เตียงพิศวาส

เตียงพิศวาส ตอน เสพรักมิรู้ดับ :ไอ้โจรบ้า!

“เฮ้อ!...เหนื่อยจริงๆ วันนี้ ดีนะที่หาทางออกทัน ไม่งั้นได้ไปดูตัวแน่ๆ ไอ้เตเอ๊ย!....” เสียงบ่นนั้นคือเสียงของนายเตวิทย์ ชินพิลา หรือเต วัย 37 ปี นายหัวแห่งจังหวัดกระบี่ เจ้าของสวนปาล์มรายใหญ่ของจังหวัด ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ผิวดำเข้ม ถึงแม้จะมีรอยแผลเป็นที่แก้มซ้าย แต่ก็ไม่ได้ลดความหล่อเข้มของเขาได้เลย แต่กลับตรงกันข้ามมันยิ่งดูมีเสน่ห์ น่าค้นหาเซ็กซี่ขยี้ใจสาวๆ ที่พบเห็นมากกว่า เตวิทย์นั้นเป็นคนชอบบุกลุย ชอบทำงานตากแดดตากลม ไม่ชอบทำงานในห้องแอร์ จึงเลือกมาลงทุนลงแรงกับสวนปาล์มของครอบครัวที่จังหวัดกระบี่ ทั้งๆ ที่ครอบครัวอยากให้ไปดูแลโรงแรมในกรุงเทพฯ แต่เขาก็ปัดให้พี่สาวและพี่เขยดูแลแทน ส่วนตัวเขานั้นขอมาอยู่แบบนี้จะดีกว่า ถึงแม้จะทำงานหนักแต่งานหลักของชายหนุ่มนั้นอยู่บนเตียง ซึ่งลีลารักของเตวิทย์นั้นเป็นที่ปรารถนาของสาวๆ ในละแวกนี้กันทั้งนั้น บ้านหลังใหญ่หลังนี้จึงมีสาวน้อยสาวใหญ่แวะเวียนมาไม่ขาดสาย

วันนี้เขานั้นหนีนัดดูตัวที่คุณแม่บังเกิดเกล้าของเขานั้นจัดเตรียมไว้ให้ ดีที่หนีเข้าสวนปาล์มแต่เช้าเลยรอดตัวไป แล้วนี้ก็เวลา 4 ทุ่มแล้ว แม่ของเขาคงพาผู้หญิงคนนั้นกลับกรุงเทพฯ ไปแล้วแน่ๆ ว่าแล้วเท้าใหญ่ก็ก้าวเดินไปเปิดไฟที่ข้างประตูห้อง ก่อนจะเดินถอดเสื้อไปทิ้งตัวบนเตียงกว้างของตน

“เฮ้อ!...” ยังไม่ทันได้ทิ้งตัวสัมผัสเตียง ก็ต้องเจอกับสิ่งแปลกปลอมที่นอนทอดกายบนเตียงเขาเสียแล้ว

“มาได้ไงวะ!...ไอ้ชดเตรียมเด็กมาให้เหรอ แต่วันนี้ไม่ได้บอกนะ แต่ช่างเถอะ มานอนถอดเสื้อผ้าให้แบบนี้ถือว่าตั้งใจมาให้เอาชัดๆ” ว่าแล้วก็คืบคลานขึ้นไปบนเตียงเพื่อจะได้พิศมองใบหน้าของสาวเจ้าที่นอนเปล่าเปลือยอยู่บนเตียงของตน

“โห!...สวยว่ะ ไอ้ชดหามาจากไหนเนี่ย สวยอย่างกับนางฟ้า” มือหนาลูบไล้ไปทั่วใบหน้างามของคนที่กำลังนอนหลับใหลอย่างมีความสุข “อู้!...เต็มมือดีด้วยแฮะ นมใหญ่แบบนี้ไม่อยากคิดเลยว่าจะดูดกลืนกินยังไงให้หนำใจ” ว่าแล้วก็ไล่เรื่อยๆ มายังทรวงงาม มือหยาบกร้านกอบกุมวัดขนาดของทรวงแล้วมันช่างล้นมือใหญ่เขาเสียจริง

“อื้อ!....” คนที่ถูกลวนลามครวญออกมาด้วยความรำคาญ พร้อมกับยกมือเล็กขึ้นมาปัดสิ่งที่กอบกุมอกของตนออก ก่อนจะพลิกตัวหันหลังให้

“หึหึ รอพี่นิดนะคนสวย ขอไปอาบน้ำชะล้างคราบไคลออกก่อนนะครับ” ว่าแล้วก็รีบดีดตัวลงจากเตียง วิ่งไปยังห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายให้สะอาดก่อนจะมารบรักกับสาวสวย

เวลาผ่านไปไม่นานเตวิทย์ก็เดินเปลือยออกมาจากห้องน้ำ พร้อมกับผ้าเช็ดตัวพาดไหล่ออกมาด้วยท่าทางที่แสนจะสบาย ใช่แล้วเวลานี้ใครเขาจะใส่ชุดนอนกันเล่า เพราะเขามีภารกิจใหญ่รออยู่บนเตียง ทั้งสวย ทั้งขาว ทั้งอวบอึ๋มเต็มมือแบบนี้ เขาจะฟาดยันเช้าเลยคอยดู

ร่างบางนอนพลิกตัวไปพลิกตัวมา ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างช้าๆ เมื่อปรับระดับสายตาเข้ากับแสงสว่างในห้องกว้างแล้ว สาวเจ้าก็ไล่สายตามองไปรอบๆ ห้องอย่างมึนงง แล้วสายตาก็มาสะดุดเข้ากับร่างเปลือยของชายหนุ่มแปลกหน้าที่กำลังยืนจ้องมองตนอยู่บนเตียง เธอ

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด.......” เธอปล่อยเสียงกรี๊ดออกมาด้วยความตกใจ พร้อมกับดึงผ้าห่มข้างกายขึ้นมาห่อหุ้มร่างกายของตนไว้ด้วยความกลัว และยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่เมื่อรู้ว่าทั้งเนื้อตัวของตนนั้นไม่มีเสื้อผ้าติดตัวเลยแม้แต่น้อย

“เว้ย!....จะกรี๊ดทำไมวะ! หนวกหูเว้ย!...” เตวิทย์ตวาดคนที่อยู่บนเตียงด้วยความหงุดหงิด

“ไอ้โจรบ้า! แกเข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง แล้วแกทำอะไรกับฉัน ชุดฉันไปไหน” เธอก็น้อยหน้าเสียที่ไหนตวาดถามกลับเช่นกัน เมื่อสำรวจใบหน้าของคนที่เปลือยไม่ต่างจากตนแล้ว ดวงตาคู่สวยของเธอก็มาสะดุดกับรอยแผลเป็นบนใบหน้าของอีกฝ่ายที่แก้มซ้ายอย่างไม่ได้ตั้งใจ

“เฮอะ! ตลกสิ้นดี ฉันต่างหากต้องถามเธอแม่คนสวยว่าเข้ามาในห้องของฉันได้ไง แถมมานอนทอดกายเปลือยรอให้ฉันปรนเปรอแบบนี้อีก อย่ามาหาเรื่องฉันเลยน่า...” เตวิทย์เอ่ยลากเสียงยานในช่วงท้ายของประโยค ก่อนจะก้าวเท้ายาวๆ เข้าไปใกล้เตียง พร้อมกับคืบคลานไปหาคนที่นั่งซุกตัวในผ้าห่มของตน