“อย่าคิดไปเป็นของคนอื่น นอกจากผม”
หญิงสาวอ้าปากค้าง แม้ไม่เชี่ยวชาญแต่ก็ไม่ได้ไร้เดียงสาพอที่จะไม่รู้ว่าดอกกุหลาบหมายถึงกลีบกุหลาบกลางร่างของเธอ เขาเปรียบเปรยดอกไม้หุบตูมกับดอกไม้ที่เริ่มผลิแย้มบานกับส่วนนั้นที่เธอหวงแหน จากที่ตูมไม่ได้รับการเชยชม แต่ผลิแย้มออกมาเพราะว่าการรุกรานจากเขา
เขานี่มัน!
เธอไม่น่าเผลอชมเขาเลยให้ตาย ความร้ายกาจของเขาไม่ได้เปลี่ยนเลย แค่เป็นช่วงหนึ่งที่เขาไม่ได้แสดงมันออกมาแค่นั้นเอง
“คนบ้า อย่ามาให้เห็นหน้าอีกนะ เลิกแล้วต่อกัน กลับบ้านตัวเองไปเลย” เธอวางกุหลาบใส่ตักเขาแล้วปลดล็อกเข็มขัดนิรภัยก่อนจะหนีเข้าบ้านไป โดยไม่เอ่ยขอบคุณคนที่มาส่งสักคำ
แต่แปลก เธอทำท่าเสียมารยาทใส่แต่เขากลับยิ้ม หยิบดอกกุหลาบขึ้นมาดม ก่อนจะวนรถออกไปเพื่อกลับบ้านของตัวเองซึ่งอยู่ไม่ไกลกันนัก
หลังจากที่เดินหน้าตึงเข้าบ้าน มารดาที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์เหมือนว่ารอเธออยู่วางหนังสือลง ศรุตาเล
