MABILIS kong tinulak si Zeb saka ako tumayo. Pinagpag ko ang sarili ko kahit wala namang alikabok. Lumapit ako kay Genesis at napatingin sa kanya. Ang kanyang mga mata ay nakapirmi lamang kay Zeb. Hindi naman galit pero seryoso lang na tinitingnan ito.
“Walang nangyari!” mabilis kong tanggi at kung baka ano ang kanyang iisipin. “Nahulog lang ako. Kita mo ‘yang upuan, kailangan na nga siguro natin yang itapon. Sira na oh!” sabay turo ko sa upuan. Walang hiyang Zeb. Bakit siya papaibabaw sa akin at magkunwaring niligtas ako? Para hindi ma guilty kapag nadatnan siya ng kuya niya?
“I didn’t do anything. Niligtas ko lang siya,” ani ni Zeb parang batang tumatanggi kapag nahuhuling binasag ang flower vase. “Hindi nauntog ang ulo niya because of me,” patuloy niya.
Hinawakan ako ni Genesis sa br
