แผนรักจอมบงการ

บทที่1.1 เรื่องร้อนหู

ฟรานเชสก้าโมโหจนแสร้งเมินเฉยเคลตัน เธอคิดว่าเขาจะมาง้อ...แต่แล้วเธอก็ได้แต่ชะเง้อคอรอเก้อ...เมื่อเคลตันทำเหมือนต้องการหยุดความสัมพันธ์กับเธอเสียดื้อๆ หลายสื่อเริ่มซุบซิบ การเป็นเซเลบของเขา หนุนให้เธอดังมากกว่าเก่าได้ แต่ก็ดึงให้เธอร่วงได้เช่นกัน

แต่เธอไม่มีวันยอมถูกเท...

“นั่นมันในสายตาของคุณ แต่สำหรับเพื่อนผม ขึ้นชื่อว่าเป็นเพศหญิง...ทุกคนเหมือนกันหมดแหละ”

ฮิวจ์ลุกขึ้นยืน... “ผมไม่ใช่กระโถนนะ เพราะฉะนั้นเก็บความไม่พอใจของคุณกลับไปด้วย วันนี้ผมมาสนุก ไม่อยากกร่อยเพราะการมาถึงของคุณ”

“เดี๋ยว!!” ฮิวจ์น่าจะเป็นคนเดียวที่ทำให้เธอเข้าถึงตัวเคลตันได้ง่ายๆ ฟรานเชสก้าเลยมีท่าทีอ่อนลง

ชายหนุ่มชะงัก เขาหมุนตัวกลับมามอง พลางเลิกหัวคิ้วขึ้นสูงเป็นเชิงถาม

“ฝากคำขอโทษไปให้เคซีทีได้ไหมคะ” นี่คือการลงให้แบบที่สุดของเธอแล้ว

“ได้ แต่เคซีมันจะรับหรือเปล่า ผมไม่รู้นะ”

เรื่องบาดหมางระหว่างคนสองคน ฮิวจ์ขอไม่ยุ่งเกี่ยว เขารู้ใจเพื่อนดี หากเคลตันหันหลังให้ เขาจะไม่มีทางย้อนกลับมา แม่สาวตรงหน้าคงถูกเขี่ยทิ้งแล้วจริงๆ

“ฟรานเชสก้าแน่ใจว่าตัวเองไม่เคยทำอะไรที่ทำให้เคซีไม่พอใจเลยนะคะ” ฟรานเชสก้าโอดครวญ ผู้ชายเป็นร้อยวิ่งไล่เธอ แต่ในบรรดาผู้ชายร้อยกว่าคนนั้นไม่มีเคลตัน ถึงเขาจะเปิดเผยการควงเธอในสังคม แต่ไม่ได้หมายความว่าเขายกย่องเธอเหนือคนอื่น ฟรานเชสก้าอยากวางมือจากงานที่ทำอยู่ แต่ทำไงได้ล่ะ เธอเพิ่งรู้ตัว เธอรักผู้ชายคนนั้นเสียแล้ว

เคลตันเป็นชายที่เหนือกว่าผู้ชายทุกคน

เขาไม่ได้เก่งแค่เรื่องงาน ชายผู้นี้ครบเครื่องทุกด้าน บทรักของเขา ทำให้เธอลืมผู้ชายทุกคนบนโลกจนหมด เคลตันร้อนแรง ดุ ดัน แต่ก็อ่อนโยนได้อย่างไม่น่าเชื่อ เธอหลงเขาหัวปักหัวปำ จนลืมข้อตกลงระหว่างกัน เธอล้ำเส้นที่เคลตันขีดไว้

และตอนนี้ดูเหมือนว่า...เขาจะเบื่อเธอแล้วเสียด้วย

ฟรานเชสก้าถอนใจแรงๆ เธอเดินลากขากลับมานั่งหลังพวงมาลัยรถยนต์หรู เธอพยายามคิดหาวิธีที่จะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างตนเองกับเคลตันกลับมาเป็นเหมือนเก่า...แต่แทบจะมองไม่เห็นความเป็นไปได้สักทาง...

ผู้ชายตาดุนั่งมองเธอมาสักระยะ จนมานีเริ่มหงุดหงิด เธอทำงานเป็นบาร์เทนเดอร์ มีหน้าที่ผสมเครื่องดื่มอยู่ในผับแห่งนี้มาเกือบหนึ่งปี รายได้พออยู่ได้ ไม่ลำบากต้องหางานพาร์ทไทม์ทำหลายๆ ที่เหมือนสมัยเรียน ไลลาน้องสาวเธอบ่นเรื่องงานของเธอหลายครั้งจนนับครั้งไม่ถ้วน มีนาแกล้งไม่ใส่ใจ... เธอชอบทำงานแบบนี้มากกว่า งานพิเศษที่น้องสาวแนะนำให้ ถึงมันจะได้สตางค์เยอะ หากเทียบกับการที่เธอต้องมายืนขาแข็งร่วม10ชั่วโมงแทบทุกวัน การเป็นเพื่อนสาวนั่งดื่ม หรือไปก็เป็นเพื่อนคุยให้คนกระเป๋าหนักรายได้ดีก็จริง แต่มันทำให้เธอรู้สึกตะขิดตะขวงใจ

หญิงสาวถอนใจแรงๆ พยายามทำใจเย็นและฝืนยิ้มให้ลูกค้าหน้าใหม่ที่เดินมาสั่งเครื่องดื่ม

เธอสาละวนกับการจัดการออเดอร์ที่เข้ามาไม่หยุดอยู่พักใหญ่ ครั้นแอบชำเลืองมองไปยังจุดเดิม จุดที่ชายผู้นั้นนั่งจ้องเธอ

หญิงสาวผงะ! ชายตาดุคนเดิมยังนั่งมองเธออยู่เหมือนเดิม เขาไม่ได้ละสายตาไปจากเธอแม้สักนาที

มานีแค่นยิ้ม พยายามโฟกัสกับงานตรงหน้า ไม่หวั่นไหวกับสายตาคู่คม ที่แฝงเลศนัยแบบนั้น

“เตกีร่าแก้วสิน้องสาว” ลูกค้าขี้เมาขาประจำเดินมานั่งหน้าเคาน์เตอร์เขาสั่งเครื่องดื่มประจำ ก่อนเหลียวมองไปรอบตัว “วันนี้ลูกค้าบางตานะมานี” คงเพราะมาบ่อยชายผู้นี้เลยรู้จักพนักงานในผับนี้เกือบทุกคน

“ยังหัวค่ำอยู่เลยมั้งคะ” เธอส่งแก้วเตกีร่าให้ลูกค้าท่านนั้น

“ไม่นะ ทุกทีฉันมาถึงแทบจะไม่มีที่นั่งเหลือแล้ว” เขารับแก้วเครื่องดื่มมากระดกรวดเดียวหมดแก้ว “เอาใหม่อีกแก้วสิ” แอลกอฮอล์วิ่งพล่านในเส้นเลือด ไม่ทำให้เขาเมาจนครองสติไม่ได้สักครั้ง

บาร์เทนเดอร์สาวไหวไหล่ เธอจัดการเครื่องดื่มที่ลูกค้าสั่งโดยไม่ได้โต้แย้งอะไร

เคลตันลุกจากที่นั่งเดิน เขาเดินไปหย่อนก้นนั่งบนเก้าอี้หน้าเคาน์เตอร์บาร์ พร้อมกับสั่งเครื่องดื่ม “ขอไวน์เดอชาโต้ปี1990ขวดสิ”

มานียิ้มค้าง เธอเงยหน้ามองคนสั่ง ก่อนจะก้มหน้าลงแอบเบ้ปาก

ผับที่เธอทำงานเป็นแค่ผับพื้นๆ ที่มีอยู่ทั่วไปในเมลเบิร์น ไม่มีเจ้าของผับคนไหนแถวนี้ สั่งไวน์ราคาแพงมหาโหดนั่นมาขายให้ลูกค้าหรอก เพราะเงินทุนจะจมเสียเปล่า เมื่อสนนราคา1ขวดซื้อบ้านหลังเล็กๆ ได้เลย

“คุณน่าจะลองไวน์ที่เรามีบริการก่อนนะคะ ดิฉันเกรงว่าไวน์ที่คุณสั่ง ที่ร้านเราจะไม่มี”

มานีตอบเสียงสุภาพ เธอยืนจ้องหน้าเขาโดยไม่คิดหลบตา

เคลตันแค่นยิ้ม “ถ้าอย่างนั้นก็เอายี่ห้อไหนมาก็ได้...ทั้งขวดนะ” ไวน์เกรดต่ำราคาไม่เท่าไหร่ หากเทียบกับไวน์ที่เขาสั่ง

“ได้ค่ะ” มานีหันไปขยิบตาให้บาร์เทนเดอร์อีกคนให้เขาไปนำไวน์ที่ลูกค้าสั่งให้มาส่ง

หญิงสาวหันไปสนใจลูกค้าคนอื่น เมื่อลูกค้าตาดุคนนั้นไม่ได้ต้องการอะไรเพิ่ม

“ไม่ทราบว่าที่นี่มีพนักงานที่ชื่อไลลาบ้างไหม?”

มานีสะดุ้ง! เธอหันขวับกลับมามองพร้อมกับเม้มปาก

เธอไม่เคยรู้จักผู้ชายคนนี้มาก่อน ไม่เคยแม้แต่เห็นหน้า แต่เขากลับมาถามหาน้องสาวของเธอ

“ไม่ทราบคุณมีธุระอะไรกับเธอเหรอคะ?” มานีพลั้งปากถาม เธอกำมือแน่นหลังจากเผลอพูดออกไป

“ฉันมีเรื่องจะมาตกลงกับหล่อน” เคลตันพูดตรงๆ เขายิ้มมุมปากแม่สาวนักตกทองจะเสแสร้งได้อีกนานแค่ไหนนะ เขาชักสนุกกับละครฉากใหญ่ของหล่อนแล้วสิ เคลตันสมเพชหล่อนจนอยากจะหัวเราะให้ดังลั่น สีหน้าตื่นๆ ของหล่อนทำได้แนบเนียนจนเขาเกือบหลงเชื่อ หากไม่รู้แผนการของหล่อนมาก่อนล่วงหน้า ไม่แน่ว่า...เขาอาจตกเป็นเหยื่อของหล่อนด้วยอีกคน

บทที่2.ตระกูลทระนง

ก่อนที่จะรู้ข่าวแย่ๆ ของคริสติโน่ สองเดือนก่อน...

เจอร์ราดส่ายหน้า เขาเห็นแบบนี้จนชินตา และบ่อยครั้งที่เหตุการณ์แบบนี้จบลงด้วยการที่เคลตันยอมทำทุกอย่างเพื่อให้มาริเบลยิ้มได้ ใบหน้านองน้ำตานั่นทรงอิทธิพล แค่หยดน้ำตาไหลรินออกมา มาริเบลสามารถชี้นกเป็นไม้ และหากกลับกันชี้ไปที่ไม้ ก็กลับกลายเป็นนกได้เช่นเดียวกัน

“นี่ๆ น้อยๆ หน่อยเถอะมาริ เห็นพี่เขาอ่อนให้ ก็อย่าเรียกร้องมากนักเลย”

สาวละอ่อนตวัดตาค้อนให้คนเป็นลุง เธอแสร้งยกมือปาดน้ำตา รีบปั้นหน้าสลดเศร้าเพิ่มขึ้นอีกเพื่อให้พี่ชายเห็นใจ

“พอเถอะ หยุดร้องไห้ได้แล้ว เรายิ่งสุขภาพไม่ดีอยู่นะ”

เคลตันถอนใจแผ่วๆ ปรามมาริเบลเสียงอ่อน เขาไม่เห็นด้วยกับการตกลงใจของน้องสาวเลย แต่ก็ไม่มีทางคัดค้านสิ่งที่เธอตัดสินใจได้ เห็นมาริเบลอ่อนแอแบบนี้ แต่ครั้นดื้อ ก็ดื้อหัวชนฝา

“พี่จะช่วยคุยกับแม่ให้มาริใช่ไหมคะ?” มาริเบลถามอย่างมีความหวัง

หากเคลตันออกโรงเอง...มารดาก็คงเห็นด้วย เธอกับคริสเตียโน่ก็จะสมหวัง

“ทำไมต้องเป็นไอ้หมอนั่นด้วยล่ะ” มีผู้ชายหลายคนที่เหมาะสำหรับตำแหน่งสามีของมาริเบล แต่ผู้ชายเหล่านั้นน้องสาวเขากลับไม่สนใจ มาริเบลกลับไปชอบพอผู้ชายสำรวยจัดแบบคริสเตียโน่

“เคซี พี่ไม่เคยรักใคร พี่ไม่รู้หรอกเวลาที่เราเจอคนที่ใช่ หัวใจมันสั่งเองค่ะ”

ชายหนุ่มแอบเบ้ปาก ความรักคือคำสละสลวยที่มีไว้สำหรับปลดกระโปรงผู้หญิง เขาไม่เชื่อถือคำพวกนั้นหรอก ตราบใดที่เงินของเขายังสามารถทำให้ผู้หญิงพวกนั้นยอมเดินขึ้นเตียงได้...โดยไม่ต้องมีความรัก

“ขี้เกียจฟัง เอาเป็นว่าพี่จะช่วยพูดกับแม่ให้ก็แล้วกัน”

“เย้ๆ” มาริเบลลุกขึ้นกระโดด ทั้งที่บนหน้ายังเปื้อนคราบน้ำตา

เจอร์ราดส่ายหน้า ในที่สุดเคลตันก็แพ้มารยาผู้หญิงเข้าจนได้ แต่จะมีแค่ผู้หญิงสองคนเท่านั้นล่ะ ที่ผู้ชายลักษณะแข็งกร้าวอย่างเคลตันจะยอมจำนนให้ มาริเบล กับมาดามเอลฟี่ มารดาของเขาเท่านั้น