ยามวันถัดมาตำหนักชุนชิว มีเต่าหัวมังกรประดับหน้าทางขึ้น ไว้บังลมหน้าตำหนักคู่หนึ่งน่าเกรงขามนัก พระสนมอ๋าวนำช่อพวงดอกไม้ร้อยไปใส่ลำคอเต่าหัวมังกรและจุ๊บมันเบาๆ ร่างแกร่งที่นอนบนต้นไม้หัวเราะคิก
ร่างบางลงมานั่งดูเต่าและยกมือขึ้นฟ้า ตะโกนลั่นลานของตน
"ในที่สุดก็นำธงลูกเต่าลงมาได้เสียทีแล้ว ฮู้วววว "
เหล่าข้ารับใช้หัวเราะนายของตนเบาๆ และเร่งนำเสื้อมาคลุมให้ เกรงนางมิสบายกายขึ้นมา ร่างบางหัวเราะคิกมานั่งเล่นกับเต่าและแกว่งขาลงน้ำเบาๆ
"เจินเจิน อา เจินเจินเจ้าไปบอกขันทีหน่อยเถิด ว่าเปิ่นกงอยากออกนอกตำหนัก ติดธงน่าเกรงขามไปอวดผู้คน ที่สกุลอ๋าวเสียหน่อย รถม้าแสนสง่างามมีธงน่าเกรงขาม คงมีคนชื่นชมอยู่มิน้อย เร็วเถิดเจินเจิน เปิ่นกงรอคอยความยินดีนี้มิไหวแล้ว ชีวิตนี้นี่คือการกู้ชื่อเสียงครั้งยิ่งใหญ่ของเปิ่นกงเลยเจินเจิน เร็วๆเข้า!!! "
ฮ่องเต้ฉูหัวเราะงอหาย ตีพัดลงบนต้นไม้เบาๆ เอามือกุมท้องตนเ
