บทที่ 8
หมายตา (2)
ลู่ฟางเหนียงนั่งนิ่งบนรถม้ารอคุณชายจากหอโอสถสกุลหลิวที่อยู่ดีๆ ก็เกรี้ยวกราดสั่งให้คนบังคับรถม้าหยุดรถม้าแบบกะทันหัน แล้วก้าวขาลงไปจากรถม้าอย่างเร่งรีบ
เหตุใดคุณชายจึงต้องเร่งรีบเช่นนั้น หรือว่าเขาจะปวดท้องหนักกัน
เมื่อคิดได้เช่นนี้ในใจของลู่ฟางเหนียงก็รู้สึกห่วงใยอีกฝ่ายขึ้นมา รั้งรอเขาด้วยใจกังวลผ่านไปร่วมหนึ่งเค่อม่านประตูรถม้าก็เปิดออกพร้อมกับร่างสูงโปร่งที่ใบหน้าซีดเซียวชุ่มไปด้วยเหงื่อก้าวขึ้นมานั่งข้างๆ นางอีกครั้ง
“คุณชาย ท่านไม่สบายหรือเจ้าคะ”
ลู่ฟางเหนียงเห็นท่าทางอ่อนแรงจนต้องพิงผนังรถม้าของเขาแล้ว ก็ยิ่งมั่นใจในข้อสันนิษฐานของตนเองเมื่อครู่ แต่ดูจากอาการตอนนี้แล้วเขาน่าจะมีอาการท้องเดินแบบรุนแรงมากแน่ๆ ถึงได้อ่อนแรงราวพึ่งผ่านการวิ่งเป็นร้อยลี้เช่นนี้
“คุณชายท่านกลับไปให้ท่านหมอตรวจดูอาการสักหน่อยดีไหมเจ้าค่ะ”
“เหตุใดข้าต้องให้ท่านหมอตรวจ”
หลิวเฉินผ
