เมียใบสั่ง

บทที่1.วันวิวาห์แสนร้าวราน...

“หลบให้พ้นสายตาฉันนะคาร่า ถ้าฉันเจอเธอเมื่อไร...เราได้เห็นดีกันแน่”

โลแกนกระซิบขู่เสียงเครียด เด็กนั่นกล้ากระตุกหนวดเสือ หล่อนก็ต้องยอมรับผลที่ตามมา หล่อนทำให้เขาเสียหน้า เขาจะทำให้หล่อนเสียทุกอย่าง!!

เมื่อโลแกนผลักประตูโบสถ์ให้เปิดออกไป สื่อทุกสำนักจึงพุ่งเป้ามาที่เขาคนเดียว เมื่อพิธีการทุกอย่างเงียบกริบ และข้างตัวของเจ้าบ่าวสุดหล่อ ไม่มีเจ้าสาวแสนสวยที่ทุกคนรอคอยยลโฉม

“เอ่อ...เจ้าสาวคุณหายไปไหนครับ...คุณโลแกน?”

เสียงรอบตัวเซ็งแซ่ โลแกนสูดลมหายใจลึกๆ เขาปลดกระดุมตรงช่วงเอวของชุดสูท ขยับรูดเนคไทลงต่ำๆ เมื่อมันรู้สึกอึดอัดแทบหายใจไม่ออก

“เอ่อ...” ชายหนุ่มคิดหาคำตอบที่ดีที่สุด เขากำลังจะตอบแต่...

“คุณมรินญาหนีไปใช่ไหมคะ?” เสียงถามแทรกมา ทำให้ชายหนุ่มชะงัก เขาตวัดตามองผู้สื่อข่าวคนนั้นก่อนจะแสยะยิ้มให้ จนหล่อนต้องรีบก้มหน้าหลบสายตา ก็แม่นั่น...เขาเห็นอยู่ข้างตัวเอแวนบ่อยๆ ไอ้เพื่อนเวรปากเปราะนั่น ต้องมีส่วนรู้เห็นเรื่องการหายตัวไปของมรินญาแน่ๆ

“อะไรทำให้คุณคิดแบบนั้นครับ?” โลแกนแสร้งถามกลับเสียงแสนสุภาพแต่แววตาโลแกนวาววับ!! เหมือนพญาเสือที่ถูกกระตุกหาง... เขาขยับยืนตัวตรง เพ่งมองทุกคนพร้อมกับการรอคำตอบ

ไม่มีเสียงตอบ... มีแต่แสงแพลชส่องวาบๆ กระทบตาเขาจนแสบยิบๆ...

“เอาล่ะ... ผมเสียใจจริงๆ ที่จะต้องบอกทุกๆ คน งานวันนี้ถูกยกเลิกแล้วครับ” ชายหนุ่มตอบเขาแสร้งทำเสียงโศกสลดผสมกับสีหน้าที่ม่อยลง เพื่อละครฉากใหญ่...

“คะ!! เกิดอะไรขึ้นคะ หากไม่เป็นการละลาบละล้วงเกินไป คุณโลแกนช่วยให้ความกระจ่างกับพวกเราหน่อยได้ไหมคะ” แม่นั่นช้อนสายตาขึ้นมอง หล่อนยิ้มหวานก่อนจะเปิดปากถามเหมือนกับรอจังหวะอยู่พอดี

โลแกนกระตุกยิ้ม... “ได้สิ ไม่ใช่ความลับ ถึงงานนี้จะล่ม แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะกลับไปเป็นโสดนี่นา ความจริง...ผมกับเจ้าสาว เราลึกซึ้งกันมานานแล้ว แถมยังจดทะเบียนสมรสกันแล้วด้วย ต่อให้งานล่ม หล่อนก็ยังเป็นเมียผมอยู่ดี”

ชายหนุ่มป่าวประกาศ ต่อให้หล่อนหลบอยู่มุมไหนของโลก ข่าวนี้จะย้ำเตือนความจำของทุกคน...มรินญาไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ หล่อนมีทะเบียนสมรสค้ำคอ...และได้ชื่อว่าเป็นเมียของโลแกน โคล์อยู่ดี

โลแกนแอบสะใจ เขาไม่โสดแล้วไง!! ใช่ว่าหากมีพันธะผูกพันแล้วเขาจะแรดไม่ได้เสียเมื่อไรเล่า มรินญาเลือกเอง หล่อนเลือกที่จะหนีไป หล่อนทิ้งความวุ่นวายไว้เบื้องหลัง เขาจะใช้ช่วงเวลานี้แบบคุ้มที่สุด3ปีสำหรับการมี ‘เมีย’ หลังจากนั้นเหรอ อย่าหมายว่าเขาจะให้หล่อนได้มีโอกาสใช้นามสกุลโคล์ จากนี้ไปเขาเป็นผู้ชายที่มีพันธะ...แต่กลับมีความสุขที่สุดในโลก...ในเมื่อเขาทำตามคำขอของมารดาแล้วทุกอย่าง ยอมก้มหน้ารับหล่อนมาเป็นภรรยาทั้งที่ไม่เคยพิศวาส แต่จะให้เขาตามหล่อนกลับมา ไม่มีวัน!!...หากหล่อนอยากนอนกอดทะเบียนสมรส เชิญ!!

เขาจะเป็นผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่ามีเมียแล้ว...แต่มีความสุขที่สุดในโลกให้ทุกๆ คนดู

โลแกนเดินถอยหลังกลับเข้ามาในโบสถ์ เทรสการ์ดสุดหล่อกันผู้สื่อข่าวที่จะพยายามตามติด เพราะพวกเขายังได้รายละเอียดไม่ครบ...โลแกนกระตุกยิ้ม!! แม้จะมีเสียงตะโกนตามหลังดังเซ็งแซ่ เขาไม่ยี่หระ!! ชายหนุ่มไหวไหล่กระตุกยิ้มมุมปาก ปลายตามองแบบไม่สนใจและเดินจากไปแบบไม่เดือดร้อน ปล่อยความวุ่นวายทิ้งไว้เบื้อหลัง...สื่อต่างๆ อยากนำเสนอในข่าวของเขาแง่มุมไหน...เชิญ!! เขาไม่แคร์ มีเศรษฐีที่มีภรรยาแล้วหลายคนในทุกมุมโลกที่ทำตัวลัลลา เขาจะเป็นอีกคนหนึ่งที่เป็นเช่นนั้น ลัลลาไปวันๆ ทั้งๆ ที่มีห่วงคล้องคอ...ช่วยไม่ได้ เมื่อมารดาอยากให้เป็นเช่นนี้ ท่านก็ต้องยอมรับผลที่จะตามมา...

“ลูกจะไปตามหาน้องเมื่อไรโลแกน?” มาดามนับทองเดินเข้ามาถามบุตรชาย หลังจากที่พยายามแทบตาย แต่กลับไม่สามารถง้างปากพิมรักได้สักนิด

ชายหนุ่มไหวไหล่ เขาเอื้อมหยิบแก้วเชมเปญที่วางอยู่ในถาด อาจจะมีบริกรบางคนเผลอวางทิ้งไว้ เพราะเกิดความวุ่นวายในงาน เขาเลยละทิ้งหน้าที่ กลิ่นหอมอ่อนๆ ของเชมเปญรสเลิศ โลแกนยกขึ้นดมกลิ่น ก่อนจะยกจ่อปาก กระดกรวดเดียวเทน้ำใสแจ๋วยิ่งกว่าตาตักแตนใส่ปากทั้งหมด ก่อนจะแกว่งแก้วเปล่าในมือเล่น

“ผมต้องไปตามยัยนั่นด้วยเหรอแม่?” เรียวคิ้วขมวดหมุน ชำเรืองมองมารดาแทนคำถามต่อไป

มาดามนับทองสะกดความโกรธลง ดูท่าทางโลแกนไม่ยี่หระ ไม่ว่าข้างกายเขาจะมีมรินญาหรือไม่นางคงต้องหาทางบีบ ไม่เช่นนั้นการลงทุนครั้งนี้คงเหลว

“ผมทำตามคำสั่งของแม่ทุกอย่างแล้วนี่ครับ หากแม่ไม่โอนหุ้นให้ผม... ก็ขอล่ะ... อย่าขายให้ใครเลย ยังไงผมก็ไม่ได้เป็นคนบิดพลิ้ว เด็กของแม่เองที่ปอด”

โลแกนยังไงก็ได้ เขาไม่ยี่หระหรอกแค่ผู้หญิงคนเดียว ต่อให้สถานะหล่อนเป็นถึง ‘ภรรยาตีทะเบียน’ หล่อนไม่มีสิทธิ์มาห้ามความต้องการของเขา หากเขาอยากทำอะไร

“ลูกจะปล่อยให้มันคาราคาซังแบบนี้เหรอไงห่ะ?”

นางถามเสียงเคร่ง มรินญาไปแล้วไปลับแน่!! นางรู้ดี เด็กสาวเป็นคนเงียบๆ แต่ก็ใจเด็ดไม่ใช่เล่น มาดามนับทองหวังเป็นอย่างยิ่งว่าบุตรชายจะตาสว่าง!! เขาจะได้เห็นดอกบัวที่สวยสง่าเหมาะสำหรับการเสียบลงในแจกันทอง หาใช่มองแต่กงจักรที่เขาเผลอตัวชื่นชมอยู่ทุกวัน

“เด็กของแม่..ต้องการแบบนี้ไม่ใช่เหรอไงครับ ผมคิดว่า...หากเขาอยาก...จะเป็นเมียผม เขาต้องกลับมาเอง ไม่ใช่ให้ผมไปตาม” โลแกนพูดตรงๆ เรื่องง้องอนผู้หญิง ไม่เคยอยู่ในความคิดเขา หากหล่อนยังอยากจะเป็นมาดามโคล์ หล่อนต้องกลับมาเอง ครั้งนี้เขาถือว่าหล่อนหักหน้าเขาอย่างแรง เพราะฉะนั้นหากหล่อนหายต่อมไปแบบนี้ เขาก็ยิ่งชอบ

“โลแกน...แม่ขอ” นางพูดเสียงอ่อนลง มรินญามีแค่นาง เพราะบิดา มารดาของหญิงสาว เพื่อนสนิทของนาง จากโลกนี้ไปทั้งสองคน ทิ้งลูกสาววัยกำดัดไว้เบื้องหลัง และนางเองก็รักมรินญาประหนึ่งลูกสาว นางยินดีต้อนรับมรินญาเข้ามาในครอบครัวตัวเองในฐานะสะใภ้ แต่ไม่คิดว่าโลแกนจะไม่ยินดี ทั้งๆ ที่เขาเชื่อฟังนางเป็นอย่างดี แต่เรื่องผู้หญิง กับพันธนาการผูกพัน โลแกนกลับต่อต้านสุดตัว

“ผมให้แม่หลายอย่างแล้วครับ และเรื่องนี้ผมคงต้องขอตัว”

ชายหนุ่มยืนกราน เขามอบนามสกุลใหม่ให้หล่อนใช้ ยกย่องหล่อนออกหน้าออกตา แต่หล่อนกลับหักหน้าเขาเสียยับเยิน ด้วยการหายตัวไปอย่างลึกลับ กลางงานวิวาห์เสียด้วยนี่สิ ให้ตายเถอะ!! เขาต้องขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าบ่าวที่ถูกเจ้าสาวหนี แค่นี้เขาก็เซ็งสุดขีดแล้ว

“โลแกน...”

มาดามนับทองพยายามวิงวอนบุตรชาย นางเป็นห่วงสะใภ้คนใหม่สุดใจ แต่ไม่รู้จะไปตามมรินญาที่ไหน? เมื่อหล่อนแทบจะไม่เหลือใครเลย

“พิมรัก น้าขอร้อง คาร่าจะเป็นยังไง ผู้หญิงตัวคนเดียว”

นางเหลือความหวังคนสุดท้าย พิมรักคือเพื่อนสนิทของมรินญา หล่อนน่าจะรู้เรื่องการหายตัวไปของสะใภ้คนใหม่ของนาง

สาวหน้าจืดสวมแว่นตากรอบสีเงินกับชุดเดรสรุ่นคุณป้า หันมามองท่านพร้อมกับยิ้มแหยๆ

ความจริงพิมรักไม่รู้อะไรเลย ถึงเป็นเพื่อนสนิทของมรินญาก็เถอะ เรื่องนี้ถูกปิดเป็นความลับ ไม่มีใครรู้ดีเท่ากับคนที่หายไป

“ไม่ใช่ช่วยกันปิดน้านะจ้ะ หนูพิมก็รู้น้าห่วงคาร่า...ถึงจะแยกกันอยู่กับโลแกน ก็ขอให้น้ารู้เถอะว่าคาร่าปลอดภัยดี” นางพยายามตะล่อม มรินญาคิดถูกที่ไม่เคยปริปากพูดให้พิมรักฟัง เพราะเพื่อนของเธอเป็นคนโผงผ่าง ไม่มีความลับไหนที่พิมรักเก็บอยู่

“คุณน้าคะ พิมเองก็ห่วงคาร่าค่ะ แต่พิมไม่รู้จริงๆ”

หญิงสาวแสนซื่อก้มหน้าลง เธอเองก็ห่วงมรินญาไม่แพ้ท่าน ป่านนี้เพื่อนของเธอไปอยู่ที่ไหน...แต่งงานทั้งทียังหาความสุขไม่ได้ ต้องหลบต้องซ่อน หนีไปเหมือนนกปีกหัก!!

ไวเทเนี่ยมคลับ...

ผับชื่อดังกลางเมืองกรุง สถานที่รวมตัวของเหล่าบรรดาอาเสี่ย หรือลูกหลานคนชั้นสูง เป็นคลับแห่งเดียวที่ราคาเมมเบอร์แพงที่สุดในประเทศ ค่าสมาชิกราคาพอกับบ้านเล็กๆ หนึ่งหลัง แต่สำหรับคนรวยแล้ว มันเป็นแค่เรื่องขี้ปะติ๋ว!! ไม่สะเทือนสตางค์ก้นกระเป๋าเพราะพวกเขาพร้อมที่จะจ่ายเพื่อความสุขส่วนตัว