สองสายตาที่มองกันมันทำให้บรรยากาศในห้องเรียนร้อนรุ่มไปหมด ดาด้าถึงกับต้องเอื้อมมือไปเปิดพัดลมอีกตัว
"ระ ร้อนค่ะ" ดาด้าพูดไปขณะที่ถูกอาจารย์พอร์ชหันมามองหน้าเธอ
"อีด้ามึงเปิดแอร์เลยกูร้อน!" ฉันพูดพร้อมกับมองหน้าอาจารย์ น้ำเสียงนี้มันยิ่งกว่านางร้ายในละครหลังข่าวเสียอีก
"อีบ้านี่เพิ่ง9โมงเองนะอาจารย์ยังไม่อนุญาต"
"กูบอกให้เปิดมึงก็ต้องเปิด!"
"ลิตามันเป็นอะไรวะ หรืออาจารย์ว่าเรื่องที่มันถ่ายรูป" เสียงเพื่อนในห้องซุบซิบกัน
"ขออนุญาตเปิดแอร์นะคะ" ดาด้ายกมือไหว้อาจารย์อย่างนอบน้อม
"อาจารย์ก็ร้อนเหมือนกันใช่ไหมคะ หนูรู้" ฉันยังคงท้าทายอาจารย์ที่นั่งมองหน้าฉันอยู่
หมดชั่วโมงแรกก็มาถึงวิชาศิลปะที่หลายๆคนรอคอยเพราะอาจารย์อนุญาตให้ไปนั่งทำงานที่โรงอาหารได้ แต่ลิตากับเพื่อนเลือกที่จะอยู่บนห้องเรียน
"อีลิตาพี่ท็อปมาคอมเมนท์รูปมึงด้วย กรี๊ดดด"
ลิตารีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็พบว่าอาจารย์
