ฮัวจื่อเวยรีบวิ่งมาดูสหายด้วยความเป็นห่วง ฝ่ายหลานจิ้นหลี่รีบดึงเอาร่างที่หมดสติไปแล้วของผู้เป็นน้องสาวขึ้นมาจากน้ำ เวลานั้นหนิงอ๋องเดินเข้ามาดู ด้านหลังของเขายังคงมีขันทียืนถือผ้าห่มผืนใหญ่ผืนใหม่รอทำหน้าที่อยู่
“หมอหลวงเล่า?” หนิงอ๋องเอ่ยถามขันที
“ทูลท่านอ๋อง หมอหลวงกำลังมาพ่ะย่ะค่ะ” ขันทีผู้นั้นก้มหน้าตอบ
โจวเฟิงซีชะโงกหน้าไปดูหญิงสาวที่หมดสติอยู่ก็เห็นว่าใบหน้างดงามเป็นเอกของนางซีดเซียวไร้สีเลือด ความรู้สึกเป็นห่วงเป็นใยปะทุขึ้นมากลางอกอย่างน่าประหลาด ชายหนุ่มหันไปกำชับให้ขันทีรีบไปเร่งให้หมอหลวงมาที่นี่ด้วยความรวดเร็ว ด้วยเวลานี้ก้อนเนื้อในอกของเขาสั่นไหวแปลกๆ กลัวว่าถ้าหมอหลวงมาช้าเกินไปจนร่างที่หมดสติอยู่สิ้นใจไปต่อหน้า เขาอาจจะกลายเป็นบ้าขึ้นมาเฉยๆ ก็เป็นได้
“หลีเอ๋อร์! หลีเอ๋อร์!” หลานจิ้นหลี่ร้องเรียกน้องสาวเสียงดังจนแทบเป็นเสียงตะโกน “หลีเอ๋อร์! เจ้าได้ยินพี่หรือไม่? ฟื้นสิน
