ตรึงใจใฝ่รัก

ตอนที่ สอง กลลวงเทพบุตร 5

ฝ่ายพายุ หลังจากเดินออกมาจากห้องทำงานก็มานั่งเล่นยังมุมนั่งเล่นของบริษัทตน พร้อมกับต่อสายหาดอกอ้อเพื่อถามถึงเรื่องวิธีจีบสาว พอคุยกับดอกอ้อเสร็จก็ต่อสายหารัตนา อดีตคนเคยรักมาก แต่ตอนนี้เป็นแค่เพื่อนสนิทเท่านั้น ชายหนุ่มคุยอยู่นาน กว่าจะวางสายเขมไทก็เดินเข้ามาหาพอดี

“มีอะไรคุณเขม ยิ้มหน้าบานเป็นจานเชิงมาเชียว” เอ่ยถามสายลับของแม่อย่างอารมณ์ดี

“เปล่าครับคุณเค ผมแค่อารมณ์ดีที่นายใหญ่กับว่าที่ลูกสะใภ้เจอกันครับ” ตอบอย่างเรียบเฉย

“หา!...แม่มา แล้วทำไมคุณไม่บอกผม แล้วน้องน้ำผมจะโดนแม่เล่นงานไหมครับเนี่ย!” เอ่ยพร้อมกับลุกขึ้นอย่างลืมตัว ก่อนจะจ้องมองเขมไทอย่างสงสัยว่าระหว่างสองคนนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้างไหม

“นั่งลงก่อนครับ นายใหญ่กับคุณน้ำช่างเป็นแม่ผัวกับลูกสะใภ้ที่เหมาะกันดีนะครับ คุยกันถูกคอ”

พายุนั่งลงเหมือนเดิม ก่อนจะถามให้กระจ่าง ว่าสองคนนั้นมีปากเสียงกันไหม ก็แม่เขานั้นโหด ถึงจะอารมณ์ดี แต่ก็ใช่ว่าจะใจดีเสมอไป ส่วนว่าที่แม่ของลูกก็ยอมใครเสียที่ไหนเล่า คิดแล้วห้องทำงานเขาคงลุกเป็นไฟแน่ ๆ งานนี้

“หมายความว่าไงครับ ผมไม่เคลียร์?”

“ไปดูเอาเองที่ห้องเถอะครับ แล้วจะรู้ว่าเป็นไง”

ว่าแล้วพายุก็รีบเดินกลับเข้าไปในห้องทำงานของตน โดยไม่สนใจจะถามเขมไทอีก ส่วนสายลับอย่างเขมไทก็ได้แต่นั่งยิ้ม มองตามนายน้อยของตนไปด้วยสีหน้าเบิกบาน

เมื่อเปิดประตูห้องเข้ามา ภาพที่พายุได้เห็น คือผู้หญิงต่างวัยกำลังพูดคุยหัวเราะกันอย่างอารมณ์ดี มันช่างเป็นภาพที่สวยงามยิ่งนัก จนอยากถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระทึก อุ้ย! ที่ระลึก และเร็วเท่าความคิดโทรศัพท์ทันสมัยเครื่องสวยก็ถูกล้วงออกมาถ่ายเก็บภาพแห่งความทรงจำไว้ ก่อนจะเดินหน้ามึนไปนั่งข้างกายสาวเจ้า พร้อมกับโอบกอดรั้งเข้ามาแนบอกตนอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ

ชลาลัยถึงกับขืนตัวออกทันที เมื่อถูกจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว ที่ขืนตัวออกไม่ใช่ว่ารังเกียจชายหนุ่ม แต่เพราะว่ามันไม่เหมาะไม่ควร แถมอยู่ต่อหน้าแม่ของชายหนุ่มด้วย เธอไม่ควรปล่อยตัวให้ชายหนุ่มเอาเปรียบแบบนี้

“ปล่อยนะคุณ!” สั่งเสียงแข็งพร้อมกับแกะมือหน้าที่โอบรัดตนออก

ภาพที่เห็นนั้นมันทำให้นางสายน้ำค้างแทบกรี๊ด ไม่อยากเชื่อว่าลูกชายตนจะเป็นได้ถึงขนาดนี้ คุณแม่ปลื้มจนอยากให้เข้าหอตอนนี้เลยก็ว่าได้

“ไม่เอา อย่าดื้อเลยน้องน้ำ ต่อหน้าแม่พี่ ยอม ๆ ให้หน่อยเถอะนะ รู้หรอกว่ารักพี่จนแทบจะกลืนกินแล้ว” พายุไม่สนว่าสาวน้อยจะพยายามดิ้นขัดขืนแค่ไหน ก็ในเมื่อโอกาสแบบนี้หาง่ายที่ไหนเล่า ถ้าไม่มีผู้เป็นแม่นั่งข้างกายหญิงสาวอีกฝั่งนะ ดึงเข้ามาจูบแล้ว ปากน้อย ๆ ช่างอวดเก่งเสียจริง

“ตาเค ถ้าจะขนาดนี้แม่กลับก่อนนะ ไม่อยากกวนเวลาลูกกับหนูน้ำ หนูน้ำแม่กลับก่อนนะลูก”

เอ่ยเสร็จก็ลุกขึ้นพร้อมกับกระเป๋าใบหรู แต่ก่อนจะเดินออกไปชลาลัยทำท่าจะลุกขึ้นมาลาไหว้ เธอจึงเอ่ยห้ามปรามไว้ก่อน

“ไม่ต้องลุกไหว้ส่งแม่หรอก มีหลานให้แม่ไว ๆ จะดีมาก” เอ่ยกับว่าที่ลูกสะใภ้ก่อนจะหันไปยักคิ้วหลิ่วตาให้ลูกชาย ก่อนเอ่ยทิ้งท้าย “เค โอกาสมาลูกควรจะคว้า เมื่อแม่ไม่อยู่ วิวาห์เหาะได้ก็เหาะ แม่จะสั่งคนไว้ว่าไม่ให้ใครเข้ามาเวลานี้”

“ขอบคุณครับแม่ที่เข้าใจผม เลิฟแม่ที่สุด แต่ก็รักแม่ของลูกไม่น้อยเช่นกันครับ” พายุชอบใจหนัก สงสัยแม่เขากลัวเขานอนเหงาตอนแก่ เลยรีบเคลียร์ทางด่วนให้แบบนี้

เมื่อเหลือกันเพียงลำพังชลาลัยก็หยิกมือหนาที่โอบรัดตนเพื่อให้คลายออก และมันก็ได้ผล เมื่อเป็นอิสระ หญิงสาวก็ฟาดฝามือเล็กลงหน้าของชายหนุ่มติดต่อกันสองครั้งก่อนจะเอ่ยอย่างเกรี้ยวโกรธ

“จำไว้ ฉันไม่ใช่ของเล่นหรือตุ๊กตาของใคร อย่ามาทำแบบนี้กับฉัน อีกอย่าง ตบสองครั้งก็ไม่มีอะไรมาก ก็แค่ความสะใจเท่านั้นเอง” ว่าจบก็รีบสาวเท้าไปยังโต๊ะทำงานของตน

คนโดนตบนั้นหาได้โกรธไม่ แถมยังเดินหน้าระรื่นตามมาหาหญิงสาวอีก “ผู้หญิงตบแปลว่าผู้หญิงรัก ตบสองทีติดกันแสดงว่ารักมากจนไม่อาจห้ามใจได้”

“ไม่อาจห้ามใจกับผีสิ ไปให้พ้นเลย แล้วจะไปคุยไหมงาน ถ้าจะไปก็ไปเดี๋ยวนี้ ทำตัวให้เป็นประธานบริษัทหน่อยสิ” หญิงสาวเอ่ยด้วยความโกรธ จนหลงลืมไปว่าตนนั้นไม่ควรพูดแบบนี้กับนายจ้าง

“หูย!...ดุจริงเมียพี่ แบบนี้พี่ก็กลัวสิ ไปครับผม เชิญครับ ส่วนเอกสารพี่ถือเองครับ” คนหน้ามึนปูนตาเสือฉาบไว้ก็ไม่สะทกสะท้าน แม้สาวเจ้าจะพูดจาอะไรมาก็ไม่ระคายผิวเขาหรอก

ชลาลัยหมดคำจะพูด คนอะไรหน้าด้าน หน้าทนจริง ๆ จึงได้แต่ส่งเอกสารให้ชายหนุ่มถือแล้วเดินนำหน้าออกจากห้องทำงานไป จนตอนนี้เริ่มงงแล้วว่าใครกันแน่เป็นเจ้านาย ใครเป็นลูกน้อง ก็ชลาลัยเดินเชิดออกจากห้องอย่างนางพญา ส่วนพายุนั้นเดินก้มหน้าคอตกอย่างกับเลขาฯ ไม่มีผิด จนทำให้พนักงานในบริษัทต่างมองกันด้วยความฮือฮา ก็มีอย่างที่ไหนเจ้านายกลัวแฟนจนออกนอกหน้า ต่างคนต่างอิจฉาชลาลัยไปตาม ๆ กันที่โชคดีมีพายุเป็นแฟน