EP.13
1297 Words
แอนนายืนนิ่งอยู่ด้านหน้าห้องนอนของน้องสาว ทิวลิปยังเป็นโสดเพราะความคล่องตัวและปากจัดๆ นั้นทำให้มีแต่คนขยาดที่จะเข้าใกล้ ซึ่งเธอเองก็อยากเป็นให้ได้ครึ่งหนึ่งของทิวลิป เพราะความสวยเพียงอย่างเดียวไม่ได้ช่วยยื้อให้สามีอยู่ติดบ้านและป้องกันการทะเลาะเบาะแว้งได้เลย เธออยากเก่งอย่างน้องสาวที่จะทำให้สามีทั้งรักและเกรงใจ แต่สิ่งที่เธอทำได้กลับเป็นการ ‘ตามใจ’ สามีเพื่อให้เขารักเขาหลง ซึ่งหากเธอได้เพียงครึ่งของน้องสาวเธอคงไม่ต้องพบกับสภาพแบบนี้ การตามใจที่สุดท้ายแล้วกลับเป็นเหมือนสิ่งเสพติดที่เธอเองก็ขาดไม่ได้
ดวงตากลมโตแต่หม่นหมองมองเหม่ออยู่เพียงหน้าประตู บางทีเธออาจจะต้องเลือกเพื่อความสบายใจและความปลอดภัยของทิวลิป แต่ท่าทีที่ดูแปลกออกไปของทิวลิปก็ทำให้แอนนาอดคิดไม่ได้ว่า คนที่เคยลั่นวาจาไว้ว่าจะไม่ขอแต่งงานกับใครเพราะกลัวว่าจะมีปัญหาเหมือนทุกครอบครัวที่รายล้อม กำลังจะเปลี่ยนใจหรือเปล่า เพราะอาการเหล่านั้นจะเป็นอะไรไปได้ถ้าไม่ใช่
‘คนมีความรัก หรือว่าทิวลิปกำลังมีความรัก’
“บอกมานะหิน สาวคนใหม่นี่ถูกใจมากเลยรึไง ถึงได้ลงทุนแต่งหน้าทำผมให้เธอด้วย นี่ยัยทิพย์หาสาวได้ถูกใจหินขนาดนี้เชียวรึ”
นภาดาเอ่ยถามในขณะที่พี่สาว น้องสาว และคุณแม่ได้แต่นั่งจ้องชายหนุ่มคนเดียวของบ้าน เพราะลุ้นๆ กับคำตอบของเขา พอๆ กับไม่อยากได้ยินคำตอบ แม้อยากจะให้ศิลากานต์ลงจากคานแค่ไหน แค่ได้ยินว่าเขาถูกใจเธอคนนี้มากมายก็อดจะอิจฉาเล็กๆ ไม่ได้ ตามประสาเจ้าหญิงทั้ง 5 ของน้องชาย ที่ศิลากานต์มักจะล้อเลียนในความเอาแต่ใจแบบสาวทึนทึกอย่างพวกเธอเสมอ
“ก็น้องรหัสของทิพย์น่ะน่ารัก น้องทิวลิปนี่แหละที่ทิพย์สกรีนแล้วว่าเหมาะกับหินมาก เธอยังโสดและสด! มากๆ แบบว่าริ้นไม่ไต่ไรไม่ตอมเลยทีเดียว”
ทิพยุพาเยินยอสรรพคุณของทิวลิปหน้าบาน ก่อนจะสบกับสายตาฉงนๆ ของน้องชายที่คงเพิ่งนึกขึ้นได้กับคำสองแง่สองง่ามของพี่สาววัยเซี้ยวของเขา
“โน... โน... โน... อย่าเพิ่งพูดอะไรออกมา เรื่องนั้นเดี๋ยวไปคุยกันหลังไมค์ พูดรอบสื่อมวลชนไม่ได้”
ทิพยุพาชิงพูดก่อนที่ศิลากานต์จะเอ่ยคำพูดอะไรออกมาเพราะอ่านออกได้จากสายตาว่าเขาจะถามเธอแน่ๆ ว่า ‘จริงมั้ย’
“อะไรๆ” พี่สาวทั้งหลายพากันเอ่ยถาม
“ไม่บอก อย่ามาสนใจเรื่องของทิพย์ สนใจเรื่องหินต่อดีกว่า” ทิพยุพาบุ้ยใบ้ให้ทั้ง 4 สาวไปคาดคั้นเอาคำตอบจากศิลากานต์ต่อ
“ไงล่ะหิน”
“ก็ไม่มีอะไรครับ เธอก็น่ารักดี ประเภทอ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอน่ะครับ”
“โอว... หิน เจอกันสองครั้งพูดแบบนี้เลยเหรอ สงสัยแม่สาวนี่คงมีดีจริงอ่ะ ว่าไงภา สวยมั้ย กิริยามารยาทเป็นไง พอที่เราพี่น้องจะคุมได้หรือเปล่า”
นภาดาหันไปถามอาภาพรซึ่งรับหน้าที่นักสืบประจำร้าน และสิ่งที่น้องสาวคนรองจากเธอชูขึ้นในมือนั้น ก็ทำให้ทั้งพี่สาวน้องสาวต้องกรี๊ดกันอีกหน จนศิลากานต์และคุณสุภาพรรวมทั้งทิพยุพาต้องอุดหู แต่ก็ไม่วายที่จะยิ้มตามไปกับภาพบรรยากาศแสนรักแสนห่วงน้องชายคนเล็กของบรรดาพี่สาวทั้งหลาย
สิ่งที่นักสืบประจำร้านทำได้ดีเสียจนได้รับคำชมไม่ขาดปากนั้นก็คือ คลิปวีดีโอที่อาภาพรถ่ายมาได้กำลังถูกต่อเข้าสู่จอทีวีขนาดใหญ่ ทั้งองค์ประกอบของแสงสีเสียงที่ได้บรรยากาศเสียจนทำให้ชายหญิงที่อยู่ในจอนั้นคล้ายเป็นพระเอกนางเอกของมิวสิควีดีโอสักเรื่องหนึ่ง และบรรยากาศแสนหวานแสนโรแมนติคนั้นก็เรียกเสียงกรี๊ดจากสาวๆ ได้เป็นระยะ ส่วนพระเอกของเรื่องได้แต่นั่งอึ้งๆ เพราะความอายปนขำซึ่งบรรดาพี่สาวทั้ง 5 ของเขาทำได้แสบสันมากๆ
“เธอน่ารักดีนะหิน แม่ชอบ”
ศิลากานต์กอดกระชับรอบเอวท้วมๆ ของคุณสุภาพรอย่างแสนรัก เพราะแค่คำนี้แหละที่เขารอคอย ผู้หญิงที่เขาชอบคงไม่ใช่แค่ความชอบของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น แต่ต้องเหมารวมพี่สาวทั้ง 5 และคุณแม่ 1 เข้าไปด้วย ดูจากเสียงกรี๊ดกร๊าดของบรรดาพี่สาวกับฉากแสนโรแมนติคของเขา ก็พอจะเดาออกว่าคำตอบจะไปในทิศทางใด เขาแค่รอแม่เอ่ยปากเท่านั้น ต่อจากนี้เขาก็พร้อมที่จะเดินหน้า หากคนที่เล่นเป็นนางเอกอยู่นั้นพร้อมจะเดินไปด้วยกันกับเขา
ศิลากานต์ยิ้มให้กับพี่สาวทั้ง 5 ของเขา รอยยิ้มที่มั่นใจในความคิดว่าคงไม่ผิดแน่หากจะเป็นเธอคนนี้ บางคนความรักอาจต้องใช้เวลาในการศึกษาดูใจ แต่สำหรับเขา เลยเวลาของจุดนั้นมาแล้ว และเธอเองก็คงจะไม่แตกต่างกันเท่าไร หากคลิ๊กตรงกันว่าใช่ แล้วจะมัวชักช้าอยู่ใย ถ้าคิดจะรักก็ควรจะเริ่มเลยไม่ต้องรอเวลา
“นี่แกอย่าบอกนะว่า เมื่อคืนแกไม่ได้อาบน้ำน่ะ”
“อาบสิ! ไม่อาบก็เน่ากันพอดี ก็แค่ไม่ได้ล้างหน้าก็เท่านั้นแหละ”
“เอ่อ... แล้วไป ว่าแต่แกเป็นเอามากเลยนะเนี่ย ฉันไม่เคยเห็นแกเป็นแบบนี้มาก่อนเลยทิวลิป หรือว่าคนนี้โดนจริงๆ จริงอ่ะ! แกพร้อมแล้วใช่มั้ยทิวลิป แกพร้อมจะไต่ลงมาแล้วใช่มั้ย”
แก้มแดงระเรื่อของทิวลิปพร้อมกับใบหน้าที่พยักน้อยๆ นั้น เรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดได้จากผองเพื่อนทั้ง 4 ของเธอได้ในทันที จนเจ้าตัวต้องเอามือป้องปากเป็นสัญญาณให้เบาเสียง เพราะกลุ่มของเธอกำลังจะกลายเป็นจุดเด่นของร้านอาหารนี้อีกครา
“ว่าแต่ แล้วเขาไม่สงสัยหรือไงว่า แกซื้อหนังสือพวกนั้นมาทำไมมากมาย”
“อื้อ... ไม่รู้ดิ ไม่เห็นถามอะไรหนิ” ทิวลิปส่ายใบหน้าไปมาแต่แก้มระเรื่อนั้นกลับมีสีแดงมากขึ้น
“แล้วแกทำไมไม่บอกเขาไปเลย ว่าซื้อมาทำไม”
“จะบ้าเหรอ ใครจะไปกล้าบอก เขาก็หาว่าฉันร้อนตัวดิ”
“โถ... ยังจะเหลือตัวให้ร้อนอีกเหรอจ๊ะ ล่อเข้าไปตั้งแปดเล่ม ป่านนี้ฉันว่าคุณหินของแกคงไปซื้อมาอ่านแล้วล่ะเพราะอยากรู้ว่าเนื้อหาข้างในนั้นมันมีอะไรบ้าง เผื่อจะได้ฝึกวิทยายุทธพร้อมไว้ก่อนน่ะแก”
“นังยุบ้า! แกนี่ รู้งี้ฉันไม่ซื้อให้แกซะก็ดีแล้ว”
“ไม่เชื่อฉัน แกก็คอยดูละกัน ฉันว่าแกให้เขาไปแค่เจ็ดเล่มก็พอ อีกหนึ่งเล่มก็เอาไว้ศึกษาเถอะ เดี๋ยวคุณหินเขารุกมา แกจะไม่รู้ท่ารับที่ถูกต้องนะ แล้วจะหาว่าฉันไม่เตือน”
ยุรนาทำท่าเหมือนกูรูผู้รอบรู้อย่างน่าหมั่นไส้ จนทิวลิปอดไม่ได้จะตีต้นแขนอวบอิ่มนั้นไปทีนึง แต่เสียงที่ยุรนาร้องออกมา กลับเป็นเสียงเล็ดลอดไรฟันชวนจินตนาการเคลิบเคลิ้มเสียจนเพื่อนสาวที่เหลือต้องรีบเอามือตะครุบปิดปากของยุรนาไว้แน่น เพราะกลัวเจ้าหล่อนจะเผลอครวญครางไปจนถึงฝั่งฝันฉิมพลี
- Writer
