บทที่ 11
ข้าก็แซ่หลิว (2)
“ข้าไม่ต้องการหญิงงาม ข้าต้องการเจ้า”
ข้าต้องการเจ้า คำพูดประโยคเดียวของหลิวเฉินผิงทำเอาลู่ฟางเหนียงชาไปทั้งร่าง ใบหน้างามซีดเซียว ลมหายใจพลันสะดุด คำพูดนี้ต่อให้เป็นหญิงสาววัยไม่ถึงคราวปักปิ่นได้ฟังก็ล้วนเข้าใจความหมายเป็นอย่างดี
"มิได้เจ้าค่ะ คุณชายท่านปล่อย ข้า..."
"เจ้าแต่งงานมีสามีแล้วหรือยัง"
"ยะ... ยังเจ้าค่ะ แต่ว่า..."
แม้ว่านางกับคุณชายใหญ่จะเคยร่วมรักกัน แต่นางยังไม่ได้เข้าพิธีแต่งงานกับเขา จึงไม่อาจนับเขาเป็นสามีได้
"เช่นนั้นก็ไม่มีแต่ ข้าสาบานว่าจะรับผิดชอบในทุกสิ่งที่ข้าทำ"
หลิวเฉินผิงเอ่ยจบก็แนบริมฝีปากร้อนของตนลงแนบชิดริมฝีปากบางของคนใต้ร่าง ลู่ฟางหนียงยกมือขึ้นดันไหล่หนา ใบหน้างามขยับต่อต้านไม่ยินยอม หลิวเฉินผิงนั้นไม่ชื่นชอบการฝืนใจใคร แต่กลับคนใต้ร่างเขาก็ไม่ยินดีปล่อยมือ
“ข้าสัญญาจะทำเบาๆ เจ้าไม่ต้องกลัว”
กล่าวจบหลิวเฉินผิงก็ลุกขึ้นช้
