ร่างแกร่งเดินมาช้าๆที่ชิงช้ามากมาย และนั่งลงที่ชิงช้ามิได้แกว่งไกวมัน ก่อนจะเงยหน้ามองไปบนท้องฟ้ากว้างมีหมู่ดาว และลุกขึ้นถอนหายใจเบาๆ
"ดวงดาวก็ยังคงอยู่บนท้องฟ้าซินะ เพียงมีแต่คนที่จากไป ฟ้าและดินอย่างไรก็ยังคงเป็นอยู่เช่นนี้ตลอดไป"
ร่างแกร่งยืนขึ้นและขยับกายเดินเชื่องช้าไปในเรือน ก่อนจะพบว่าร่างบางหลับไปด้วยความเหนื่อยล้านัก ใบหน้าคมนั่งพิงที่ขอบเตียง นั่งมองนางอยู่เช่นนั้นอยู่นาน และค่อยๆดึงผ้าห่มห่มให้นาง ก่อนจะเอนกายลงนอนช้าๆ ครุ่นคิดในบางสิ่งและหลับดวงตาลงช้าๆ
ในยามหลับไปมินานนัก ขาเรียวยาวก็พาดขึ้นมาบนเอวแกร่ง มือนุ่มๆป่ายเปะปะไปมาและหัวเราะคิกคัก ใบหน้าคมปรือดวงตาขึ้นช้าๆ ยามพบว่านางละเมอก็ลูบผมนางเบาๆ กระซิบที่ข้างหู
"ราตรีนี้เจิ้นเหนื่อยนักสนมรัก มิเช่นนั้นล่ะก็ เจ้ายั่วยวนเช่นนี้คงมิได้นอนหลับดีเป็นแน่แล้วอ๋าวอ๋าว "
ยามเช้าทั้งสองนอนกอดกัน พี่สี่มาที่หน้าประตูเคาะเบาๆ
"ฝ่
