บทที่5.1 กลิ่นตุๆ

1587 Words

สองหนุ่มเดินตามมานีจนหัวปั่น เขาแปลกใจนิดหน่อยกับความไม่เรื่องมาก อยู่ง่ายของผู้หญิงที่เจ้านายให้คุมเข้ม หล่อนแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ ที่พวกเขาเคยทำหน้าที่นี้มาก่อน หล่อนไม่เรียกร้องจนพวกเขาหัวปั่น ที่หญิงผู้นี้ทำคือการเดินสำรวจไปรอบๆ บ้าน และกลับเข้าไปพักผ่อนอย่างสงบ หล่อนไม่เคยเรียกร้องสิ่งอำนวยความสะดวกเพิ่มเลย ผิดกับวิสัยของผู้หญิงที่เจ้านายเคยควง แซมไม่รู้รายละเอียดเกี่ยวกับหล่อนมากนัก รู้แค่ว่าหล่อนชื่อ...ไลลา และหล่อนกำลังตั้งท้องอยู่ “ต้องการอะไรครับคุณไลลา?” การ์ดหนุ่มถามเสียงสุภาพ “ฉันอยากกินอาหารทะเล” มานียิ้มประจบ เธอเบื่อการเดินรอบบ้าน เลยอยากหากิจกรรมสนุกๆ ทำ “ผมจะบอกแม่บ้านให้ครับ” อเล็กชิงตอบเสียเอง “ไม่ใช่แบบนั้น ฉันเจอเตาปิ้งย่างในห้องเก็บของ ที่ฉันต้องการคืออาหารทะเลสดๆ เราจะปิ้งย่างกันที่ชายหาดคืนนี้” “คืนนี้!!” สองหนุ่มพูดพร้อมกันเสียงแหลม “ใช่...คืนนี้ น่าสนุกจะตายนะว่ามั้ย?” มานีตอบเสียงร่าเริง การอุดอู้อยู่แต่ในห้องทำให้เธอเสียสุขภาพจิต เธอเลยอยากปลดปล่อยความอึดอัดนั่น ด้วยการรับประทานมื้อค่ำในที่โล่งแจ้ง การปิ้ง ย่างจะช่วยผ่อนคลายความตึงเครียดนั่นเอง “แต่...” “น่านะ ตามใจฉันเถอะ ฉันกำลังท้องอยู่นะ” หญิงสาวยกมือลูบท้อง เธอแอบขำ เพราะเหตุนี้นั่นแหละเธอลงไปเล่นน้ำทะเลไม่ได้อย่างใจนึก เมื่อจำเป็นต้องมีสิ่งอำพราง ไม่อย่างนั้นคนรอบตัวก็จะรู้สิ ว่าเธอไม่ได้ท้องจริงๆ ที่เห็นนูนขึ้นมานี่ คือผ้าล้วนๆ “ก็ได้ครับ...ผมจะจัดการให้” “อูยยย ฉันแทบอดใจรอไม่ไหวเลยล่ะค่ะ” มานียิ้มหวาน มือสองข้างยกขึ้นถูกันไปมา อาหารทะเลสำหรับเธอ คืออาหารฟุ่มเฟือยที่ได้ลิ้มลองนับครั้งได้ สมัยอยู่ที่คอนแวนต์ยังพอได้ลิ้มรส นับตั้งแต่ออกมาจากที่นั่น หาเลี้ยงตัวเอง เธอแทบไม่ได้แตะเลย สองหนุ่มได้แต่กลอกตาไปมา เขาเริ่มงงนิดๆ เจ้านายรสนิยมตกลง หรือเพราะผู้หญิงคนนี้มีดี มีดีถึงขนาดมัดเจ้านายอยู่มือ หล่อนท้อง ท้องกับเคลตันที่ระวังตัวจัดได้ยังไง และที่สำคัญ เขาไม่เคยเห็นหญิงผู้นี้กับเจ้านายเลยสักครั้ง “แซม...นอกจากที่หล่อนตั้งท้องแล้ว ผู้หญิงคนนี้เกี่ยวข้องกับเจ้านายตรงไหนวะ?” มันเป็นเพราะแซมกับอเล็กมารับหน้าที่ต่อ เขาเลยไม่ได้รับข้อมูลเกี่ยวกับไลลาเลย ที่เขาต้องทำคือเฝ้าหล่อนไม่ให้คลาดสายตา “ไม่รู้ว่ะ มาด้วยกัน อยากรู้ถาม ไอ้การ์เซียมันสิวะ!!” การ์เซียคือการ์ดคนสนิทของเคลตัน ชายผู้นั้นเป็นเลขาฯ กึ่งการ์ด ทำหน้าที่ทั้งดูแลเจ้านาย และแบ่งเบาภาระหนักอึ้งที่เคลตันแบกไว้ด้วย เคลตันชอบผู้หญิงสวยๆ ก็จริง แต่เวลาทำงาน รอบตัวเขาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเฉียดเข้าใกล้ได้ นับตั้งแต่เลขานุการ จนถึงคนจัดตารางงาน ล้วนแต่เป็นผู้ชายทั้งสิ้น “เออ กูไม่น่าโง่เลย” อเล็กบ่นอุบ เขากดโทรศัพท์โทร.หาเพื่อนร่วมงานที่อยู่ข้างกายเคลตันตลอดเวลา สัญญาณเรียกเข้าดังไม่นาน คนปลายสายก็กดรับ “เกิดอะไรขึ้นที่นั่นหรือไง ถึงได้โทร.มา?” การ์เซียถามเสียงเคร่ง เขาขมวดคิ้วหลังนิ่งฟังอยู่ชั่วครู่ “เปล่า แค่อยากถาม ผู้หญิงที่เจ้านายให้กูกับไอ้แซมเฝ้าเป็นใครวะ เกี่ยวอะไรกับเจ้านายหรือเปล่า?” “นึกไงถึงมาถามล่ะ?” การ์เซียถามกลับ “คือ...ไงดีวะการ์เซีย ต่อมเผือกของกูกระตุกไม่หยุด หากยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย อกมันจะระเบิดว่ะ!!” อเล็กสารภาพ เขาคิดจนปวดหัวก็ยังไม่ได้ข้อเฉลย และการที่เจ้านายเอาผู้หญิงคนนี้มาเก็บไว้เงียบๆ ยิ่งน่าสงสัยใหญ่ “ความจริงมึงกับไอ้แซมอยู่กับคุณเคซีมานาน น่าจะรู้จักนิสัยของท่านนะ” การ์เซียตอบพร้อมกับหัวเราะขลุกขลัก “แหมๆ มันก็พอรู้หรอก เจ้านายรอบจัด จนไม่น่าพลาดทำผู้หญิงท้อง แต่แหมของแบบนี้ มันก็ย่อมเกิดขึ้นได้นะโว้ย” อเล็กแย้งเสียงกร่อยๆ “ไม่ใช่ผู้หญิงของนายหรอก ผู้หญิงของคุณคริส” การ์เซียยอมเฉลยให้เพื่อนร่วมงานฟัง “อ้าว!! แล้วนายเกี่ยวอะไรด้วย” “แม่นั่นอ้างว่าท้องกับคุณคริส” “แบบนี้มันก็มีความเป็นไปได้ ผู้ชายสำรวยแบบนั้น รู้จักคอนดอมหรือเปล่าเถอะ” “เออ” “เข้าใจแล้ว แล้วทำไมเจ้านายถึงต้องออกโรงเองล่ะ?” “ผู้หญิงคนนั้นถามหาความรับผิดชอบจากคุณคริส แต่เขาปฏิเสธ เจ้านายเลยเสนอตัวจัดการให้ เพราะอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันงานแล้ว” อเล็กพยักหน้ารับรู้ “ผู้หญิงพวกนี้ใฝ่สูงดีจัง แต่งานนี้คงจบไม่สวยแล้วแหละ” “เฝ้าดีๆ ล่ะ อย่าปล่อยให้หลุดมา เดี๋ยววุ่นวายตายห่า” การ์เซียกำชับ...ก่อนจะกดวางสาย หลังอธิบายให้เพื่อนร่วมงานเข้าใจ “โธ่เอ๋ย ปล่อยให้กูกลุ้มใจเสียหลายวัน นึกว่าต้องติดแหง๊กอยู่ที่นี่เสียแล้ว” อเล็กโวยเสียงแข็ง หลังรับรู้รายละเอียดของหญิงสาวผู้นั้นมาทั้งหมด “ไอ้การ์เซียมันว่ายังไงบ้างล่ะ” แซมหันมาถาม “ที่พวกเราคิดไว้น่ะผิดหมด...แม่นั่นไม่ใช่ผู้หญิงของเจ้านาย แต่กำลังแบล็กเมลว่าที่น้องเขยเจ้านายว่ะ” “หืม...” หล่อนไม่ได้ท้องกับเจ้านาย แต่น่าจะท้องกับคุณคริส” “ฉิบหายล่ะ!!” “เออสิ ฉิบหายแน่ๆ หากหล่อนท้องกับคุณคริสจริง ไม่หล่อนก็คุณคริสนั่นแหละที่จะตาย” “ปวดหัวแทนเจ้านายเลยว่ะ สงสารคุณมาริด้วย” “ที่น่าสงสารสุดคือเด็กที่กำลังจะเกิดมานั่นล่ะ ใครจะรับผิดชอบเขาล่ะ?” ทุกคนลืมคิดถึงข้อนี้ ‘เด็ก’ ที่ยังไม่ได้เกิดสร้างปัญหาอะไรยังไม่ได้ ผู้ใหญ่ต่างหากที่เป็นคนสร้างเรื่องแต่ผลกรรมทั้งหมด กลับตกอยู่ที่เด็กที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไรเลย “เห้อ...เห็นเป็นคนดี ไม่น่าดีแตกเลยว่ะ” ในสายตาการ์ดทั้งหมดคริสเตียโน่ทำตัวเป็นทาสผู้ซื่อสัตย์ของมาริเบล ไม่คิดว่าผู้ชายแบบเขาจะสร้างเรื่องร้อนใจให้เกิดขึ้นมาได้ และเรื่องมันใหญ่เกินกว่าจะควบคุมเสียด้วย “อย่าไปคิดแทนเจ้านายเลยว่ะ แม่คนนั้นน่ะ ท่าทางไม่ได้ร้ายอะไรหรอก หล่อนคงแค่ต้องการเงิน” สองหนุ่มวิจารณ์แบบคนวงนอก และเดาถูกเสียด้วย ไลลาต้องการกอบโกยให้มากที่สุด โดยใช้ ‘เด็ก’ นี่แหละ แต่สำหรับมานีแล้ว เธอต้องการแค่สิทธิอันชอบธรรมของหลาน เธอรับได้หากชายผู้นั้นแค่รับผิดชอบ เพราะไลลาเองก็ผิดเช่นเดียวกัน มานีชะเง้อคอรอ เธอทำน้ำจิ้มรสเด็ดมานั่งรออยู่ที่ชายหาด มีโต๊ะพลาสติกสีขาวที่เธอขอร้องให้คนงานในบ้านยกออกมาตั้งไว้ให้ อุปกรณ์ปิ้งย่างพร้อม รอแค่อาหารสดจากการ์ดหน้าดุสองคนแค่นั้นเอง แซมสูดลมหายใจแรงๆ ปีกจมูกขยับฟุตฟิต เขาได้กลิ่นควันไฟ ผสมอยู่ในอากาศ “อย่าบอกนะ ว่าหล่อนหิวจัดเลยเผาบ้านเจ้านายประชดพวกเราระหว่างรอ” เสียงบ่นพึมพำ จนอเล็กส่ายหน้าไปมา เขาชี้มือไปที่ชายหาด กลิ่นควันไฟโชยมาจากตรงจุดนั้นไม่ใช่วิลล่าหลังโตที่อยู่ด้านหลัง “นู๊น คุณไลลาเธอคงก่อไฟรอแล้วล่ะ ไปเถอะ” “ท่าทางเอาเรื่องเหมือนกันนะ ไม่ใช่เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อเหมือนรายที่ผ่านๆ ไป” “ที่พูดถึงน่ะ ผู้หญิงของเจ้านายน่ะ ไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้” “แล้วเธอไม่ใช่ผู้หญิงหรือไงวะ” แซมไม่วายเถียง อเล็กยิ้ม “แซม ผู้หญิงมีหลายประเภทเลยล่ะ เพียงแต่คุณกับผมไม่มีโอกาสทำความรู้จักกับพวกเธอ” การเกาะติดกับเคลตัน ตัดโอกาสแบบนั้นไปจากเขา อเล็กเห็นผู้หญิงมาหลากหลาย คงเป็นเพราะเขาไม่ได้มาเริ่มต้นที่การเป็นการ์ด อเล็กผ่านงานมาหลายชนิด แต่กลับพอใจที่ได้ทำหน้าคอยดูแลเรื่องความปลอดภัยให้เคลตันในตอนนี้ คงเป็นเพราะเขาสบายใจกับการทำงาน เคลตันไม่ได้เรื่องมาก เขาเป็นเจ้านายที่เคร่งครัดเรื่องงานแค่นั้น แต่หลังเวลาทำงาน เขาก็แค่ผู้ชายคนหนึ่ง “กำลังจะบอกใช่ไหม ว่าที่เห็นอยู่นี่ ไม่ใช่ประเภทเดียวที่เราเคยเห็นผ่านตา” “ใช่เลย ผู้หญิงตรงหน้าคุณนี่เป็นนักสู้เชียวแหละ” ท่าทางทะมัดทะแมงของมานี ทำให้อเล็กคิดแบบนั้น “ท่าเป็นแบบนั้นจริง ‘เด็ก’ ก็คงไม่น่าเป็นห่วง” แซมพยักหน้ารับรู้ หากหญิงที่ยืนโบกมือให้พวกเขาอยู่ที่ชายหาดเป็นนักสู้เหมือนที่อเล็กประเมิน เขาก็ไม่ต้องกังวลถึงอนาคตของเด็กที่กำลังจะเกิด เพราะคนเป็นแม่คงไม่ปล่อยให้ลูกตัวเองตกที่นั่งลำบาก “ก็ได้แต่หวังอย่างนั้นแหละ” เสียงของมานีขัดจังหวะการพูดของสองหนุ่ม แซมเก็บปาก เขายื่นถุงอาหารสดในมือให้หญิงสาว และถอยไปยืนอย่างสงบรอบนอก

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more