ภูผาใช้เวลาในการขับรถจากโรงแรมมาถึงบ้านประมาณสิบห้านาที เมื่อเข้าไปในตัวบ้านได้ ภูผาได้ออกคำสั่งกับวิรัศยาทันทีเพื่อให้เธอไปทำอาหารมื้อเย็น นายหัวหนุ่มถูกความหิวโหยเล่นงานก่อนถึงเวลาอาหารเย็นด้วยซ้ำ เมื่อได้ใช้แรงและเสียของเหลวให้เด็กสาวไปเขาก็รู้สึกหิวขึ้นมาเสียอย่างนั้น
"รีบไปทำกับข้าว ฉันหิว" ชายหนุ่มสั่งเสียงเข้ม ไม่สนใจและไม่ได้หันมามองว่าเด็กสาวจะทันได้วางถุงเสื้อผ้าลงแล้วหรือยัง
เมื่อสั่งการเรียบร้อยแล้วร่างสูงก็ได้เดินไปยังห้องรับแขก ทิ้งตัวลงยังโซฟาตัวนุ่มอย่างแรงเพราะรู้สึกเมื่อยตัวไปหมด เขาก้มไปหยิบหนังสือพิมพ์ที่วางตรงโต๊ะกระจกด้านหน้ามาอ่านรอเวลาที่เด็กสาวทำอาหาร
ภูผาอ่านข่าวสารได้ไม่ถึงครึ่งหน้า โทรศัพท์เครื่องหรูที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงก็ได้สั่นครืดขึ้น ร่างใหญ่จึงเอียงตัวไปอีกข้างแล้วล้วงหยิบออกมา สายตาคมจ้องมองชื่อผู้เรียกเข้าเพียงนิดก่อนจะปัดหน้าจอเพื่อรับสาย
"ว่าไงพิภ
