ยามสาย จวนสกุลอ๋าวส่งฝ่าบาทและพระสนมอ๋าว นั่งรถม้าของสกุลอ๋าวกลับเข้าจวนไปทันใด ยามถึงตำหนักใน นางพบว่าข้ารับใช้ ถูกโบยคนล่ะห้าครั้งและคุกเข่านิ่งเงียบกันจนสิ้น นางน้ำตารื้น เข้าไปกอดข้ารับใช้และขันทีประจำตำหนักทันที
"โฮ เปิ่นกงจะมิทำเช่นนี้อีกแล้ว จะมิทำให้เจ้าลำบากกันอีกแล้ว ฮือ ๆ"
ยามองค์ฮ่องเต้ถึงท้องพระโรงแล้ว ก็ไต่สวนคดีลักพาเด็กในเมืองหลวง และตัดสินโทษคนร้ายโดยการตัดเส้นเอ็นก่อนนำไปประหาร ป้องกันคนร้ายหลบหนีจากลานประหารได้
คดีนี้สะเทือนไปทั่วทั้งเมืองหลวง ยามพบว่าเด็กชายหลายคนนั้น เป็นบุตรของผู้ดีมีเงินทั้งสิ้น สิ่งของติดกายเด็กๆนั้น ถูกนำไปขายจนสิ้น เหลือเพียงเสื้อผ้ามอซอ หากมิได้ถามชื่อแซ่คงมิอาจพบบิดามารดาได้เลย บางคนมาไกลถึงต่างเมือง ยามวังหลวงออกประกาศ บิดามารดาของเด็กๆนั้นควบม้ามาอย่างรีบเร่ง มาโขกหัวขอดูหน้าบุตรชายตน หน้าวังหลวง
สนมอ๋าวจูงเด็กๆออกมาหลังจากพาไปเล่นในตำ
