หากเธอเป็นสก๊อยฉันก็คือเด็กแว้น

อยากได้เมีย

บทที่10) อยากได้เมีย

สนามกีฬาชนโคชยพัทธ์ อำเภอทุ่งสง จังหวัดนครศรีธรรมราช

"สวัสดีครับพ่อ" นายอินทร์ยกมือขึ้นไหว้ชายร่างสูงใหญ่ในวัยห้าสิบสองปีที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อบังเกิดเกล้าของตัวเองอย่างนอบน้อม

"บ๊ะ!ไอ้เสือ! พ่อเห็นทีว่าแกคงจะจำวันผิด วันนี้ไม่ใช่วันคล้ายวันเกิดของพ่อนะ" จ้าวฮั่นเอ่ยแซวบุตรชายคนโตที่แทบจะไม่ย่างกรายเข้ามายังบ่อนของเขาบ่อยนักด้วยความรู้สึกดีใจเป็นที่ยิ่ง

"แกจะเอาอะไรไอ้เสือ" จ้าวฮั่นว่าอย่างรู้เท่าทัน และถึงแม้ในตอนนี้เขาจะย่างเข้าสู่วัยห้าสิบแล้วก็ตามทีหากแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังตามเกมส์ของลูกชายวัยเบญจเพสของตัวเองได้ทันอยู่

"เอาเมีย"

"หือ..." คำตอบสั้นๆนั้นทำเอาสองมือที่กำลังขัดถูเขาโค้งของวัวชนตัวโปรดถึงกับชะงักกึก

"ไอ้เสือ...แกเล่นอยากได้ของใหญ่ขนาดนี้แม่แกรู้เข้าก็คงจะได้แพ่นกบาลพ่อเข้าพอดี"

มือของชายชราถึงกับยกขึ้นมาปาดเหงื่อตรงขมับด้วยความลำบากใจ เพราะเขานั้นรู้ดียิ่งกว่าใครๆว่าเจ้าเอยภรรยาของเขาหวงแหนลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของหล่อนมากแค่ไหน

และเขาก็ยังรู้ด้วยว่าภรรยาของเขาเคยไปทำอะไรกับใครที่เข้ามาวุ่นวายกับลูกชายอย่างนายอินทร์เอาไว้บ้าง และก็เป็นเขาอีกนั่นแหละที่แอบหิ้วกระเช้าไปขอโทษทุกๆคนที่กล่าวมานั้นด้วยตัวของเขาเองเพราะไม่อยากให้ใครว่ากล่าวว่าภรรยาของตัวเองว่าเป็นคนไม่ดีนั่นเอง...

"ผมจะสืบทอดธุรกิจที่พ่อรัก ผมจะสืบทอดกิจการของครอบครัวและผมจะมีทายาทสืบทอดสกุลให้คุณพ่อภายในสองปีถ้าหากคุณพ่อช่วยให้ผมได้เธอมาเป็นภรรยา"

จ้าวฮั่นจ้องลึกไปในคู่ตาคมของบุตรชายที่ฉายแววหมายมั่นออกมาชัดเจนด้วยความไว้เนื้อเชื่อใจ เขารู้ว่าลูกของเขาจะทำได้อย่างที่ปากพูดทุกประการและเขาก็คงไม่ใจร้ายใจดำมากพอที่จะแทรกตัวเข้าไปขัดขวางการมีความรักครั้งแรกในชีวิตของลูกชาย

อีกอย่างเขาก็แก่ปูนนี้แล้วขืนมัวแต่เล่นแง่ก็คงจะไม่มีทายาทมาสืบสกุลเข้าพอดี...

เขาเองอยากอุ้มหลานจะแย่อยู่แล้ว...

"เธอเป็นใคร"

"เธอเป็นคนลูกจ้างในร้านกาแฟเล็กๆ เธอไม่ใช่ลูกท่านขุนมูลนาย...

"แกจะพล่ามอะไรให้มันมากความไอ้เสือ บอกพ่อมาแค่ว่าเธอชื่ออะไร แล้วเธอรักแกใช่ไหม"

"เธอชื่อน้ำอบและเรารักกันครับพ่อ"

"ก็เท่านั้น" จ้าวฮั่นว่าพร้อมไหวไหล่ด้วยท่าทีสบายๆ

"แกจะให้พ่อทำยังไงว่ามา"

"ผมจะเข้ามาช่วยงานในบ่อนห้าวันต่อสัปดาห์แลกกับการที่ผมได้ไปอยู่กับเธอสองวันในหนึ่งสัปดาห์และพ่อต้องช่วยผมบอกแม่ว่าผมช่วยพ่ออยู่ที่นี่"

"ห้าวันต่อสัปดาห์ชาติหน้าพ่อก็คงจะไม่ได้หลาน" จ้าวฮั่นว่าอย่างติติง "แกช่วยพ่อแค่สองหรือสามวันก็มากเกินพอแล้วระหว่างนี้พ่อก็จะคอยช่วยตะล่อมและขัดเกลาแม่ของแกไปเรื่อยๆเดี๋ยวเขาก็คงจะใจอ่อนเองแหละ"

"พ่อครับ" เพราะไม่เคยมีโอกาสได้คลุกคลีกับพ่อมาก่อนจึงทำให้เขาคิดเอาไปเองว่าพ่อที่รักลูกสาวมากกว่าลูกชายก็คงไม่คิดที่จะสนใจคำพูดของเขาที่เป็นลูกชาย

แต่เขากลับคิดผิด...

"แกจะร้องไห้ทำไมไอ้เสือ" โดยความเป็นจริงแล้วเขายอมรับว่าตัวเองรักบังอรที่เป็นลูกสาวมากกว่าหากแต่อย่างไรเสียนายอินทร์ก็ลูกโดยสายเลือดของเขาเช่นกัน

อย่างนี้แล้วจะให้เขาไม่ยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นบุตรโดยสายเลือดได้อย่างไรกันเล่า!

เขาแค่รักลูกไม่เท่ากันก็จริงหากแต่เขาก็ยังไม่ได้ใจไม้ไส้ระกำจนถึงขนาดนั้นเสียหน่อย

อย่างไรเสียนายอินทร์ก็คือลูกชายของเขาเหมือนกัน...

"เลิกร้องไห้แล้วกลับไปหาเมียแกเลยไปไอ้เสือ ส่วนแม่แกพ่อจะจัดการเอง"

แน่นอนว่าการที่จะทำให้ภรรยาผู้ซึ่งถือยศฐาบรรดาศักดิ์ยิ่งกว่าสิ่งไหนในโลกยอมรับในตัวเด็กหญิงคนนั้นนับได้ว่าเป็นเรื่องยากอย่างยิ่งที่เขาเองก็แทบจะจนปัญญา หากแต่เขาก็จะพยายามขัดเกลาภรรยาของตัวเองให้ได้ดีขึ้นได้กว่าที่กำลังเป็น

"ขอบคุณครับพ่อ"

อีกด้านในอำเภอเมืองนครศรีธรรมราช

ภายในโกดังเก็บของขนาดใหญ่ ได้มีกลุ่มชายชุดดำสี่คนที่กำลังรุมประชาทัณฑ์หนุ่มวัยรุ่นหน้าตาดีคนหนึ่งที่ชื่อเสียงเรียงนามว่า 'เดช' โดยมีหญิงวัยสี่สิบปลายๆที่กำลังป้องปากตะโกนให้ชายชุดดำทั้งสี่นั้นประโคมเท้าเข้าใส่ร่างของชายผู้ไม่มีทางสู้นั้นอย่างไร้ซึ่งความปราณี

"ใครส่งมึงมา!" เจ้าเอยเดินเข้าไปหาร่างกายบวมช้ำของเดชที่นอนขดอยู่กับพื้นพร้อมด้วยแววตาวาวโรจน์

"เมียนายอินทร์ใช่ไหม!"

"ไม่ใช่..." เสียงที่หลุดออกมาจากปากของเดชฟังดูคล้ายคนที่กำลังจะสิ้นใจตายขึ้นไปทุกที หากแต่ถึงอย่างนั้นเจ้าเอยก็ยังคงไร้ซึ่งความเมตตาต่อคนตรงหน้าที่เป็นเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกเดียวกันอยู่ดี...

"กระทืบมัน!" เจ้าเอยที่ปรารถนาที่จะได้ยินว่าผู้หญิงที่ลูกชายคลุกคลีอยู่ด้วยเป็นคนบงการให้เดชมาคอยสะกดรอยเธอมาเกือบตลอดสามเดือนที่ผ่านมาก็ถึงกับฟิวส์ขาดเมื่อเดชนั้นยังคงยืนยันในสิ่งที่เธอไม่อยากจะรับฟังออกมา

"พอ" หลังจากที่ได้เห็นเดชสลบไปร่างสูงโปร่งของเจ้าเอยก็เข้าไปเช็คดูว่าเดชนั้นได้เสียชีวิตไปหรือยัง

"สืบหาประวัติมันอย่างละเอียด ฉันมั่นใจเกินร้อยว่าไอ้คนนี้มันจะต้องเป็นคนของนังผู้หญิงคนนั้นที่รั้งตัวนายอินทร์ไว้กับมันตลอดเวลาสามเดือนที่ผ่านมาแน่ๆ"

"ครับนายหญิง"

เจ้าเอยเชิญรับยาช่องสามค่ะ