Ep.3(หัวหน้าแผนกศัลยกรรมชาย)
771 Words
ยัยตัวร้าย(กับ)ผู้ชายสองบุคลิก
Ep.3(หัวหน้าแผนกศัลยกรรมชาย)
•โมรี•
05 : 30 น.
ก่อนจะออกเวรฉันก็เดินไปดูอาการของคนเมาอีกครั้ง
อาการภายนอกของเขาปรกติ ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ส่วนสมองเอ็กซเรย์ดูแล้วก็ไม่พบความผิดปรกติอะไร ฉันเลยเขียนลงในประวัติผู้ป่วยไปว่า. . .
' ถ้าผู้ป่วยตื่นขึ้นมาแล้วพูดจารู้เรื่อง ไม่มีอาการสับสนและเบลอ จำอะไรไม่ได้ ก็ให้กลับบ้านได้ '
และหลังจากนั้น จนครบกำหนดที่ฉันเข้าเวรดึก ฉันก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลย เพราะพอฉันมาเข้าเวรอีกคืน เขาก็กลับบ้านไปแล้ว
ชีวิตของฉันก็ยังวนเวียนอยู่ในโรงพยาบาลเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือหัวใจอีโมนี่สิ มันเต้นแรงทุกครั้งที่คิดถึงคนเมา
เป็นเอามาก. . .
วันเวลาผ่านไปจนกระทั่งครบอาทิตย์ และถึงกำหนดที่ฉันต้องเข้าเวรเช้า
"สวัสดีค่า
ฉันส่งเสียงทักทายหมอและนางพยาบาลที่นั่งกันอยู่ภายในห้องพัก แล้วเดินเอากระเป๋าไปเก็บที่ตู้ ก่อนจะกลับมานั่งกินมาม่า(คุณค่าที่อีโมคู่ควร)บนโต๊ะทำงานประจำตัวของฉัน
"หมอโม รู้รึยังว่าวันนี้หัวหน้าแผนกศัลยกรรมชายคนใหม่มาแล้วนะ"
' หมอปั้น ' เพื่อนร่วมอาชีพของฉันที่ร่างเป็นชายแต่หัวใจเป็นหญิงเดินกรีดกรายเข้ามาพูดกับฉัน
"ค่ะ รู้แล้ว"
ฉันตอบหมอปั้น ในขณะที่มือและปากยังคงโซ้ยมาม่าอย่างเอร็ดอร่อย
กูหิวค่ะ. . . .
"หมอโมรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ในเมื่อหมอโมพึ่งเข้าเวรเช้า ?"
หมอปั้นมันถามอย่างสงสั้ย
"ก็รู้เมื่อกี้ไงคะ หมอปั้นเป็นคนบอกโมเองไง"
เท่านั้นเองหมอปั้นมันลุกพรึ่บออกจากโต๊ะทำงานของฉันแล้วเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะของตัวเองทันที แถมยังหันมามองค้อนฉันอีกต่างหาก
ฉันพูดอะไรผิด !?
แล้วหัวหน้าแผนกคนใหม่ก็มาถึง เหมือนทุกคนจะดูตื่นเต้นกันมาก ยกเว้นฉัน
จะตื่นเต้นไปทำไมหัวหน้าแผนกคนใหม่ก็คนเหมือนๆกัน ถ้ามาจากนอกโลก หรือเป็นซุปตาร์เกาหลีก็ว่าไปอย่าง
พรวด !
"แค่กๆๆๆ"
อีโมถึงกับสำลักมาม่า ! เมื่อเห็นหน้าตาของหัวหน้าแผนกชัดๆเต็มสองตา !
หน้าตาแบบนี้ ! หล่อเฮียๆแบบนี้ ! ปากนิดจมูกหน่อยแบบนี้ ! ฉันจำได้ไม่เคยลืม ! จะลืมได้ยังไงในเมื่อเขาคือคนที่ปล้นจูบแรกของฉันไป !
แต่ในวันนี้เขาดูต่างจากวันนั้นลิบลับเหมือนเป็นคนละคน ?
ก็อีตาคนนี้ในวันนั้นน่ะเหมือนคนเมากาว. . .ไม่ใช่สิ เขาเมาเหล้าและไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้ แถมยังมองทุกคนตาขวางอีกด้วย(ยกเว้นฉันที่ถูกดึงเข้าไปจูบเอง)
แต่ในวันนี้เขาดูเป็นกันเอง ยิ้มแย้มแจ่มใส โปรยเสน่ห์จนทุกคนในแผนกเคลิบเคลิ้ม !
ไม่ได้การ !
นี่มันผู้ชายคนเเรกที่หลงเข้ามาในชีวิตฉันเว้ย ! เขาเป็นของฉัน !(ไม่รู้ล่ะ ขี้ตู่ไปก่อน อีโมจะเอา)
อึกๆๆๆๆๆๆ
ไวเท่าความคิดฉันคว้าขวดน้ำกระดกเข้าปาก แล้วหยิบทิชชู่มาเช็ดปากลวกๆ ก่อนจะรีบยื่นหน้าเสนอตัวเข้าไปทำความรู้จักกับหัวหน้าคนใหม่ทันที
"สวัสดีค่ะ ฉันหมอโมค่ะยินดีต้อนรับนะคะหัวหน้า"
ฉันแนะนำตัวพร้อมกับส่งยิ้มให้เขา หัวหน้ามีสีหน้าตกใจถึงขั้นผงะ แหงล่ะก็ฉันไม่ได้แนะนำตัวอย่างแค่อย่างเดียว แต่ยังคว้ามือนุ่มนิ่มของเขามากุมไว้ด้วยในขณะที่ทุกคนมองฉันเหมือนเป็นตัวประหลาด( หุๆ อย่าอิจฉากันสิจ๊ะ)
"ยินดีที่ได้รู้จักครับหมอโม เรียกผมว่าหมอกันต์ก็ได้ครับ ว่าแต่หมอโมเนี่ยหน้าคุ้นๆนะครับ เราเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่า? "
นั่นไงล่ะ ! เขาจำฉันได้
"อ๋อ เราเจอกันเมื่ออาทิตย์ที่แล้วไงคะ ตอนหมอกันต์เมาแล้ว. . .อุ๊บ !"
ฉันกำลังจะท้าวความไปถึงเหตุการณ์ที่ฉันและหมอกัต์เจอกันครั้งแรก แต่ยังพูดไม่ทันจบหมอกันต์ก็ปรี่เข้ามาปิดปากฉันไว้ แถมยังลากฉันออกมาจากห้องพักต่อหน้าต่อตาทุกคนที่มองตามมาอย่างอยากรู้อยากเห็น !
อร๊ายยย ! นี่อย่าบอกนะว่าเขาจะพาฉันไปสานต่อจากวันนั้น !
งื้ออออออ ! ขออีโมตรวจสภาพช่องปากแพร็บค่ะเบบี๋ เมื่อกี้กินมาม่าไปมีพริกติดฟันมั้ยเนี่ย !?
•โมรี•
- Writer
