เมื่อได้เห็นคนที่ต้องการเห็นแล้ว ทั้งยังตัดสินใจได้แล้วว่าจะทำเช่นไรต่อไปเกี่ยวกับความต้องตาต้องใจสตรีคนเดียวกันของเจาอ๋องและหนิงอ๋อง หลี่ไทเฮาก็ทรงเสด็จกลับตำหนักไปในเวลาต่อมา รวมทั้งฮองเฮาและเฟยทั้งสี่ด้วย ดังนั้นงานทั้งงานจึงเหลือแค่องค์รัชทายาทกับพระชายาที่ต้องอยู่ต่อเพราะเป็นผู้มีอำนาจมากสุดใน ณ เวลานี้
“รองเสนาบดีหลาน วันนี้เปิ่นไท่จื่อได้ข่าวว่าท่านพาน้องสาวมาร่วมงานด้วยเช่นนั้นรึ?”
รัชทายาทโจวเจียนหลิวเอ่ยถามคนที่นั่งอยู่เบื้องล่างตน เมื่อไม่มีไทเฮา ฮองเฮาและบรรดาเฟยทั้งสี่แล้ว บรรยากาศในงานเลี้ยงก็ดูจะผ่อนคลายขึ้นมาก ด้วยเพราะไม่มีผู้ใหญ่นั่งรวมอยู่ด้วยให้คนหนุ่มสาวต้องนั่งเกร็งกันจนตัวลีบเหมือนก่อนหน้านี้
“พ่ะย่ะค่ะองค์รัชทายาท น้องสาวกระหม่อมเพิ่งจะมาเมืองหลวงเมื่อไม่นานมานี้พ่ะย่ะค่ะ”
“ได้ยินว่าก่อนหน้าที่ผู้เฒ่าตระกูลเสิ่นจะล้มป่วย ชายชราผู้นั้นได้ไปทาบทามบุตรสาวตระกูลหลาน
