บทที่ 12
ข้าก็แซ่หลิว (3)
ลู่ฟางเหนียงขยับตัวถอยหลังแล้วลุกขึ้นนั่ง วางมือเล็กบนบ่ากว้างจับเขากดลงนอนหงายหลังบนเตียงนุ่ม แล้วขยับตัวขึ้นคร่อมแนบชิดกลีบบุปผาหวานลงบนใบหน้าคม ก่อนจะหมุนเอวไปมาอย่างเอาแต่ใจ หลิวเฉินผิงตื่นตระหนกกับความกล้าของนางในช่วงแรก แต่เขามิใช่ว่าไม่เคยผ่านเรื่องเช่นนี้มาก่อนดังนั้นจึงรู้วิธีจัดการรับมือนาง มือหนาจับต้นขาเรียวของนางแยกออกปัดป่ายลิ้นโต้ตอบไปมาไม่แพ้นาง
“อื้ม... คุณชาย ข้าจะไม่ไหวแล้ว”
ลู่ฟางเหนียงร้องครวญลั่นห้องก่อนจะเกร็งสะท้านหลั่งสายน้ำหวานลงบนริมฝีปากร้อน หลิวเฉินผิงยกยิ้มกว้างอย่างพอใจ ลู่ฟางเหนียงนางช่างเป็นสตรีเร่าร้อนยิ่งนัก แต่ให้เร่าร้อนอย่างไรก็ย่อมพ่ายแพ้ให้แก่เขา
“เหนียงเหนียง ข้าคุมตัวเองจะไม่ไหวแล้ว ยาปลุกกำหนัดของสกุลโจวร้ายแรงนัก”
ลู่ฟางเหนียงได้ยินเรื่องการถูกวางยาปลุกกำหนัดมาจากหญิงม่ายในหมู่บ้าน พวกนางเล่าว่าหากผู้ที่ถูกวางยาไม่
