หนีได้หรือสนมรัก

ตอนที่ 8 ชื่อตอน จับกิน 25+

ร่างบางดิ้นไปมา ผมกระจายในกองหมอน ใบหน้าตื่นตระหนก ร่างกายสั่นระริก เรี่ยวแรงเหือดหายจนสิ้น

มือหนาดึงรั้งต้นขานางขึ้นและดันจนติดชิดฟูกนอน นิ้วมือแกร่งบดขยี้ตุ่มไตน้อยๆ บี้บดจนร่างบางดิ้นเร่า

"อร้า ฝ่าบาท ฝ่าบาท หม่อมฉันทนไม่ไหว อร้าา ฝ่าบาท ซี้ดดด อร้าา "

ดวงตาคู่คมจ้องมองนางทุกขณะ ก่อนจะคล่อมกายขึ้นบนร่างนุ่ม ถูไถปลายเบ่งบานไปมา เน้นหนักเสียดสีจนกลางกายสาวแทบลุกไหม้ ร่างบางดิ้นเร่ากรีดร้องระงม

"อร้า ฝ่าบาท ฝ่าบาท อร้าา"

"หึ หึ ปิงซวง ความจริงเจิ้นน่าจะเกี้ยวเจ้าก่อนนะ แล้วค่อยให้ถวายตัว แต่เจิ้นอยากรังแกเจ้าจริงๆ ยามเจ้ายังเล็ก เราก็เจอกันบ่อยครั้งนัก เจิ้นมองเจ้าที่นอกวังนั้นมานานแล้ว เพราะเจิ้นคุ้นเคยกับเจ้าดี ทุกๆสามวัน ยามรู้ว่าเจ้าจะต้องไปที่ร้านเล่านิทานนั้น เจิ้นก็จะหาทางผ่านไปให้จงได้ แต่ยามเจ้าเข้ามาอยู่ในวังแล้ว การค่อยๆเอาชนะใจเจ้านั้น คงมิต้องแล้ว เจ้าต้องเป็นสตรีของเจิ้น และเจ้ามันแสบกว่าผู้อื่นเสียจริงๆ นะปิงซวง“

ใบหน้าหวานปรือดวงตาขึ้นและตีบ่าแกร่งแรงๆ ร่างกายสั่นไปทั้งตัว

"เพี๊ยะ...ฝ่าบาท...อร้าา "

ร่างแกร่งหัวเราะเบาๆ และกดแทรกเรือนกายลงในกลีบเนื้อนุ่มช้าๆ และกอดรัดร่างนุ่มในอกแกร่ง กระซิบเบาๆ

"กอดเจิ้นไว้แน่นๆ มันอาจจะเจ็บซักเล็กน้อย แต่อย่ากลัวเลยสนมรัก"

ร่างแกร่งรัดร่างนุ่มในอก ค่อยๆกดเรือนกายลงช้าๆ ฉีกคร่าเยื่อพรหมจรรย์จนขาดวิ่น ร่างหนาหนักกดแทรกปลายเบ่งบานมุดลงในกลีบเนื้อที่รัดรึง และกดแช่ในความบีบรัดแน่นหนึบอย่างใจเย็น เร่งบรรจงจูบซับน้ำตาสายน้อยๆเบาๆ กระซิบปลอบที่ข้างหู

"เจ็บเพคะฝ่าบาท อื้อ พอแล้วเพคะ "

ร่างบางร้องลั่นและตัวสั่นไหว พยายามผลักกายแกร่งออก แต่ทว่าร่างที่ทาบทับบนร่างนางนั้น หนาหนักจนมิอาจจะใช้แรงตนเองขยับเขยื้อนออกไปได้เลย สะโพกแกร่งมีแต่มัดกล้ามเกร็งขึ้นและใช้หัวเข่าดันแยกต้นขาขาวออกจนกว้าง ก่อนจะแทรกเรือนกายใหญ่โตลงลึกในกายสาว ร่างบางดิ้นเร่า กรีดร้องดังขึ้นอีก

"อื้อ เจ็บเอาออกไปนะเพคะ !! "

ริมฝีปากร้อนๆเร่งบดจุมพิตหลอกล่อนางในทันที ตวัดลิ้นควานไปมาและพลิกลิ้นนุ่มๆดูดดึงจนร่างสาวเสียวสะท้าน หัวใจเต้นกระหน่ำเหมือนกลองศึก

"อรื้ออ อร้าาา "

ร่างแกร่งถอนริมฝีปากออกและรัดนางแน่นขึ้น ก่อนจะขยับเรือนกายช้าๆ แก่นกายแกร่งสาวเข้าสาวออกจนสุดลำ ร่างบางใบหน้าบิดเบี้ยวทรมานนัก

"อร้าาา ซี้ดดด "

ปิงซวงรู้สึกเจ็บปวดปนเสียวสะท้านไปทั้งกาย นางตาพร่าเลือนไปหมด ในกลีบเนื้อนุ่มนั้นปริแตก แต่ทว่าภายในนั้น ถูกความแข็งขึงที่มีขนาดใหญ่มิน้อย รุกรานแทรกลึกอยู่ภายใน ยามความแข็งแกร่งเคลื่อนเข้าออก ร่างบางเสียวสะท้านจนจะขาดใจโดยพลัน

"ซี้ดดด อูววว ฝ่าบาท อร้าาาา "

ดวงตาคมจ้องมองนางและค่อยๆเร่งความเร็ว สาวแก่นกายเข้าออกช้าๆและถี่กระชั้นขึ้น ท่อนเนื้อแข็งขึงแทรกลึก เป็นจังหวะ ก่อนที่ต้นแขนแกร่งจะดึงรั้งเรียวขาขาวๆขึ้นบนบ่า และกดแทรกในคราเดียวจนมิดลำ

"อร้าาา ฝ่าบาท "

ใบหน้าคมแย้มรอยยิ้มให้นางและถอนเรือนกายออกจนสิ้น ก่อนจะทิ่มปลายเบ่งบานมุดพรวดและถอนแก่นกายออก ทำเช่นนี้ซ้ำจนร่างบางน้ำแตกพร่า

"อร้าา ฝ่าบาท ซี้ดด "

ยามนางถึงสวรรค์แล้ว ร่างแกร่งก็กระตุกเรียวขานาง หมุนคว่ำลงไปโดยที่กายยังค้างคาอยู่ มือหนาดึงสะโพกนุ่มยกขึ้นและกดแทรกเรือนกายแกร่งอย่างรุนแรงนัก

"ซี้ดดด อร่าา "

แก่นกายใหญ่โตสาวเข้าสาวออก กระแทกกระทั้นอย่างรุนแรงนัก มือแกร่งเอื้อมไปบดขยี้ยอดอกนุ่มๆ บี้บดจนร่างบางกรีดร้องตาเหลือกลาน ปลายลิ้นสั่นไหวระริก

"ซี้ดดด อร้าาา อรึ้ยย "

ร่างกายแกร่งกระแทกเรือนกายเข้าหากลีบเนื้อนุ่มอย่างรุนแรง ใบหน้าบิดเบี้ยว ขบฟันแน่นด้วยความเสียวซ่าน จากเรือนกายสาว

"กรอด...ซี้ดดด "

ยามทานทนมิได้อีก ร่างหนาก็กระแทกกระทั้นเรือนกายเข้าออกถี่กระชั้น กระหน่ำเรือนกายสาวกระแทกลึกล้ำ จ้วงแทงเข้าออกจนสุดลำ ยามทานทนมิได้อีก ก็ฉีดพ่นน้ำรักในช่องทางรัดรึงอย่างรุนแรงนัก

"อร้าาา ฝ่าบาท กรี้ดด "

ร่างบางกระตุกดิ้นไปมาและขยำผ้าปูนอนจนแน่น เสียงครางดังอยู่มิขาด เรือนกายนุ่มรัดแน่นจนแก่นกายในกายสาว แข็งขึงขึ้นมาอีกครั้ง วงแขนแกร่งรัดร่างบางจนแน่น และควบขย่มแก่นกายแทรกลึกลงในกลีบเนื้อสาว อย่างรุนแรงถี่กระชั้นในทันที

"อร้าา พอแล้วเพคะ ซี้ดด ฝ่าบาท อร้า "

ริมฝีปากอุ่นร้อน ดูดดึงยอดอกสีหวานสลับขบกัดอย่างร้อนลวก กายแกร่งห่มสะโพกลงรุนแรง อย่างมิอาจระงับกายตนเองได้

"อื้มมม ฝ่าบาท อรึ้ย อร้าา"

มือบางคว้าลำคอแกร่งรัดจนแน่น เรียวขาขาวๆ ตวัดรัดสะโพกแกร่งจนแน่นหนึบ ร่างแกร่งจึงโหมกายกระแทกกระทั้นจนสุดกำลัง นำพาทั้งคู่แตกพร่าอย่างรุนแรง สาสมดังใจ กว่าร่างแกร่งจะยอมปล่อยสนมรักของตนเองนอนลงไป ก็ถึงยามต้องออกไปเตรียมแต่งกายแล้ว ดวงตาคู่คมฉายแววเสียดายน้อยๆ แต่ทว่าก็ต้องหักใจในที่สุด ก่อนจะไปก็เช็ดเนื้อตัวให้อย่างใจดีนัก ก่อนไปยังสั่งผู้คนห้ามมิให้รบกวนนาง และกดจุมพิตเบาๆแล้วเสด็จจากไป

"โอ๊ยย....ฉูหลงเจี๋ย เจ้าคนบ้าระคะ ฮือ หลังข้าเจ็บปวดไปหมดแล้ว เจินเจินไปนำขี้ผึ้งน้ำมันหอม มานวดหลังให้ข้าเดี๋ยวนี้เลย"

ร่างบางโวยวายลั่นตำหนัก ก่อนจะให้คนประคองไปอาบน้ำสระผม แล้วมาทายาและดื่มยาลงไปหลายขนาน โดยมีเหล่าขันทีไปนำมาให้ ตรวจสอบยาอย่างเข้มงวดนัก

ยามนางดื่มยาและรับอาหารลงไปแล้ว นางก็ก่นด่าฮ่องเต้แห่งฉูหนานจนหลับไป จนผ่านมาสามวัน ร่างบางตัดสินใจหอบผ้าหนีอีกคราหนึ่ง ครานี้นางจำเส้นทางตำหนักเย็นได้ และแอบมุดลอดรูสุนัขออกไปอย่างง่ายดาย เส้นทางนี้นางจดจำได้ เพราะฮ่องเต้กล่าวว่าเคยเล่นกับนางในยามเยาว์ นางจึงขบคิดและจำได้ว่า เคยพากันหนีออกมาเส้นทางนี้ เช่นนี้นางจึงสามารถออกมาได้อย่างง่ายดายนัก

ยามนางออกมาแล้วก็สวมชุดสาวชาวบ้าน และแต้มกระที่ใบหน้า ยีผมให้ยุ่งเหยิงน้อยๆ แม้จะเหลือเค้าความงาม อยู่ก็มิมากแล้วในครานี้ ร่างบางยิ้มทันใดและสะพายสัมภาระในห่อผ้าไปอย่างมั่นใจนัก