หากเธอเป็นสก๊อยฉันก็คือเด็กแว้น

นายอินทร์มีความรัก

บทที่6) นายอินทร์มีความรัก

ชินสีห์ซิ่ง

"มีแบบไหนอีกไหมที่น้ำอบชอบเป็นพิเศษ" นายอินทร์เอ่ยถามคู่สนทนาอย่างไม่เงยหน้าขึ้นมามองเพราะในตอนนี้เขากำลังง่วนอยู่กับการจดรายการอะไหล่แต่งซิ่งของรถมอเตอร์ไซค์อยู่นั่นเอง

"แค่นี้แหละจ้ะคุณอินทร์ น้องน้ำอบ เอ่อ...ป้อหมายถึงคุณน้ำอบนะจ้ะ เขาชอบแบบที่ป้อบอกไปแค่นั้นแหละจ้ะ" เพื่อนร่วมชะตากรรมอีกสี่ชีวิตของป้อพากันพยักหน้าหงึกหงักอย่างยืนยันในคำพูดของเขา

และใช่แล้ว...ในตอนนี้ป้อ,ปื้ด,โป้ง, เดชและสาม นั้นได้กลายมาเป็นลูกน้องคนสนิทของนายอินทร์แล้วเป็นที่เรียบร้อยด้วยว่าพวกเขาได้รับข้อแลกเปลี่ยนดีๆที่นายอินทร์เสนอมาให้นั่นเอง

ป้อจะได้นางอายไปเป็นแฟนสมใจถ้าหากเขาช่วยให้น้ำอบยอมรับรักของนายอินทร์ได้

ปื้ดจะหมดหนี้สินที่คอยรุมเร้ามานานหลายปีได้ในทันทีที่เขาสามารถโน้มน้าวใจให้น้ำอบหันมาสนใจร้านแต่งอะไหล่ซิ่งของนายอินทร์ได้

โป้งจะได้เบียร์ยี่ห้อที่เขาชอบมาทานฟรีๆไปตลอดชีวิตถ้าหากเขาสามารถกันผู้ชายทุกคนไม่ให้เข้ามาใกล้น้ำอบได้

สามจะได้สิทธิ์เปิดร้านซ่อมมอเตอร์ไซค์เล็กๆตามที่ตัวเองใฝ่ฝันในทันทีที่เขาคอยรักษาความปลอดภัยให้กับบ้านของน้ำอบและคอยตามติดในเวลาที่หญิงสาวเดินทางไปทำงาน

เดชจะได้เงินจำนวนหนึ่งตามที่เขาต้องการถ้าหากเดชสามารถที่จะแทรกซึมไปขัดขวางไม่ให้แม่ของนายอินทร์ตามติดมาได้จนกว่านายอินทร์จะตามจีบน้ำอบได้สำเร็จ

และระหว่างนี้จะมีกฎอยู่หนึ่งข้อที่ทุกคนจะต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดซึ่งก็คือให้แทนสรรพนามน้ำอบว่าคุณและห้ามเรียกเธอว่าน้องอย่างเด็ดขาด

เพราะเขาจะต้องเป็นคนเดียวเท่านั้นที่จะแทนตัวน้ำอบว่าน้องได้...

"สามหน้าที่เอ็ง" นายอินทร์เอ่ยเรียกสามในทันทีที่สังเกตเห็นว่าน้ำอบกำลังบิดโนวาแดช125ของเธอไปทำงานอย่างเช่นทุกวันแล้ว

"จ้ะคุณอินทร์"

ร้านกาแฟแปะเซียะ

"อ้าวพี่สาม! วันนี้จะเอาอะไรดีจ๊ะ" น้ำอบดีใจไม่น้อยหลังจากที่พบว่าลูกค้าที่พึ่งจะก้าวเท้าเข้ามาเป็นหนึ่งในห้าของลูกค้าประจำของเธอ

"ชาเย็นแก้วนึงจ้ะคุณน้ำอบ" สามเอ่ยตอบขณะที่สองตาของเขาก็เหลือบซ้ายแลขวาอยู่เป็นระยะอย่างสังเกตการณ์ความเป็นไปของน้ำอบตามหน้าที่ของตัวเอง

"จะมาเรียกคุณอะไรกันจ๊ะเราก็คนกันเอง" มือเล็กทาบลงบนกล้ามแกร่งนั้นแผ่วเบาแต่สามกลับสะดุ้งโหยงจนสุดตัวด้วยกลัวว่านายอินทร์จะบังเอิญมาเห็นเข้านั่นเอง

"ให้สามได้เรียกตามที่สามต้องเรียกเถอะนะจ๊ะคุณน้ำอบสามยังไม่อยากตาย" สามเองที่กลัวนายอินทร์จนฉี่แทบจะรดกางเกงเอ่ยปากขอร้องน้ำอบตรงๆอย่างขอความเมตตา

"จ้ะๆน้ำอบเข้าใจแล้วจ้ะ"

เธอโกหก! เธอไม่เข้าใจเลยด้วยซ้ำว่าจู่ๆสามที่เคยถึงเนื้อถึงตัวใช้แทนสรรพนามต่อกันกับเธอว่าพี่น้องได้กลับกลายมาเป็นไม่อยากจะให้เธอเข้าใกล้และใช้สรรพนามเรียกเธออย่างห่างเหินไปได้ถึงเพียงนั้นได้อย่างไร

แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่กล้าที่จะเซ้าซี้ต่อด้วยกลัวว่าร้านกาแฟแปะเซียะจะสูญเสียลูกค้าเจ้าประจำไปนั่นเอง

"งั้นเอาชาเย็นหนึ่งนะจ๊ะ โรตีด้วยไหมจ๊ะ"

"จ้ะๆ ชาเย็นหวานน้อยหนึ่งโรตีกล้วยหอมราดนมเยอะสองจ้ะคุณน้ำอบ"

"ได้จ้ะรอประเดี๋ยวนะจ๊ะ"

ครู่ต่อมา

"ได้แล้วจ้ะพี่สาม" มือเล็กๆยกชาเย็นในแก้วขนาดกลางวางลงบนโต๊ะก่อนจะค่อยๆเลื่อนจานโรตีกล้วยหอมสองที่ไปไว้ตรงหน้าของสาม

"อ้าวพี่ปื้ด! สวัสดีจ้ะ" วันนี้นับได้ว่าเป็นวันดีของเธอเสียจริงเพราะลูกค้าที่หายหน้าไปหลายวันได้กลับมาทานน้ำชาร้านเธอถึงสองคนด้วยกัน

"เรียกปื้ดก็พอจ้ะ" สามและปื้ดโพล่งออกมาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย สองขมับของทั้งสองคนผุดไปด้วยเม็ดเหงื่อคล้ายว่าอากาศจะร้อนจัดทั้งที่ในวันนี้อากาศดีค่อนข้างไปเย็นสบายด้วยซ้ำไป

"จ้ะ" น้ำอบครางรับอย่างหงอยๆ ดูท่าแล้วพี่ๆเขาก็คงไม่อยากที่จะคบค้าสมาคมกับเธอแล้วจริงๆสินะ

"พี่ปื้ด เอ่อ...น้ำอบหมายถึงปื้ดนะจ้ะปื้ดจะเอาอะไรดีจ๊ะ"

"เหมือนสามมันจ้ะ" สิ้นประโยคนั้นน้ำอบก็ถึงกับหรี่ตาลงด้วยความสงสัยด้วยว่าโดยปกติแล้วปื้ดนั้นทานแค่นมเย็นและโรตีราดนมธรรมดาๆเท่านั้นเพราะปื้ดแพ้ชาและเกลียดกล้วยหอมเป็นที่สุด..

"ปื้ดแพ้ชานะจ๊ะ" น้ำอบเอ่ยถามย้ำด้วยความเป็นห่วงหากแต่ก็ไม่คิดที่จะละลาบละล้วงอะไรต่อ

"งั้นน้ำอบจะจัดนมเย็นหวานมากกับโรตีธรรมดาราดนมมาให้แทนก็แล้วกันนะจ๊ะ"

"โง่จริงเอ็ง" เมื่อแน่ใจว่าน้ำอบเดินห่างออกไปแล้วสามก็จัดแจงเปิดกระโหลกกลมทุยนั้นและสาปส่งปื้ดในทันที

"ก็ข้าตื่นเต้น" ปื้ดตอบสามอย่างไม่คิดเคืองโกรธที่โดนเพื่อนตบหัว

"ข้าจะเริ่มแผนของข้าแล้วเอ็งช่วยข้าด้วยสาม"

"เออน่า"

"เออนี่! สามเอ็งรู้รึยังว่าปากซอยถัดไปนิเขามีร้านแต่งรถมาเปิดใหม่ด้วยนา พวกรถเก่าอย่างโนวาแดชที่ว่าหาอะไหล่มาจากที่ไหนไม่ได้ที่นั่นมีหมด"

"จริงหรือจ๊ะ" น้ำอบที่จงใจแอบฟังเพื่อสังเกตว่าคนทั้งคู่เป็นอะไรไปถึงกับโพล่งออกมาเสียงดังด้วยความดีใจ

"งั้นปื้ดกับสามกินเสร็จพาน้ำอบไปหน่อยได้ไหมจ๊ะกรอบรถน้ำอบมันพังอยู่นานแล้ว นะจ๊ะ นะ"

"ได้แน่นอนอยู่แล้วจ้ะคุณน้ำอบ" เมื่อร่างอรชรนั้นเดินห่างออกไปคนทั้งคู่ก็หันมามองหน้าอย่างรู้กัน ก่อนจะพากันลงไปกลิ้งเกลือกอยู่ตรงพื้นไม้กระดานของร้านอย่างเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้

กลายเป็นว่าหน้าที่ของปื้ดสำเร็จลุล่วงไปได้ดีโดยที่เขาแทบจะไม่ต้องลงแรงอะไรเลยด้วยซ้ำ...

พี่ปื้ดโชคดีสุดๆส่วนไอ้อินทร์นั้นก็ร้ายสุดๆเช่นเดียวกัน