เช้าวันรุ่งขี้นพลอยภัทราจัดการแต่งตัวตั้งแต่เช้า เมื่อคืนเธอแทบหลับไม่ลงกลัวไปหมดทุกอย่างยิ่งมารดาและบิดาเลี้ยงเดินทางฮันนีมูน ยิ่งรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังอยู่ปากเหว จะถูกผลักดันให้ตกลงเมื่อไหร่ก็ได้ เดินผ่านห้องอาหารเห็นทุกคนพร้อมหน้าในชุดทำงานเรียบร้อย ร่างบางรีบเดินเลี่ยงออกนอกบ้านทันทีเพราะไม่อยากให้เกิดปัญหาวุ่นวายมาถึงรถรีบเปิดประตู แต่ทว่ามีใครคนหนึ่งเข้ามาขวางเอาไว้เสียก่อน
“ไม่ทานข้าวก่อนเหรอครับ”เสียงทุ้มคุ้นเคยเอ่ยถาม พลอยภัทราช้อนสายตามองใบหน้าซีดเผือด พี่เวย์จะมาทำไมตอนนี้ในเมื่อเขาเมินเธอไม่สนใจกัน ทำเหมือนไม่รู้จัก
“ไม่หรอกค่ะ ขอบคุณที่มาชวน”คนตัวเล็กตอบเสียงห้วน
พลอยภัทราดึงประตูรถเพื่อเปิด แต่มือบางกลับถูกจับไว้
“ทำแบบนี้ไม่ดีเลยนะครับ พลอยหน้าซีดแล้วนะ”
คนตัวเล็กช้อนสายตามอง เมื่อครู่เขาพูดว่าอะไรนะ เรียกชื่อเธอเฉยๆ เหมือนเมื่อก่อน ตั้งนานเขาแสร้งหลงลืมแล้วตอนนี้จะมา
