“ไม่เป็นไรหรอกครับ สนุกดี ปล่อยทิวลิปเขาเถอะ ก็คุณเอกบอกเองว่าเดี๋ยวเธอก็หลับ เรามาดื่มกันเถอะครับ”
ศิลากานต์เอ่ยชวนพร้อมเสิร์ฟเครื่องดื่มสีฟ้าสดใสให้กับ เอกรัตน์ที่กำลังอมยิ้มราวได้ของถูกใจ หน้าที่การงานของทั้งสองคนจึงถูกหยิบยกขึ้นมาเป็นหัวข้อสนทนา และเอกรัตน์ก็พูดคุยกับศิลากานต์อย่างออกรสชาติราวกับได้พบเพื่อนใหม่ที่จูนกันได้ติด แม้เพื่อนฝูงจะแวะเวียนกันมาชวนไปเต้นรำเขาก็ยังปฏิเสธ เพราะเจ้าของร้านขายดอกไม้ที่มีความรู้ด้านเมคอัพอาร์ติสดูท่าจะไปได้ดีกับเจ้าของห้องเสื้อที่ต้องจัดงานแฟชั่นโชว์อยู่บ่อยครั้ง
ศิลากานต์เองก็รู้สึกประทับใจเอกรัตน์เช่นกัน เพราะเอกรัตน์กล้าจะเปิดเผยในสิ่งที่ตัวเองเป็นและนั่นเท่ากับว่าเป็นการพรีเซ็นห้องเสื้อไปด้วยในตัว แม้จะสนใจฟังคนตรงหน้าแค่ไหนแต่ก็ไม่วายจะชำเลืองมองคนเมาหลับพับอยู่ข้างๆ เพราะแก้มนวลๆ เปลี่ยนเป็นสีชมพูสุกปลั่งนั้นกำลังทำให้เขาเกิดความรู้สึกบางอย
