อิทธิพลค้างคำพูดได้แค่นั้น พ่อเลี้ยงธามก็ปฏิเสธเสียงสูงสวนขึ้นมาก่อน โดยที่อิทธิพลอ้าปากค้างเหมือนมีอะไรจะพูดต่อ
“เปล่า! ไม่มีอะไรหรอกแค่ถามดู ฉันอยากให้แกหานักเคมีให้หน่อย ฉันรู้ว่าแกรู้จักคนวงการนี้เยอะกว่าฉัน หลายปีมานี้ฉันมัวแต่ทำไร่ ปรับปรุงไร่ ไม่ค่อยรู้จัก หรือว่าแกสนใจมาทำงานกับฉันหรือเปล่า” พ่อเลี้ยงหนุ่มเปลี่ยนเรื่องกลบเกลื่อน
“ทำไมแกต้องปฏิเสธเสียงสูงขนาดนี้ ฉันว่าแกมีพิรุธนะเนี่ย” อิทธิพลจ้องหน้าเพื่อนอย่างค้นหา
“แกไม่ต้องมาจับผิดฉัน ว่าแต่แกจะมาทำงานกับฉันหรือเปล่า”
“ไม่เลย ไม่ต้องมาชวนให้ยาก ช่วงนี้กำลังอภิรมย์กับสาวๆ ที่เมืองกรุง จะให้เป็นฤๅษีเฝ้าดอย หมกอยู่ในไร่ในป่า อย่างแก อย่างไอ้ก้อง ไม่ไหวหรอก สักวันแกสองคนคงได้กินกันเอง แล้วฉันก็กลัวสาวเจ้าหนีไปกับคนอื่น”
หน้าพ่อเลี้ยงธามหม่นลงทันที อิทธิพลรู้สึกผิดขึ้นมาทันที เขาคงพูดแรงไปจริงๆ สะกิดโดนแผลสดหมาดๆ ของเพื่อนหนุ่
