ภารกิจตื๊อรักท่านแม่ทัพหน้าตาย

4. ย้อนอดีต3

“ข้าจำความอะไรไม่ค่อยได้ ต้องรบกวนเจ้าเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟังตั้งแต่ต้นแล้ว” ฟางลี่ถิงคนใหม่พูดออกไปเช่นนั้น แล้วก็ได้แต่แอบนั่งถอนหายใจกับตนเอง

“เจ้าค่ะ บ่าวจะเล่าให้ท่านฟังทุกเรื่อง” จิ๋นอิ่งพูดทิ้งท้ายไว้พลางสบตาคุณหนูของตนด้วยความสงสารจับใจ

หลังจากมิวได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดจากสาวรับใช้คู่กาย คุณหนูในห้องหอผู้แสนอาภัพรักแล้วนั้น ก็พอจับใจความได้ว่าฟางลี่ถิงเป็นลูกสาวคนเล็กของเสนาบดีนามว่าฟางจิ๋นสือ และมีพี่ชายนามว่า ฟางหานตง ซึ่งเป็นสหายคนสนิทกับคู่หมั้นของตนที่มีนามว่า หลี่เฟยหลง

ประวัติของหลี่เฟยหลงนั้นพอทราบได้ว่าเขาเป็นน้องชายของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน มีพระนามว่า หลี่เฟยฟา มีศักดิ์เป็นชินอ๋อง พร้อมกับมีตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ควบคู่กัน ซึ่งตอนนี้เขาไปออกรบทำศึกที่หัวเมืองทางใต้ของเมืองจิ๋นเชิน และมีกำหนดกลับเมืองหลวง ‘จิ้นโจว’ ในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า แต่เมื่อราวหนึ่งสัปดาห์ก่อนมีจดหมายด่วนมาจากจวนแม่ทัพถึงท่านเสนาบดี (บิดาของฟางลี่ถิง) ซึ่งในจดหมายนั้นมีเนื้อความว่า ท่านแม่ทัพต้องการขอถอนหมั้นกับฟางลี่ถิง หลังจากเสร็จศึกที่เมืองจิ๋นเชิน ส่วนรายละเอียดนั้นจะเดินทางมาหารือในภายหลังที่กลับมาถึงเมืองหลวงแล้วภายในสิบห้าวันนับจากนี้ เดิมทีเรื่องนี้ไม่มีใครรู้นอกจากท่านเสนาบดี แต่ฟางลี่ถิงใช้ให้สาวรับใช้คนสนิทไปสืบข่าวจากเรือนใหญ่มาให้ และหลังจากที่นางได้ทราบข่าวก็ตรอมใจจนล้มป่วย แล้วเมื่อคืนอาการก็เกิดทรุดหนักเป็นลมหมดสติไป

จิ๋นอิ่งยังเล่าเสริมต่อไปอีกว่า “ใกล้เที่ยงในวันที่เกิดเหตุ บ่าวได้นำอาหารเที่ยงมาให้คุณหนู พบว่าประตูห้องเปิดค้างไว้จึงได้รีบเข้ามาดู และเห็นคุณหนูเป็นลมนอนหมดสติอยู่ข้างเตียง เลยรีบพยุงขึ้นมานอนพักที่เตียงพร้อมรีบตามท่านหมอมาตรวจอาการ แล้วเนื่องจากนายท่านกับฮูหยินไม่อยู่ที่จวนเพราะไปงานวันพระราชสมภพของพระสนมลู่ตามเทียบเชิญจากวังหลวง ที่จวนจึงเหลืออยู่แค่พ่อบ้านเฉินและบ่าวรับใช้ พอท่านหมอตรวจอาการของคุณหนูเสร็จก็แจ้งว่ามีชีพจรเต้นเบาคล้ายว่าใกล้จะสิ้นใจ ท่านหมอไร้หนทางรักษา ซ้ำยังบอกว่าคงได้แต่พึ่งโชคชะตา แต่ก็จัดเทียบยาบำรุงร่างกายให้ทานเพื่อฟื้นกำลังกาย บ่าวตกใจที่ได้ฟังคำจากท่านหมอเลยได้แต่ร้องไห้ฟูมฟายเรียกให้คุณหนูตื่นเจ้าค่ะ” จิ๋นอิ่งเล่าจบ ดวงตาก็แดงก่ำคล้ายจะร้องไห้อีกหน

เมื่อหญิงสาวเห็นท่าทางของสาวรับใช้ดูอาการไม่ค่อยดีจึงพูดปลอบใจไปว่า “อย่าร้องไห้อีกเลย แล้วเรื่องที่ข้าล้มป่วย บิดาและมารดารู้หรือไม่” ฟางลี่ถิงพูดพร้อมจิบน้ำชาที่จิ๋นอิ่งรินให้เมื่อสักครู่ไปด้วย

“ยังเจ้าค่ะ ตอนที่ท่านหมอบอก อาการของคุณหนูก็มีแต่บ่าวกับพ่อบ้านเฉินเท่านั้นที่รู้ แล้วก็กำชับให้ท่านหมออย่าแพร่งพรายเรื่องนี้ออกไป พร้อมกับติดสินบนให้จำนวนหนึ่ง ในตอนแรกท่านพ่อบ้านจะส่งนกพิราบสื่อสารไปแจ้งข่าวให้นายท่านทราบ แต่อีกไม่กี่ชั่วยามนายท่านทั้งสองก็จะเดินทางกลับถึงจวนแล้ว พ่อบ้านเฉินเลยให้ข้าเฝ้าคุณหนูไว้เจ้าค่ะ เผื่อว่าคุณหนูได้ทานยาตามที่ท่านหมอจัดเทียบยาให้แล้วจะฟื้นขึ้นมา” เด็กสาวยืนก้มหน้าพูดอยู่ด้านข้างคุณหนูที่นั่งจิบน้ำชาอยู่ที่โต๊ะกลางห้อง

“เรื่องทั้งหมดเป็นเช่นนี้นี่เอง ข้าเข้าใจแล้ว” ดรุณีน้อยพูดจบก็วางถ้วยน้ำชาลงบนโต๊ะ

“ตอนนี้ข้าไม่เป็นอะไรแล้ว ขอบใจเจ้ามากที่เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง อาจจะเป็นเพราะอดข้าวอดน้ำหลายวันเลยทำให้หน้ามืดเป็นลมหมดสติไป ตอนนี้ข้ารู้สึกหิวมาก เจ้าไปเตรียมสำรับเถอะ” ฟางลี่ถิงพูดจบ เสียงท้องก็ดังโครกครากประท้วงทันที

บ่าวเห็นดังนั้นจึงรีบขานรับ “คุณหนูโปรดรอสักครู่ ข้าจะรีบไปจัดเตรียมเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ” จิ๋นอิ่งเดินออกจากห้องไปเตรียมสำรับทันที

เมื่อจิ๋นอิ่งออกไปแล้ว มิวในร่างของฟางลี่ถิงก็ได้แต่นั่งถอนหายใจอย่างรู้สึกเหนื่อยอ่อน

“เรื่องนี้คงจะไม่ง่ายเสียแล้ว ท่านแม่ทัพยังเดินทางมาไม่ถึงเมืองหลวงก็สร้างเรื่องไว้ขนาดนี้ แสดงว่าคุณหนูฟางลี่ถิงผู้นี้มีรูปโฉมไม่งดงามใช่หรือไม่ เขาถึงต้องรีบส่งจดหมายมาขอถอนหมั้นทั้งที่ตัวก็ยังเดินทางมาไม่ถึงจิ้นโจว หรือว่าจะแอบไปมีสตรีอื่น หรือไม่ก็ต้องเป็นพวกนิยมตัดแขนเสื้อ” ฟางลี่ถิงพูดจบก็เดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง บนโต๊ะมีคันฉ่องทองเหลืองตั้งอยู่กับพวกกระปุกแป้งและมีชาดทาปากสีแดงสดอยู่เพียงหนึ่งตลับ

หญิงสาวมองเข้าไปในกระจกก็ปรากฏภาพสตรีนางหนึ่ง มีใบหน้าเล็กรูปไข่ ผิวเนียนขาวราวกับหิมะ แก้มดูมีเลือดฝาด คิ้วเรียวยาวเรียงอย่างสวยงาม และมีนัยน์ตาหงส์ที่งดงามอย่างยิ่ง

“เหตุใดท่านแม่ทัพถึงได้อยากถอนหมั้นข้ากันนะ” ฟางลี่ถิงใช้ความคิดพยายามนึกหาเหตุผล ในความทรงจำก็ยังไม่มีความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมอยู่นอกจากเรื่องที่จิ๋นอิ่งเล่าให้ฟัง

“ท่านเทพแห่งโชคชะตาลืมพรที่ข้าขอแล้วหรือเจ้าคะ หรือท่านอยากให้ข้ากล่าวหาว่าเป็นเทพที่ไร้สัจจะ” พลันคำกล่าวบริภาษของฟางลี่ถิงจบลง นางก็เกิดอาการปวดหัวกะทันหันทำให้ร่างบางล้มลงกับพื้น