หวั่นไหวเพราะชุดคอสเพลย์
1062 Words
คำถามของลิตาเอาอาจารย์ถึงกับวูบไปทั้งตัว เด็กสาวในชุดคอสเพลย์นักเรียนญี่ปุ่นนอกจากไม่เหมาะสมแล้วยังน่าจับมาตีก้นแรงๆอีก
"ลิตาครูว่ามันไม่เหมาะนะถ้าเราใกล้ชิดกันแบบนี้"
"หนูไม่ติดนะคะ"
"แต่ครูติดมันไม่เหมาะจริงๆ " ผมยังมองดวงตาที่ออดอ้อนผมอยู่อย่าไม่ละสายตา ผมได้แต่กลืนน้ำลายจนกระทั่งเสียงโทรศัพท์ของเธอดัง
"เดี๋ยวหนูมานะคะ"
เมื่อสาวน้อยในชุดคอสเพลย์ออกไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียงอาจารย์พอร์ชก็ถึงกับรีบยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่มทันที แต่สายตาก็ยังมองๆไปที่ลิตาอยู่เรื่อยๆ
"เด็กอันตราย!"
"อาจารย์ขาหนูมาแล้วค่ะ"
"อื้ม มาเรียนต่อเถอะ"
ลิตาเดินมานั่งข้างๆอาจารย์อย่างว่าง่าย เมื่อเรียนไปได้สองชั่วโมงลิตาก็เริ่มสัปหงกจนเผลอหลับบนไหล่ของอาจารย์
"ลิตา ลิตากลับไปนอนที่ห้องไหม"
ไม่มีเสียงตอบรับจากลูกศิษย์ตัวแสบอาจารย์พอร์ชจึงจับเธอนอนบนโซฟาก่อนจะเข้าไปหยิบผ้าห่มมาห่มให้เธอ
เมื่อถึงเวลาบ่ายโมงลิตาก็ลืมตาขึ้นมาพบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องของอาจารย์โดยที่อาจารย์นั่งทำงานอยู่อีกมุมนึง
"อาจารย์ขาหนูหลับไปตอนไหนคะ"
"ตั้งแต่10โมงแล้ว"
"หิวอ่ะ"
"ครูสั่งข้าวมาให้แล้วอยู่บนโต๊ะกินได้เลยนะครูกินไปแล้ว"
"ขอบคุณนะคะ อาจารย์น่ารักที่สุดค่ะ"
อาจารย์พอร์ชถึงกับละสายตาจากจอคอมขึ้นมามองลูกศิษย์ที่เดินมานั่งที่โต๊ะอาหาร จากนั้นก็เปิดทานอย่างอร่อย
"อาจารย์มีงานอะไรให้หนูช่วยไหมคะ"ฉันเดินไปนั่งข้างอาจารย์พร้อมกับเอียงหน้าไปดูใกล้ๆ
"ไม่มีหรอก งานวิชาการเธอทำไม่ได้หรอก"
"อาจารย์ก็สอนหนูสิคะ หนูอยากให้อาจารย์สอน" ฉันส่งสายตาออดอ้อนไปอาจารย์ถึงกับหลบสายตาจากฉันทันที "น่ารักจัง"
"อย่ามาชมครูแบบนี้ลิตา กลับห้องไปได้แล้ว"
"ก็อาจารย์น่ารักนี่คะ"
"ลิตาเธอเป็นเด็กอย่ามาใกล้ชิดกับผู้ชายแบบนี้มันไม่ดี"
"ก็หนูไม่ถือ อีกอย่างหนูก็ทำแบบนี้กับอาจารย์แค่คนเดียว"
ลิตาทำหน้าเศร้าเหมือนจะร้องไห้อาจารย์พอร์ชจึงยื่นมือมาวางไว้บนศีรษะของเธอและอธิบายเรื่องความเหมาะสมให้เธอเข้าใจ
"ถ้าคนอื่นมองมามันดูไม่ดี ครูเป็นครูเธอเป็นลูกศิษย์รู้ไหม"
"ค่ะ หนูขอโทษนะคะที่ทำให้ครูลำบากใจ"
"ไม่เป็นไร คราวหลังก็อย่าแต่งชุดแบบนี้อีกเข้าใจไหม"
"ค่ะ..."
"เป็นอะไรทำไมทำหน้าแบบนี้ฮึ"
"หนูจะไม่มากวนอาจารย์แล้วค่ะ ชุดพวกนี้หนูไว้ใส่ไปกวนคนอื่นก็ได้"
"หืม นี่ไม่เข้าใจที่ครูพูดใช่ไหมลิตาครูบอกว่ามันไม่เหมาะการแต่งตัวแบบนี้เวลาอยู่กับผู้ชายมันอันตราย"
"ตรงไหนคะ อยู่กับอาจารย์ก็ไม่เห็นมีอันตรายอะไรเลย"
"ถ้าเป็นคนอื่นเธอจะเป็นอันตรายได้นะลิตา"
"ถ้างั้นหนูใส่เวลาอยู่กับอาจารย์ก็ได้ค่ะจะได้ปลอดภัย"
ผมถึงกับถอนหายใจและคงจะขัดใจอะไรเธอไม่ได้ เธออยู่กวนใจผมไม่นานก็รีบกลับเพราะนัดเพื่อนเอาไว้ ผมจึงรีบออกมาหาน้องเปียเด็กมหาลัยที่ผมเลี้ยงดูอยู่
ซี๊ดดด เปียอื้มมม ~
อ๊อก! อ๊อก! บ๊วบ!
"ทำไมวันนี้มันแข็งแบบนี้คะ"
"มันอยากกระแทกเธอไงเปีย"
สาวสวยกระตุกยิ้มพร้อมกับลุกขึ้นมานอนอ้าขาบนโต๊ะทำงาน ชายหนุ่มจึงสอดใส่แล้วกระแทกจนสาวสวยหน้าตาบิดเบี้ยว ร้องครางเหมือนจะขาดใจ
ปึก! ปึก! ปึก!
อ่าห์~
ถุงยางชิ้นแรกถูกถอดทิ้งไปจากนั้นชิ้นที่สองก็ถูกแกะแล้วสวมใส่ใหม่อีกครั้ง สาวสวยถึงกับนอนหอบหมดแรงร่องสวาทอักเสบจนต้องใช้ยาช่วย
"อะไรคะพี่พอร์ช"
"เงินไง เอาไปซื้อชุดคอสเพลย์ไว้ใส่ครั้งหน้า"
"ซื้อชุดอะไรดีคะ"
แม้จะเจ็บระบมแต่ก็ยังมีอารมณ์ขบขันที่จะเย้าแหย่ชายหนุ่มที่นอนหมดแรงอยู่ข้างๆ
"ชุดนักเรียนญี่ปุ่น" ผมตอบอย่างไม่ต้องคิดก่อนจะหลับตาและหลับใหลไปจนมืด
คอนโดทวีสุข
ผมเดินกลับเข้ามาที่ห้องด้วยความเหนื่อยล้า จากนั้นก็ทิ้งตัวลงนอนแม้จะได้นอนพักมาบ้างแต่เมื่อตื่นขึ้นมาภาพของลิตาก็วนเวียนอยู่ในหัวจนผมต้องปลุกเปียขึ้นมากระแทกต่ออีกรอบนึง
"ป่านนี้คงหลับแล้วล่ะ"
กริ๊ง!
ไม่ทันขาดคำเสียงกริ่งที่ประตูก็ดังขึ้นผมจึงลุกไปเปิดประตูก่อนจะพบถุงลูกชิ้นและขนมห้อยเอาไว้ คงไม่มีใครหรอกนอกจากลิตา
"ไว้ตอนเช้าค่อยไปหาแล้วกัน"
แกร๊ก
"อ่าวอาจารย์"
"ลิตาของเธอใช่ไหม" ผมมองลิตาที่แต่งตัวสวยแถมกับแต่งหน้าจนดูเป็นสาวสะพรั่ง
"ใช่ค่ะพอดีหนูมีนัดกับเพื่อนแต่ดันลืมของไว้ เห็นอาจารย์เดินเหนื่อยๆขึ้นมาเลยแวะซื้ออะไรมาให้กิน" ฉันตอบกลับพร้อมกลับส่งยิ้มหวานให้อาจารย์ก็ยิ้มตอบ
"ขอบใจนะว่าแต่แต่งตัวสวยขนาดนี้จะไปเที่ยวไหนเหรอ"
"งานวันเกิดเพื่อนค่ะ เพื่อนโรงเรียนอื่น"
"อ๋อ งั้นไปเถอะ"
หลังจากที่ลิตาเดินจนพ้นสายตาผมก็กลับเข้ามาในห้องพร้อมกับข่มตานอน แต่เมื่อกี้ผมยังง่วงอยู่เลยกลายเป็นว่าตอนนี้ผมนอนไม่หลับซะงั้น
สุดท้ายผมก็ต้องลุกมานั่งทำงานจนเวลาผ่านไปเกือบตี2 เสียงประตูห้องของลิตาดังขึ้นเธอคงจะกลับมาแล้วผมจึงกลับไปนอนจนกระทั่งตื่นมาอีกที7โมง ผมเดินออกมาจากห้องเพื่อไปซื้อน้ำเต้าหู้ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมีผู้ชายวัยเดียวกับลิตาเดินออกจากห้องเธอไป
"อะไรวะ หรือฉันต้องมองเธอใหม่ฮะลิตา"
- Writer
