย ของพรรคการเมืองแห่งนี้ การพูดคุยไม่ใช่เป็นเพียงแค่บอกแผนงานเท่านั้น แต่เป็นเหมือนการประชุมย่อยของพรรคมากกว่า น้านุชถูก ถามความคิดเห็นเสมือนเป็นหนึ่งในทีมงานโดยปริยาย ซึ่งถือเป็นวิธีที่แยบยลในการดึงตัวเข้ามาทำงานด้วย แต่สิ่งที่ฌาร์มบอกเอาไว้ หากยังไม่มั่นใจยังพอถ่วงเวลากลับไปคิดได้และเห็นว่าคงจะต้องเป็นอย่างนั้น “ให้เวลานุชได้สักเท่าไรคะ คุณชัช” น้านุชถาม หลังจากการประชุมปิดลงและชัชวาลเดินมาพูดคุยด้วย “เร็วที่สุดเท่าที่คุณนุชจะมาได้ครับ” ชัชวาลบอก “ขอบคุณค่ะ ถ้าอย่างนั้นขอตัวก่อนนะคะ” น้านุชบอก “ไปทานมื้อเย็นกันก่อนกลับดีกว่าครับ” ชัชวาลเอ่ยชวน เพราะคนที่เข้าประชุมจะไปรับประทานอาหารด้วยกันต่อ และอยากให้ น้านุชไปร่วมพูดคุยรวมถึงให้คำแนะนำด้วย “ฌาร์มรออยู่ค่ะ” น้านุชบอก “เดี๋ยวผมจะชวนไปด้วยกันครับ ไปนะครับ คุณนุช” “คุณชัชพูดเหมือนไม่รู้จักลูกสาว คงยอมไปด้วยหรอกนะคะ อีกอย่างมาด้วยกัน เดี๋ยวฌาร์มเกรงใจนุชจะพลอยอึดอัดไปกับ พวกเรา” “ถ้าอย่างนั้นปล่อยฌาร์มกลับไปก่อน ผมจะจัดรถไปส่งคุณนุชเอง” ชัชวาลบอก แต่น้านุชขอไปพูดคุยกันฌาร์มเอง ฌาร์มได้กลับเร็วกว่าที่คิดไว้ เพราะน้านุชต้องไปรับประทานอาหารกับชัชวาลและทีมงาน โดยบิดาของฌาร์มจะจัดรถไปส่งเองทำให้คนเป็นหลานสาวหายห่วงและรู้ดีว่า บิดาของตัวเองจะดูแลน้านุชเป็นอย่างดี ภาพของคนที่แต่งตัวสบายๆ เดินออกมาเปิดประตูทำให้ฌาร์มยิ้มออก บ้านหลังใหญ่ แต่อยู่เพียงลำพังแอบทำให้คิดว่า ผู้หญิงคนนี้รู้สึกโดดเดี่ยวอย่างนั้นหรือเปล่า ความใกล้ชิดถึงได้ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วสำหรับตัวฌาร์มเอง หากรู้สึกดีไม่ค่อยลังเลและไม่กลัวด้วยว่า วันข้างหน้าตัวเองอาจจะเสียใจ แต่นักธุรกิจที่มีวัยมากกว่าฌาร์ มน่าจะลังเลสักนิดกลับกลาย เป็นว่าเปิดใจให้ก่อนเสียอีก “มาเร็วเชียว ดื่มอะไรไหม” เจ้าบ้านถาม “ไม่เอาล่ะ เดี๋ยวถูกมอมเหล้า ไปทานข้าวข้างนอกกันไหม” ฌาร์มเอ่ยปากชวนศิตาที่ทำท่าคิดนิดหนึ่ง “ขอเดทหรือ” ศิตาถามยิ้มๆ “เลยขั้นขอเดทไปแล้วไหม” ฌาร์มบอกแล้วยิ้มอายๆ นึกถึงช่วงเวลาได้อยู่คลอเคลียและศิตาชวนให้อาบน้ำด้วยกันเมื่อครั้งก่อนที่มา “ได้จ้ะ แถวนี้มีร้านอร่อย เดี๋ยวซีนพาไป” ศิตามีแผนในใจ เพราะหากต่างคนต่างขับไปพอเสร็จจากรับประทานอาหารอาจต้อง แยกย้าย “รู้นะ คิดอะไรอยู่” ฌาร์มพูดเหมือนรู้ทัน “รู้แล้วไง ยอมปะล่ะ” ศิตาถาม “ครั้งนี้ยอมค่ะ ฌาร์มรอข้างนอกนี่นะ” “รออะไรก็ไปสิ หยิบกระเป๋าสตางค์แป๊บนึง” ฌาร์มยิ้มเพราะศิตาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวโคร่งกับกางเกงยีนขาสั้น จึงมองดูไปที่ เสื้อผ้า “ไปเจอใครข้างนอก ไม่เป็นไรหรือ” ฌาร์มถาม เพราะปกติศิตาจะเนียบตั้งแต่หัวจรดเท้า “แหมดิฉันก็มนุษย์ธรรมดานะคะ คุณชามข้าว เปลือกมีไว้สำหรับธุรกิจ ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่ง ซีนทำเสื้อผ้าถ้าแต่ง ตัวไม่ดีใครจะมาเป็นลูกค้าล่ะ แต่เวลาส่วนตัวแค่นี้ก็พอแล้ว” ศิตาพูดอธิบายทำให้ฌาร์มยิ้มมองดูอาภรณ์เรียบง่ายที่ได้เห็น “น่ารักดีนะ ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย อธิบายซะยาวเหยียด” “หรืออยากให้ไปเปลี่ยน แล้วแต่ฌาร์มนะ” ศิตาถาม “ผ้าถุงเสื้อคอกระเช้า ฌาร์มก็ไปไหนมาไหนกับคุณซีนได้” ฌาร์มหัวเราะมองดูคนที่ทำหน้ามุ่ยให้อยู่ “แก่ล่ะสิที่ว่าน่ะ ไปเหอะ หิวแล้ว” ศิตาบอก “ก็แก่นะ คิดว่ายังสาวอยู่หรือ” ฌาร์มพูดแหย่ แต่รีบวิ่งอ้อมไปนั่งที่ด้านข้างคนขับ ซึ่งกำลังยืนทำปากขมุบขมิบเอามือ ท้าวสะเอวทำท่าจะเล่นงานอยู่พอเข้ามานั่งที่นั่งคนขับ ศิตาจึงหยิกเข้าให้ที่เอวของฌาร์มซึ่งหัวเราะ แต่รอยยิ้มและแววตาสดใสทำให้ ศิตาเงียบไป ก่อนจะดึงตัวมาจุมพิตอย่างอ่อนหวาน “ชอบคนแก่ใช่ไหมล่ะ เราน่ะ” ศิตาจ้องมองแววตาของคนที่มีรอยยิ้มทั้งที่ใบหน้าและแววตา “คนแก่คนอื่นก็เฉยๆ นะ ฌาร์มชอบคุณซีน” ฌาร์มบอกทำให้ศิตายิ้มและจูบเบาๆ ไปที่แก้มอีกครั้ง ก่อนจะหันกลับมาทำหน้าที่คนขับและเคลื่อนรถยนต์พาฌาร์มไปรับประทานอาหาร ศิตามองดูคนที่แบมือให้ ฌาร์มพยักหน้าให้เล็กน้อย ศิตาจึงยื่นมือและฌาร์มจับพากันเดินเข้าไปในร้านอาหาร สองสาวเลือกโต๊ะที่ลับตาคนเล็กน้อย เพื่อความเป็นส่วนตัว เพราะต้องขับรถศิตากับฌาร์มจึงไม่สั่งเครื่อง ดื่มมึนเมา ฌาร์มหันมามองสบตากับศิตาบ่อยครั้งจนเขินอาย “ค่ะ น้านุช” ฌาร์มรับสาย เมื่อเห็นว่าคนโทรศัพท์เข้ามาเป็นใคร “น้ามาเอารถที่ร้านแล้วนะ ขอบใจมากจ้ะที่ไปเป็นเพื่อน เราล่ะอยู่ไหนมีเสียงเพลงด้วย แป๋วแหววบอกฌาร์มไม่ได้กลับไปที่ ร้าน” น้านุชถามเสียยืดยาว ฌาร์มหันมาสบตากับศิตาที่นั่งอยู่ข้างๆ “มาทานข้าวกับคุณซีนค่ะ” ศิตาหันมาทันที เมื่อได้ยินพูดถึงตัวเอง ฌาร์มทำปากขมุบขมิบบอกว่าเป็นสายจากน้านุช “คุณซีน” “ค่ะ น้านุช” ฌาร์มได้ยินน้ำเสียงที่น้านุชพูดเหมือนแปลกใจ “บังเอิญไปเจอกันหรือ” “พอดีไปหาคุณซีนที่บ้านมา เลยพากันออกมาทานข้าวค่ะ” “มีอะไรใช่ไหม” น้านุชแอบถอนใจ เพราะไม่รู้ว่าควรจะพูดหรือถามอย่างไร “ไว้ฌาร์มจะเล่าให้ฟังนะคะ ขับรถดีๆ นะคะ น้านุช” ฌาร์มบอกเมื่อหันมาเห็นศิตายิ้มเจื่อนๆ ให้ “จ้ะ ดูแลตัวเองดีๆ นะ ฌาร์ม” “ไม่ได้ดื่มกันค่ะ แค่ทานข้าว” ฌาร์มหัวเราะเล็กๆ ก่อนจะวางสาย ฌาร์มกำลังจะบอกเล่าเรื่องที่พูดคุยกับน้านุช แต่จมูกของใครบางคนที่มาทาบทับที่แก้มทำให้ตกใจไม่ได้รีบหันไปว่าเป็นใคร แต่กลับไปมองดูคนที่ออกจะตกใจด้วยเช่นกัน ศิตามองดูสาวสวยที่หอมแก้มฌาร์ม “แพท” ฌาร์มเอามือทาบทับไปที่แก้มของตัวเอง แล้วหันไปมองสบตากับศิตาที่จ้องเขม็งอยู่ แต่ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมา “สบายดีไหม นั่งก่อนสิ” ฌาร์มพยายามทำให้เป็นปกติ เมื่อเจอคนรู้จักจึงทักทายและพูดคุยกัน “แหมเดี๋ยวนี้ก้าวหน้านะ” พันธุดาหรือแพทยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เมื่อได้พูดแหย่อดีตคนรักที่เลิกรากันไปนานพอสมควร “มาทำอะไรแถวนี้ล่ะ นี่คุณซีนจ้ะ คุณซีนคะ นี่แพทค่ะ” ฌาร์มบอก พันธุดาพนมมือไหว้พร้อมด้วยรอยยิ้มแปลกๆ ศิตาพนมมือรับ ไหว้ แล้วยิ้มให้ตามมารยาทเพราะตัวเองเป็นผู้ใหญ่กว่า “บ้านอยู่แถวนี้ไง อะไรเมื่อก่อนมาออกบ่อย จำไม่ได้แล้วหรือ” “เออใช่” ฌาร์มพูดเสียงอ่อยๆ “แก้มยังนิ่มเหมือนเดิมเลยนะ พี่ฌาร์ม ไปล่ะมาทักเห็นว่าเคยสนิทชิดเชื้อกัน” พันธุดายิ้มและเลิกคิ้วเล็กน้อยก่อนจะบอกลาสอง สาวที่ท่าทางจะเกิดเหตุการณ์บางอย่างต่อแน่ หลังจากตัวเองไปแล้ว พันธุดาเดินยิ้มไปรับอาหารที่สั่งเอาไว้ ศิตามองดูพันธุดา แล้วถอนใจทำเอาคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ออกอาการลุกลี้ลุกลน “คนรู้จักทุกคนหอมแก้มได้หมดสินะ” ศิตาพูดขึ้น แล้วหันมามองสบตากับฌาร์มและค่อยๆ ดึงมือออกจากการเกาะกุม “รายนั้นน่ะ ชอบแกล้งจะตายไป” ฌาร์มบอก “แกล้ง” “เขาแกล้งไม่รู้เหรอ” ฌาร์มถามเสียงอ่อยๆ และเอื้อมไปจับมือศิตา ที่ยังคงดึงมือออกเหมือนเดิม “ไม่เห็นรู้เลย เหมือนแสดงความเป็นเจ้าของให้ซีนเห็นมากกว่า” “เหมือนหึงเนอะ” ฌาร์มยิ้ม “น่ารักนี่ คนนี้ล่ะสิที่ทำให้เสียใจน่ะ” ศิตาถาม เพราะดูไม่ยากว่า ผู้หญิงคนนั้นเป็นอดีตคนรักของฌาร์มที่เคยเกริ่นให้ฟังเล็กน้อย “ค่ะ” “เขาหอมแก้มทุกครั้งที่เจอกันหรือ” ศิตาถามเสียงเรียบ “ค่ะ” “ค่ะ หมายความว่าไง ทำไมไม่บอกไปล่ะว่า ครั้งหน้าไม่ให้หอมแล้วอะไรแบบนี้น่ะ” ศิตาพูดคล้ายดุ ฌาร์มยิ้มๆ “คุณซีน ก็ไม่บอกไปล่ะคะ” ฌาร์มถาม “ได้ จะเดินไปบอกเดี๋ยวนี้แหละ” ศิตาทำท่าลุกขึ้น แต่ฌาร์มจับมือเอาไว้ จึงนั่งลงเหมือนเดิม “ออกไปบอก แผนของแพทก็สำเร็จสิคะ เขายั่วคุณซีนอยู่ แต่ต้องขอบคุณแพทนะ เพราะคนแถวนี้หึงดุเหมือนกันนะเนี่ย" ฌาร์ม หัวเราะ “หัวเราะไปเลย อย่าถึงทีซีนมั่งก็แล้วกัน” ศิตาพูดต่อว่า แต่มารู้สึกไม่สบายใจหลังจากพูดออกไปแล้ว “สัญญา ถ้าเจอแฟนเก่าคุณซีน ฌาร์มจะไม่หึงแบบนี้หรอก ยกเว้นถ้าเจอแฟนใหม่” คำพูดของฌาร์มทำเอาศิตานิ่งงันไป

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more