พ่อเลี้ยงธามต้องใช้ความพยายามอย่างหนัก ครั้งแรกที่เขารู้สึกอึดอัดเหมือนกำลังจะขาดอากาศหายใจ เพราะเป็นคนตรงคิดอย่างไรก็แสดงออกมาอย่างนั้น ไม่อ้อมค้อมอ้อมโลกให้เสียเวลา
“ขอบคุณที่มาครับพ่อเลี้ยง เดี๋ยวผมจะแนะนำน้องสาวผมให้รู้จัก” ปรินทรบอกธาม หันไปมองหาน้องสาว แต่ก็ไม่เจอเธออยู่ตรงนั้นเสียแล้ว
“อ้าว! รวีไปไหนแล้วรษา เมื่อครู่ยังยืนอยู่ตรงนี้เลย หรือว่ายังไม่กลับเข้ามา” ปรินทรหันกลับมาถามภรรยาสาวอีกครั้ง
“สงสัยว่าจะกลับโรงแรมไปแล้วหรือเปล่าคะ เห็นบ่นว่าร้อน เหนียวตัว แล้วก็เพลียเพราะยังปรับเวลาไม่ได้”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เหลือเวลาที่เราสองคนจะได้ทำความรู้จักกันอีกมาก” ธามพูดแทรกขึ้นมาก่อน หลบสายตาซ่อนยิ้มร้ายอย่างมีแผน
“วันนี้ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ ต้องขอแสดงความเสียใจด้วยอีกครั้ง”
พ่อเลี้ยงกล่าวลาเจ้าภาพแล้วเดินตามหญิงสาวที่เป็นเป้าหมายสายตาของเขาออกไป โดยเจ้าภาพไม่รู้เลยสักนิดว่าแขก
