เคลตันโครงศีรษะ เขาเริ่มปวดหัว ตาลายกับจำนวนผู้คนที่หนาตามากกว่าทุกวัน
“ให้ตายเถอะฮิวจ์ ผมไม่มีวันจัดงานบ้าๆ แบบนี้ให้ตัวเองแน่”
ชายหนุ่มบ่นให้เพื่อนสนิทฟัง หลังเดินหนีมาจากกลุ่มคนจำนวนมากที่กำลังตั้งใจทำงานในส่วนที่ตัวเองรับผิดชอบ
ฮิวจ์เงยหน้าหัวเราะร่วน “ผมเชื่อคุณนะเคซี แต่อย่าเพิ่งพูดไปเลย บางที... วันงานของคุณอาจจะอลังการกว่านี้ก็ได้” ฮิวจ์ไม่ได้สบประมาทเพื่อน แต่วันสำคัญของตัวเอง เจ้าของงานมักทุ่มทุนสร้างเพื่อความยิ่งใหญ่ และเป็นการสร้างความประทับใจให้คู่รักด้วย
“ไม่มีทาง!!” เคลตันปฏิเสธเสียงแหลม
ไม่มีทางที่เขาจะยอมเอาตัวเองไปผูกติดกับผู้หญิงคนเดียว จนต้องลงทุนทำอะไรน่าสมเพชแบบนี้
ฮิวจ์ไม่ได้ต่อปากต่อคำต่อ เขาดื่มบรั่นดีเงียบๆ ทอดสายตามองความโกลาหลตรงหน้าพร้อมกับอมยิ้ม
เสียงมาดามเอลฟี่สั่งงานดังขรม เขายังไม่เห็นว่าที่เจ้าสาว แต่แน่ใจ วันนี้มาริเบลคงสวยประหนึ่งนางฟ้า เพราะเท่าท
