คนคุย... เป็นสถานะที่น่ารำคาญมากสำหรับฉัน แต่ก็ไม่คิดว่าวันหนึ่งจะพาตัวเองมาถึงจุดนี้ แม้กระทั่งตอนนี้ฉันก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองมีสิทธิ์อะไรในความสัมพันธ์บ้าง เป็นอะไรหรืออยู่ส่วนไหนของชีวิตเขา เป็นเพราะความอ่อนแอของตัวเองเขาถึงได้เข้ามาในชีวิตฉันง่าย ๆ
เวลาเกือบสามปีถ้าบอกว่าไม่รู้สึกอะไรไม่ผูกพันเลยก็คือโกหกสินะ และเขาเองก็ไม่ผิดที่ไม่สามารถตอบรับความรู้สึกของฉันได้เพราะทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงได้ตลอดความรู้สึกคนเราก็เช่นกัน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้นหลายครั้งก่อนที่เจ้าของห้องจะไปเปิด
“เป็นส้นตีนไรโทรไปก็ไม่รับ” เป็นพี่ดีนค่ะ
“ทำกันไปก่อนเลยขาดเหลืออะไรก็บอก”
“ไม่ใช่ กูแค่จะมาบอกว่าลูกหนูให้โทรกลับด้วยทำไมมึง...” คำพูดของพี่ดีนขาดหายไปเมื่อเห็นว่าฉันอยู่ในห้อง “เชี่ย!”
“อืม กูโทรกลับเอง”
“ให้ดีนะมึง” พี่ดีนพูดทิ้งท้ายไว้แล้วเดินกลับไป
หลังจากประตูปิดลงความเงีย
