บทที่4.บางครั้งคำว่าไม่รู้ก็ดีที่สุด......

1583 Words

พิมรักเดินวนรอบตัวมรินญา เธอมองจ้องเพื่อนจนแทบสึก หลังจากที่หญิงสาวยอมเปิดอกบอกในสิ่งที่ตัวเองคิดจะทำ “มันเสี่ยงนะแก ครั้งนี้แกอาจจะเสียใจหนักกว่าเดิม หากพลาดละก็... ไม่เหลืออะไรเลยนะคาร่า” หลังตรองหลายตลบ ทางรอดปากเหยี่ยวปากกาของมรินญาแทบไม่มี โลแกนคือไฟดีๆ นี่เอง หากเผลอเข้าใกล้ ไม่ถูกเปลวไฟลวกผิว ก็อาจถูกไฟในกายของชายหนุ่มแผดเผาจนมอดไหม้ “รู้!! เรารู้นะพิม แต่...” หญิงสาวหน้าแดงแปร๊ด เธอรู้ดีว่าครั้งนี้เธอเสี่ยงกับอะไร เธอไม่ใช่เด็กใสๆ ไม่ประสีประสา ปีนี้เธออายุ26 ปีเต็ม ผ่านประสบการณ์มาหลายอย่างและรู้ว่าระหว่างหญิงชายมีอะไรบ้าง “คิดลามกอยู่สิ ตั้งแต่ไปอยูชลแกทะลึ่งขึ้นนะย่ะ” พิมรักยังครองตัวเป็นโสด เธออยู่ในกรอบจนจวนจะขึ้นคาน เพราะเธอค่อนไปทางระวังตัวจัด เธอกลัวพลาด กลัวถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว “เปล๊า!!” มรินญาตอบเสียงสูง เธอบีบมือแน่นขึ้น พวงแก้มซับสีระเรื่อ เพราะคิดไปไกลเหมือนอย่า

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD