เล่ห์รัก(เพื่อน)วิศวะร้าย | เพิร์ธxนาบี

ณ คณะวิศวกรรมศาสตร์ หญิงสาวแสนสวย เดินเข้ามาภายในคณะวิศวกรรมศาสตร์ พร้อมกับสายตาหลายคู่ ที่จับจ้องมาที่เธออย่างสนใจ เนื่องจากเธอเองก็มีดีกรีเป็นถึงสาวสวยของคณะที่เธอกำลังเรียนอยู่ 'นาบี ภูริชญา สกุลมาตฑ์' อายุ 22 ปี เรียนอยู่คณะการบัญชี ชั้นปีที่ 4 แล้ว และอีกไม่กี่เดือนก็จะเรียนจบมหาลัย ภูริชญาเป็นอีกคนที่ขึ้นชื่อว่าสวยมาก เพราะเธอเป็นลูกครึ่งเกาหลี พ่อเป็นคนไทยส่วนแม่เป็นคนเกาหลี ด้วยความสวยที่เป็นเอกลักษณ์ ทั้งยังเรียนเก่งมาก ก็แน่นอนว่ามีแต่คนมาชอบ แต่ตัวเธอเองก็ไม่ได้สนใจใคร ทั้งยังไม่ได้คิดเรื่องมีแฟนตอนที่ยังเรียนอยู่ เนื่องจากพ่อของเธอเสียไปตั้งแต่ช่วงอายุ 15 ปี เธออยู่กับแม่แค่สองคน เลยกลายเป็นคนที่คิดเยอะไปโดยปฏิญาณ และที่เธอต้องมาที่นี่ในวันนี้ ก็เพราะยัยเพื่อนตัวดีดันลืมกระเป๋าหนังสือไว้ที่รถ จนต้องเป็นธุระถ่อเอามาให้ถึงคณะ แม้จะมีคนชอบบอกว่า ผู้หญิงหลายคนชอบผู้ชายเรียนวิศวะ แต่หนึ่งในนั้นไม่ใช่เธอที่เฉพาะเจาะจงแบบนั้นแน่นอน ด้วยที่โตมากับแก๊งค์เพื่อนพวกนี้ พวกเรารู้จักกันมาตั้งแต่มัธยมปลาย และยิ่งคำพูดหยาบๆ คายๆ ยิ่งเป็นอะไรที่คนอย่างเธอไม่ชอบมาก แต่ยังไงก็ได้สนิทกับพวกนี้แล้ว สิงสาราสัตว์ก็ไม่เกินไปกว่านี้ "นาบี" "เออ มึงนี่นะ" จนต้องได้มองค้อนและเอ่ยตำหนิยัยเพื่อนตัวดี "อื้อออ ขอโทษมึงด้วย กูก็ไม่คิดว่ากูจะลืมได้" "เออ ชั่งมันเถอะ เอาไปเลย" เธอพูดพร้อมกับยื่นกระเป๋าคืนให้เจ้าของ อย่าง 'น้ำชา นรีกุล' หนึ่งในสาวสวยคณะวิศวกรรมศาสตร์ ที่ชอบลืมของเป็นชีวิตจิตใจ จนเธอต้องถ่อเอามาให้ถึงที่คณะบ่อยๆ "นี่มึงยังไม่มีเรียนไม่ใช่หรอ" "ก็ใช่น่ะสิ" "งั้นก็อย่าพึ่งกลับสิแวะไปหาเพื่อนๆ ก่อน พวกมันบ่นคิดถึงมึงกันใหญ่เลย" "อย่ามาพูดดี คิดถึงอะไรกู เพิ่งเจอกันเมื่อวานเอง กูก็เบื่อขี้หน้าพวกมันจะแย่แล้ว" "เอาน่า ป่ะไปหาพวกมันกัน" พูดจบก็ลากเพื่อนสาวคนสวยให้เดินตามไป "โทรไปมันก็ไม่ยอมรับสายเลยว่ะ ไอ้สัสนี่ก็นะ" ไบร์ท วัชระ หนุ่มหล่อสุดฮอตอีกคน ในคณะวิศวกรรมศาสตร์ ก็พูดออกมาด้วยความหงุดหงิด เนื่องจากโทรหาไอ้เพื่อนตัวดี ยังไงก็ไม่ยอมรับสายสักที "โทรหาอีกสิ ถ้ามันสายรอบนี้อาจารย์ด่ายับเลยนะ" บูม ณวัตร ตัวเอนเตอร์เทนของกลุ่ม ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทอีกคน ก็ยังคะยั้นคะยอให้โทรไปอีกครั้ง "ก็มันไม่ยอมรับอ่ะ จะให้กูทำยังไง" "สงสัยเมื่อคืนมันไปม่วนจอยอยู่กับเด็กมันแน่เลย ตอนนี้อาจจะลุกมาเรียนไม่ไหว ไอ้บ้านี่ยิ่งบ้าห..." "พวกมึงคุยอะไรกัน" เสียงหวานที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น "นะ...นาบี นี่มึงมาได้ไง" เมื่อเห็นภูริชญา ทั้งคู่ก็ตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ "กูเอากระเป๋ามาให้น้ำชา" ก่อนจะมองไปที่เพื่อนทั้งสองคนอย่างไม่เข้าใจ ท่าทางแบบนี้พวกมันต้องมีอะไร "อ่อ..." "มึงเป็นไรบูม" นรีกุลก็พูดขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนมีท่าทีแปลกๆ "ป่ะ...เปล่าาา" "ไบร์ท!" "เอ่อ..." "นี่พวกมึงอย่าบอกนะว่า ไอ้เพิร์ธยังไม่มาเรียน" ภูริชญาก็ถามด้วยน้ำเสียงกดต่ำ "อะ...อ่อ ยังๆ หรือว่ามันไปซื้อกาแฟ" วัชระก็รีบพูดขึ้นในทันที ทั้งยังไม่กล้ามองหน้าเพื่อนคนสวย ที่กำลังแสดงสีหน้าไม่พอใจอยู่ เนื่องจากภูริชญา เป็นคนให้ความสำคัญกับการเรียนมาก แล้วก็ยังเป็นคนติวให้พวกเขา จนพวกเขามาเรียนมหาลัยและเข้าคณะนี้ด้วยกันได้ ซึ่งถ้าใครคนใดคนนึงออกนอกลู่นอกทาง เธอก็จะโกรธและไม่พอใจแบบนี้ "เออๆ น่าจะใช่นะ มันน่าจะไปซื้อกาแฟ" ณวัตรก็รีบพูดขึ้นเช่นกัน "อีก 10 นาทีต้องขึ้นไปเรียนแล้วเนี่ยนะ" "เออ ใช่ๆ แหละ" "ถ้างั้นก็โอเค งั้นพวกมึงไปรอเรียนเถอะ กูจะกลับไปนั่งรอเรียนเหมือนกัน" "ขอโทษมึงด้วยนะ มาก่อนเวลาเป็นชั่วโมงเลย" "ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูกลับไปอ่านหนังสือรอ" Rrr Rrr Rrr และในตอนนั้น บุคคลที่พวกเขากำลังกล่าวถึง ก็โทรกลับมาพอดี ชายหนุ่มทั้งสองคน ก็รีบหันมองหน้ากันด้วยท่าทีที่ไม่ปกติ "ไอ้ห่านี่ก็โทรมาได้จังหวะจริงๆ" (P : พวกมึง ซี้ดดดด วันนี้กูไปเรียนไม่ไหวนะ น้องแองจี้ไม่ปล่อยให้กูไปไหนเลย อื้มมมม) "อีกแล้วนี่นะ!" ภูริชญาก็สบถออกมา เมื่อได้ยินเสียงลามก ที่ลัดลอดออกมาจากโทรศัพท์ พร้อมกับมองไปที่เพื่อนทั้งสอง ด้วยสายตาที่ตำหนิ "อะ...ไอ้ห่านี่มึงเอาเป็นเอาตายขนาดนั้นเลยหรอ" (P : "อ่าส์ วันนี้กูคงไม่ได้ไป ฝากพวกมึงด้วย อื้มมมม" "พี่เพิร์ธ อ๊าาา แองจี้ไม่ไหวแล้ว เสียววแองจี้จะเสร็จ" ปึก! ปึก! ปึก!) ปลายสายก็ยังทำกิจกรรมอย่างว่ากันอย่างไม่อาย เพราะพวกเขาทั้ง 3 คน ไม่เคยมีอะไรปิดบังกัน ทุกอย่างจึงเป็นเหมือนเรื่องปกติ "นี่มึง... ไอ้สัส!..." วัชระก็พูดพร้อมกับช้อนตาไปมองเพื่อนสาวคนสวย อย่างกล้าๆ กลัวๆ อยากจะด่าไอ้ห่านี่เหลือเกิน โทรกลับมาไม่เป็นเวล่ำเวลา "งานเข้าแล้วไอ้ห่า" ณวัตรก็กัดฟันพูดเบาๆ (P : อื้มมมมม ใจเย็นๆ สิอื้มมมม อย่าบดแบบนั้น ซี้ดดด "อ๊ายยยย พี่เพิร์ธ แองจี้เสียวจังเลยค่ะ อ๊าาส์") และในตอนนั้นสายปลายทางก็หลุดไป พร้อมกับความเหวอของเพื่อนทั้ง 3 คน ไม่กล้าแม้จะสบตาเพื่อนสาวคนสวย ที่กำลังทำหน้านิ่งอยู่ เสียงกิจกรรมลามกและประโยคที่ชวนสยิว มันนำพาความหงุดหงิดมาสู่เธอมาก ทุกประโยคยังคงวนเวียนอยู่ในหัว วันนี้จะเป็นวันที่ดีแล้วแท้ๆ แต่มันกลับทำให้เธออารมณ์ไม่ดีแบบนี้ "เพิร์ธ ภัทรวิชญ์ อัครพัฒนกุลชัย เรียนอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ ชั้นปีที่ 4 อายุ 22 ปี เพื่อน...สนิท อีกคนของเธอ ซึ่งก็เป็นคนที่เรียนเก่ง แต่แค่ไม่ค่อยขยัน บวกกับที่บ้านฐานะร่ำรวยมาก ปีนี้เป็นปีสุดท้ายพ่อแม่เลยปล่อยให้เป็นอิสระบ้าง ตามประสาชายหนุ่ม แต่แทนที่จะดีขึ้นกลับเริ่มเถลไถล เธอและเพื่อนในกลุ่มจึงคอยตามอยู่ตลอด เพื่อจะได้ให้เรียนจบพร้อมกัน แต่ก็เป็นแบบนี้แหละ นี่ไม่ใช่ครั้งแรก ที่มันทำให้เธอหงุดหงิดได้ขนาดนี้ ด้วยความหวังดีของเธอด้วยส่วนหนึ่ง พยายามติวให้ทุกอย่าง กำชับเพื่อนทุกคนให้มาเรียน เพื่อที่จะได้จบไปพร้อมกัน เมื่อไม่ได้ดั่งใจ ก็ย่อมโกรธแบบนี้ "เอ่อ...นาบี" "กูจะกลับไปเรียนแล้วนะ เพื่อนใครก็ดูแลกันเอง" เสียงหวานพูดแบบไม่สนใจ นรีกุล วัชระ และณวัตร ก็ต่างมองหน้าภูริชญาอย่างรู้สึกผิด เพราะเธอเป็นคนที่ดีกับเพื่อนทุกคนมาก โดยเฉพาะกับไอ้เพื่อนตัวดี ที่มันก็ไม่เอาไหนเลยจริงๆ ขนาดปีสุดท้ายแล้วยังเถลไถลได้ พวกเขาเองก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว "หวัดดีนาบี" หญิงสาวแสนสวย ผู้มาใหม่ก็เอ่ยทักทายพร้อมยิ้มให้ "จ้ะฟ้าใส" เธอก็ฝืนยิ้มตอบคนตรงหน้าเช่นกัน ผู้หญิงคนนี้คือ 'ฟ้าใส กัญจาวีร์' ดีกรีเป็นถึงดาวคณะวิศวกรรมศาสตร์ ซึ่งความสวยก็ไม่ต้องพูดถึงเหมือนกัน ทั้งสวยทั้งน่ารัก และเรียบร้อยเกินกว่าจะมาอยู่กลุ่มนี้ "แล้วนี่เพิร์ธล่ะ" ก็ถามหาบุคคลที่ไม่ได้อยู่ตรงนี้ "เอ่อ..." "ถ้าไม่มีอะไรแล้วเราขอตัวก่อนนะ พวกมึงกูไปเรียนก่อนนะ" "อ่า / อือ / โอเค" "เดี๋ยวนาบี เย็นนี้ชาบูนะอย่าลืม" "อืม" พูดจบเธอก็รีบเดินออกไปทันที "นี่เราพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า ทำไมนาบีถึง..." "อ่อ ไม่มีอะไรหรอก เพิร์ธมันไม่มาเรียนน่ะ นาบีมันก็เลยมีอาการแบบนั้นแหละ แต่ตอนเย็นนี้มันคงง้อกัน ทุกอย่างก็คงจะดีเหมือนเดิม" "เออ เดี๋ยวให้พวกมันไปง้อกันเองตอนเย็น ไอ้เพิร์ธแม่งน่ากระทืบ" "มันกระทืบมึงหรือมึงกระทืบมัน" "มันสิกระทืบกู" "เห้อ พวกมึงหยุดพูดไร้สาระเถอะ ไปเรียนกันได้แล้ว" นรีกุลพูดจบ ทั้ง 3 คนก็เดินตามกันเข้าไปในอาคารเรียน "..." กัญจาวีร์ก็ปลายตามองตามภูริชญา ที่พึ่งเดินออกไป ความจริงแล้วเธอไม่ชอบยัยเพื่อนสาวต่างคณะคนนี้เลยสักนิด แต่เมื่อได้มาอยู่กลุ่มนี้แล้ว ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ปั้นหน้าให้ แบบที่เป็นอยู่ ทั้งอึดอัดทั้งไม่ชอบใจ! สวัสดีนักอ่านของพิชาทุกคนค่ะ กลับมากับเรื่องรักวัยรุ่น วัยว้าวุ่น 18+ ขอเปิดเรื่อง 'เล่ห์รัก (เพื่อน) วิศวะร้าย' อย่างเป็นทางการค่ะ เรื่องนี้ตั้งใจจะเขียนสบายๆ แนวฟิวกู๊ดตลาดบ้าง เนื่องจากเรื่องที่แล้วดราม่าหนัก กลับมาเรื่องนี้เอาใจนักอ่าน ความรักวัยรุ่นชิลล์ๆ เน้ดดุๆ ตามสไตล์ที่ไรท์เขียน ฝากผลงานเรื่องนี้และเรื่องต่อๆ ไปด้วยนะคะ มาเม้นท์มาคุยกันได้เลย รับนักอ่านหลายอัตรา เยิฟทุกคนค้าบ