บทที่17
พวกข้าล้วนแซ่หลิว(1)
เช้านี้ลู่ฟางเหนียงรู้สึกอ่อนเพลียกว่าทุกวัน อาจเพราะเมื่อคืนแม้นางเข้านอนเวลาปกติแต่ตื่นเร็วกว่าเวลาปกติ อีกทั้งใช้แรงปรนนิบัติคุณชายหลิวทั้งสามไปไม่น้อย เช้านี้ยังต้องเร่งเดินทางตั้งแต่เช้าเพื่อนำผ้าของคุณชายรองหลิวเฉินผิงไปส่งที่หอโอสถสกุลหลิว ทั้งหมดล้วนทำให้ร่างกายนางอ่อนเพลียมากกว่าทุกวันจริงๆ
ไม่รู้ว่าคุณชายรองเป็นเช่นไรบ้าง แต่หากนางช่วยเขาขับยากำหนัดในร่างกายออกไม่หมด และเขามีอาการขึ้นมาอีกด้วยสถานะคุณชายสกุลหลิวย่อมหาหญิงสาวมาช่วยบำบัดได้ไม่ยาก เช่นนี้แล้วนางย่อมไม่จำเป็นต้องกังวล ใช่แล้วไม่จำเป็นต้องกังวลเลย
ทว่าแม้บอกตนเองเช่นนั้นแต่ยามที่มาถึงหอโอสถสกุลหลิว แล้วเถ้าแก่สงบอกว่าคุณชายรองนอนหมดแรงบนเตียงไม่ออกจากห้องนอนนับตั้งแต่เมื่อวานเย็นจนเมื่อยามเหม่า (เวลา5.00 น.-6.59 น.) มีคนมารายงานเรื่องด่วนจึงได้ออกไปจากเรือนด้วยท่าทางอ่อนเพลีย ลู่ฟางเหน
