Ep.2(จูบแรกของหมอโม)

651 Words

ยัยตัวร้าย(กับ)ผู้ชายสองบุคลิก Ep.2(จูบแรกของหมอโม) •โมรี• "ข่ะ. . .คุณ. . .คุณคะ. . ." ฉันส่งเสียงนำทางไปก่อน แล้วค่อยๆเอื้อมมือ (ที่บอกเลยว่าสั่นมาก )ไปแตะตัวเขา พรึ่บ ! หมับ ! "เฮือกก !" ฉันสะดุ้งสุดตัว เมื่ออยู่ๆ คนเมาที่นั่งก้มหน้าอยู่เงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉันตาขวาง แถมมือของเขายังคว้าหมับจับมือของฉันไว้แน่น ! แงงงงงงง ! จะดึงมือออก เขาก็ไม่ยอมปล่อยด้วยอ่ะ ' ปล่อยนะเว้ย ! ปล่อยช้านนน ! ' ฉันแหกปากบอกเขาในใจ จะร้องดังได้ยังไงเล่า เสียภาพพจน์หมอหมด. . . สุดท้ายฉันก็หันไปขอความช่วยเหลือจากพี่เตือนด้วยสายตาอ้อนวอน และพยาบาลที่ตอนนี้ไปรวมกลุ่มกันอยู่หลังพี่เตือนกันหมดแล้ว แต่อีพวกนั้นกลับทำไม่รู้ไม่ชี้ แล้วพากันวิ่งออกจากห้องฉุกเฉินไป เหลือแค่พี่เตือนที่ยืนอยู่ แต่นางก็มีอาการกล้าๆกลัวๆ และสุดท้ายนางก็ส่งยิ้มมาให้ฉันประมาณว่า ' พี่ยืนให้กำลังใจอยู่ตรงนี้นะคะ ' ประมาณนี้เลย งื้อออออ. . .อีโมซึ้งใจจนน้ำตาจะไหลเป็นสายเลือดเลยค่ะ เมื่อไม่มีใครเข้ามาช่วย ฉันเลยต้องหันกลับมาทำใจดีสู้เสืออีกครั้ง ทั้งที่ความจริงขวัญหายกระเจิงไปไปหมดแล้ว และในตอนนี้เองที่ฉันได้พิจารณาใบหน้าของคนเมาชัดๆ หล่อ ! หล่อโฮกกกกก ! หล่อโคตรๆ หล่อเฮียๆ โอปป้าสุดๆ นี่ขนาดเมายังดูดี เดี๋ยวนี้คนเมาเขาพัฒนาตัวเองกันขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย ! อีโมจะละลายยยย ในขณะที่ฉันมัวตะลึงในความหล่อของเขา อยู่ๆคนเมาก็โน้มใบหน้าลงมาประกบปากจูบฉัน !! "กรี๊ดดดดดดดด !!" อย่าคิดว่านี่เป็นเสียงของฉันกันนะ ! เปล่า. . นี่หาใช่เสียงของฉันไม่ ! แต่เป็นเสียงของพวกพยาบาลที่กลับเข้ามาในห้องฉุกเฉินตั้งแต่ตอนไหน และเมื่อไหร่ฉันไม่รู้. . . รู้แต่ว่าตอนนี้อีโมดูดปากแลกลิ้นกับคนเมาแปลกหน้าด้วยความฟินไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ! โอ่ยยยยยยยย ! อีโมจะเป็นลม จูบแรกของฉันแท้ๆ แต่ทำไมมันช่างดุเดือดเลือดพล่านขนาดนี้ หมอนี่ก็ใส่ไม่ยั้ง ทั้งสอดลิ้น ทั้งดูดดึง ได้ยินเสียงดัง จ๊วบๆ เจอแบบนี้ไม่เคลิ้มให้อมขี้มาพ่นใส่หน้าอีโมเลยค่ะ ครั้งแรกก็ครั้งแรกเหอะ อีโมสู้ตาย ! แล้วจู่ๆ ในขณะที่ฉันกำลังเคลิบเคลิ้ม ริมฝีปากบางเฉียบแต่เร่าร้อนก็ถอยออกห่างอย่างน่าเสียดาย ก่อนจะเลื่อนลงต่ำมาตามลำคอและหยุดนิ่งอยู่ที่หน้าอกของฉัน "กรี๊ดดดดดดดดดด !!!" เสียงกรี๊ดของพยาบาลดังขึ้นอีกครั้ง และครั้งนี้สติของฉันที่กระเจิดกระเจิงไปไกลก็เริ่มที่จะกลับมา และรู้สึกว่าคนเมาซบหน้ากับหน้าอกของฉันนิ่งนาน. . . . นานจริงๆนะ. . . . แถมมีเสียงกรนอีกต่างหาก !? สรุป. . .คือ อีนี่มันหลับไปแล้วค่ะ หลับไปเฉย ท่ามกลางอารมณ์กระเจิดกระเจิงของฉัน งื้อออออออ อีโมค้างงงงงงงแรงมาก !! ไม่รู้ว่าอารมณ์ของฉันตอนนี้ จะโล่งใจ หรือเสียดายกันดี. . . . เฮ้อออออ !! หลังจากนั้นฉันก็ให้พยาบาลเข้ามาพาร่างของคนเมาขึ้นไปไว้บนเตียง แล้วจัดการทำแผลให้จนเรียบร้อย ซึ่งก็ไม่มีบาดแผลตรงไหนร้ายแรง จนถึงกับต้องเย็บ แค่ฟกช้ำ กับถลอกนิดหน่อย ที่เหลือก็แค่นอนรอดูอาการยี่สิบสี่ชั่วโมง ทีนี้ก็มาว่าด้วยเรื่องการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขาเป็นเสื้อผ้าของทางโรงพยาบาล ค่ะ ! ใช่พวกคุณคิดถูก ! ฉันเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขาเองกับมือ เห็นหมดเลยค่าาา ยกเว้นหนอนน้อยเพราะมันอยู่ในกางเกงใน อันนี้อีโมไม่กล้าถอด. . . . •โมรี•

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more