คุณเฟยลุกขึ้นไปจากตัวฉันแล้วหยิบบุหรี่ออกไปข้างนอกระเบียง ทำฉันเจ็บก็ยังชิลล์ได้อีกถึงเขาจะขอโทษแล้วก็เถอะ สิ่งที่ควรทำมากกว่าการออกไปยืนสูบบุหรี่คือพาฉันไปหาหมอสิ
“หนูออกไปได้แล้วใช่ไหมคะ” ฉันตะเบ็งเสียงถามคนที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ข้างนอก เขาก็ยังอุตส่าห์หันมาตอบ “นอนลงไป”
“คุณจะให้คนรับใช้อย่างหนูนอนบนเตียงยันเช้าเลยเหรอคะ ไม่กลัวสกปรกหรือไง”
“หยุดพูดประชด” เขาตวาดบอกก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรออกไปหาใครก็ไม่รู้ ส่วนฉันก็ได้แต่นอนเซ็งอยู่บนเตียง
ผ่านไปประมาณสิบนาทีคุณเฟยก็เดินกลับมาในห้องแล้วพูด “พรุ่งนี้อาหมอจะมาตรวจให้ที่บ้าน”
“อาหมอ? ใครเหรอคะ”
“หมอประจำตระกูลแม่ฉัน”
“อ๋อ ๆ คนรวยนี่เนอะ เวลาเว็บป่วยก็จะให้หมอมาดูที่บ้าน แต่หนูเป็นคนใช้นี่คะ คนใช้ได้รับสิทธิ์ตรวจกับหมอประจำตระกูลด้วยเหรอ”
“นอนซะ!!” คุณเฟยทำเมินคำพูดของฉันแล้วเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า
“หนูจะนอนที่ห้องตัวเองค
