บทที่7) โลกมันกลมหรือใครบางคนจงใจ
ชินสีห์ซิ่ง
"ร้านใหญ่จังเลยจ้ะพี่สามพี่ปื้ด" น้ำอบว่าขณะทั้งสามกำลังพากันเลี้ยวรถมอเตอร์ไซค์เข้ามายังร้านแต่งรถซิ่งเปิดใหม่ที่อยู่หน้าปากซอยบ้านของปื้ด
ฝ่ายนายอินทร์ที่จำเสียงรถโนวาแดชของน้ำอบได้เป็นอย่างดีก็ถึงกับคลี่ยิ้มออกมาอย่างชื่นชมในไหวพริบของปื้ดและสาม
"ป้อ เอ็งช่วยข้าเข็นรถคันนั้นออกมาหน่อย"
นายอินทร์หันไปวานให้ป้อเข้าไปเข็นโนวาแดชแต่งซิ่งสีชมพูหวานแหววที่เขาทุ่มเงินไปกับการสรรหาอะไหล่ดีๆมาเติมแต่งร่วมหลายหมื่นบาทด้วยกันออกมาจอดรอน้ำอบ
จริงๆแล้วเขาไม่ได้อยากให้ใครแตะต้องรถคันนี้ที่เขาตั้งใจนำมาเซอร์ไพรส์หญิงสาวด้วยซ้ำ เพราะอยากให้เธอได้เป็นคนแรกที่จับต้องมัน
แต่ด้วยว่าเขานั้นขับรถมอเตอร์ไซค์ไม่เป็นซ้ำยังเข็นไม่เป็นอีกต่างหากก็เลยจำต้องออกปากไหว้วานให้ป้อช่วยเหลือ
"พี่ป้อ!" น้ำอบกระโดดเข้าหาร่างสูงใหญ่ของป้ออย่างรู้สึกดีใจที่ป้อนั้นยังไม่ได้เป็นอะไรไปอย่างที่เธอเพ้อพกเอาไปเอง
"มาหมกอยู่ที่ร้านนี่เอง น้ำอบรึก็เป็นห่วงเสียแทบแย่"
น้ำอบคลี่ยิ้มหวานและยังคงเกาะแกะอยู่กับป้อไม่ยอมเลิกจนนายอินทร์ที่รู้สึกอิจฉาและรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนนอกสายตาก็ถึงกับกระแอมออกมาเสียงดัง
"แฮ่ม!"
"อ้าว! คุณนายอินทร์สวัสดีค่ะ"
หัวคิ้วเข้มนั้นขมวดเข้าหากันอย่างรู้สึกถึงความห่างเหินที่คนตัวเล็กตั้งใจก่อมันขึ้นมา
"พี่อินทร์!"
"น้ำอบมาหาซื้อกรอบโนวาแดชจ้ะเห็นพี่ปื้ดบอกน้ำอบมาว่าที่ร้านมีขาย"
น้ำอบเลือกที่จะเมินสิ่งที่นายอินทร์ทักท้วงออกมาและแสร้งว่าถามหาในสิ่งที่ตัวเองต้องการโดยแนบเนียนที่สุดเท่าที่จะทำได้
"ไม่มี" เสียงห้วนจัดนัั้นทำเอาดวงใจน้อยๆถึงกับสั่นไหวพาลให้น้ำใสๆเกือบจะไหลออกมาจากขอบตา
"อ๋อจ้ะ" หยดน้ำใสหล่นแหมะลงพร้อมด้วยหัวใจอันห่อเหี่ยว กะอีแค่เขาเสียงดังใส่นิดเดียวแต่เธอกลับน้อยใจเขาเสียจนน้ำตาไหล
เขามีอิทธิพลต่อความรู้สึกของเธอมากมายถึงขนาดนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ไม่เห็นจะรู้ตัวเลยสักนิด... จนกระทั่งวันนี้ที่ตัวงกำลังยืนสะอึกสะอื้นอยู่ตรงหน้าเขา...
"พี่อินทร์ใจร้ายที่สุดเลยจ้ะ" นายอินทร์เองก็ถึงกับออกอาการเหลอหลาเมื่อได้เห็นใบหน้านองน้ำตาของน้ำอบ เขาไม่ทันได้ทำอะไรด้วยซ้ำนะแล้วทำไมหญิงสาวถึงได้ร้องไห้ออกมาเสียจนขนาดนั้น...
"พี่เอ่อ..พี่ยังไม่ได้ทำอะ...
"พี่อินทร์เสียงดังใส่น้ำอบทำไมจ๊ะ? น้ำอบก็ถามดีๆทำไมถึงต้องมาขึ้นเสียงใส่กันด้วยละจ๊ะ" ไม่รอให้เขาได้แก้ตัวน้ำอบก็รีบแทรกถึงความผิดที่เขากระทำต่อเธอในทันที
นายอินทร์ที่ได้ยินดังนั้นก็ถึงกับต้องส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากลูกมือทั้งห้าคนในทันที ก่อนเขาจะสังเกตเห็นว่าพวกนั้นเอาแต่ส่ายหัวอย่างเอาเป็นเอาตายเป็นคำตอบกลับมา
"พี่อินทร์มีอะไรจะให้น้องน้ำอบดูด้วยนะจ๊ะ" ร่างแกร่งเดินเข้าไปจับคู่ไหล่มนนั้นอย่างวิสาสะก่อนจะออกแรงเบาๆให้เธอเดินไปตามทางที่เขาบอก
"โอ้โห" สองขาเรียวยาวกระโดดขึ้นลงอย่างตื่นเต้นกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของตัวเอง
"รถพี่อินทร์หรือจ๊ะสวยขนาดนี้คงหมดไปหลายตังค์ใช่ไหมจ๊ะเนี่ย"
นายอินทร์จ้องมองน้องนางที่กำลังเลื่อนมือไปลูบเบาะหุ้มหนังไปมาอย่างนึกเอ็นดู ถ้ารู้ว่าเธอจะชอบโนวาแดชมากขนาดนี้รถรุ่นนี้ที่ยังหลงเหลืออยู่ทั้งประเทศไทยเขาก็ซื้อมาแต่งให้เธอได้โดยไม่คิดเสียดายเงินแม้แต่นิดเดียว
ผลตอบแทนของเขาก็คือรอยยิ้มของเธออย่างในขณะนี้นี่แหละ ใจฟูสุดๆไปเลย...
"ของน้ำอบจ้ะ" เพียงเท่านั้นดวงตากลมๆก็เบิกโตเท่าไข่ห่านด้วยความตกตะลึง สองขาก้าวฉับๆ ตรงเข้ามาคว้าต้นแขนแกร่งของนายอินทร์ด้วยใบหน้าที่แทบจะเก็บความตื่นเต้นเอาไว้ไม่อยู่
"อย่าล้อเล่นแบบนี้สิจ๊ะ!" แม้อยากจะขึ้นควบเจ้าโนวาแดชคันใหม่นี้จนใจจะขาดหากแต่เธอก็ไม่อยากให้เขามองว่าเธอเป็นคนจำพวกเห็นแก่ได้
"พาพี่อินทร์ซิ่งหน่อยจ้ะน้ำอบ" นายอินท์ยื่นหมวกกันน็อกที่สกรีนว่าแฟนพี่อินทร์ไปให้เธอพร้อมด้วยใบหน้ากรุ้มกริ่ม
"เป็นแฟนกันนะ" กล่าวจบนายอินทร์ก็หลับตาปี๋อย่างไม่อยากจะเห็นภาพที่เธอเอ่ยปฏิเสธเป็นครั้งที่สอง
"พี่อินทร์จ๊ะ แถวบ้านน้ำอบเขาเรียกเจ้าเล่ห์จ้ะ" วินาทีนี้คำเตือนของพ่อและพี่สาวหรือจะสู้ความต้องการของหัวใจของเธอเอง...
"รักน้ำอบจริงอย่าทิ้งน้ำอบนะจ๊ะ" มือเล็กคว้าหมับหมวกกันน็อกในมือของคนตรงหน้ามาสวมใส่ก่อนเธอจะได้เห็นว่าหมวกอีกใบที่เขาถืออยู่สกรีนคำว่าแฟนน้องน้ำอบเอาไว้ด้านหลังเหมือนกันกับของเธอ
"ป้อ ปื้ด โป้ง สาม เดช" เจ้าของชื่อที่ได้ยินดังนั้นก็รีบขึ้นคล่อมมอเตอร์ไซค์ของตัวเองอย่างรู้งานในทันที
"เกาะแน่นๆนะจ๊ะพี่อินทร์" น้ำอบรู้สึกว่าหัวใจของเธอมันกำลังพองโตจนแทบจะคับอก ในวันนี้ที่เธอตัดสินใจตกลงเป็นแฟนกับเขาไป ความรู้สึกมันช่างต่างกับวันที่เธอปฏิเสธเขาไปมากเหลือเกิน...
"จ้ะแฟนจ๋า"
เสียงท่อรถมอเตอร์ไซค์แต่งซิ่งทั้งหกคันดังกระหึ่มไปตั้งแต่ปากซอยยันท้ายซอยก่อนโนวาแดชสีชมพูหวานแหววจะแล่นฉลิวสู่ท้องถนนและลัดเลาะไปยังทุ่งร้างท้ายหมู่บ้าน โดยมีอีกห้าคนที่กำลังบิดคันเร่งตามทั้งคู่มาคล้ายว่าเป็นพยานรักของพวกเขาทั้งสอง...
เขาหวานชื่นกันดีเนอะทุกคน