เหมันต์คล้องใจ

ตุ๊บ " อั๊ก! อั๊ก! แค่ก ๆ เธอ..ทะ..ทำไม..อ่อค!..เอือก! " นีน่าเอ่ยถามเพื่อนสนิทที่เติบโตในองค์กรลับมาด้วยกัน เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเพื่อนที่เธอรักเหมือนพี่น้องถึงได้แอบวางยาพิษเธอได้ " ฮึ! แกอยากรู้ว่าทำไมงั้นหรอฉันจะบอกให้เอาบุญนะ เพราะฉันเกลียดแกไง ถ้าแกยังอยู่ไม่มีวันที่ฉันจะมีตัวตน แต่แกจะโทษฉันไม่ได้นะถ้าแกจะโทษก็โทษตัวเองเถอะ แกมันโง่ที่ไว้ใจคนอื่น เป็นถึงนักวิจัยตัวยาอันดับหนึ่งขององค์กรแต่กลับต้องมาตายเพราะยาที่ตัวเองเป็นคนทำ ฮึ! น่าสมเพชจริง ๆ " ชิชาหญิงสาวที่เติบโตมากันนีน่าภายในองค์กรลับที่ทำงานให้กับผู้ว่าจ้างกระเป๋าหนัก หลายวันก่อนนีน่าเข้าพบนายใหญ่เพื่อขอลาออกจากองค์กร แลกเปลี่ยนกับการผลิตตตัวยาสูตรพิเศษให้ ณ เวลานั้นผู้เป็นนายตอบตกลงโดยง่ายดายจนนีน่าเองก็ยังแปลกใจ แต่เธอก็ไม่คิดอะไรมากเพราะมัวแต่ดีใจกับการที่จะได้ไปเริ่มต้นใช้ชีวิตแบบอิสระ หลังจากนีน่าออกจากห้องของนายใหญ่มาได้ไม่นานชิชาก็ถูกเรียกเข้าไปเพื่อให้รับงานเพื่อแลกกับสิ่งที่เธอรอคอยมานาน นั่นก็คือตำแหน่งหัวหน้าทีมวิจัยตัวยาที่นีน่าทำอยู่นั่นเอง ผ่านไปหลายวันชิชาปล่อยให้นีน่าได้ใช้ชีวิตอย่างมีความหวังเพื่อรอวันที่จะได้รับอิสระ จนมาถึงวันที่เธอตัดสินใจจะลงมือ วันนี้เธอจึงแอบหยิบยาพิษที่นีน่าเป็นคนคิดค้นขึ้นมาติดมือกลับมาด้วย ชิชารินน้ำเปล่าใส่แก้วแล้วหยดยาพิษที่ไร้สีสันลงไปเพียง 2 หยด จากนั้นก็นำแก้วน้ำไปตั้งไว้ที่โต๊ะเพื่อรอให้นีน่ากลับมา ไม่นานเกินรอเพื่อนสาวที่เธอแอบอิจฉามานานก็กลับมาถึงห้อง แล้วดื่มน้ำแห่งความตายที่เธอเตรียมไว้ให้ ก่อนจะล้มลงนอนกระอักเลือดอยู่ที่พื้นห้อง " เอือก ฉะ..ฉันไม่..นะ..น่า..ไว้ใจ..เธอ..เลย..อั๊ก..เฮือก " วินาทีสุดท้ายของชีวิตภาพเรื่องราวในวันวานของเธอกับชิชาหลั่งไหลเข้ามาไม่หยุด หากจะผิดคงผิดที่เธอไว้ใจคนใกล้ตัว คนที่เธอรักเหมือนครอบครัวกลับกลายเป็นคนหยิบยื่นความตายให้กับเธอ ในขณะที่สติของนีน่ากำลังจะจางหายไป ชิชากลับยืนแสะยิ้มเหี้ยมเกรียมมองอดีตเพื่อนรักดิ้นทุรนทุรายสิ้นใจอย่างมีความสุข " ไปซะเถอะนีน่า ฉันมอบอิสระที่เธอต้องการให้เธอแล้ว " ชิชาเดินหันหลังจากไปทิ้งไว้เพียงร่างที่ไร้วิญญาณ เธอทั้งสองเป็นเด็กกำพร้าที่นายใหญ่รับอุปการะเลี้ยงดูเพื่อให้คอยทำงานที่ได้รับมอบหมายเป็นการตอบแทน แต่ชิชาเป็นคนหัวช้าไม่ฉลาดเหมือนนีน่า สุดท้ายไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ไม่เคยสู้นีน่าได้เลย เมื่อจังหวะที่นายใหญ่ให้เธอเป็นคนหยิบยื่นให้เธอจบชีวิตคนที่เธออิจฉามานานมีหรือที่ชิชาจะไม่ทำ วิญญาณของนี่น่าออกจากร่างพัดล่องลอยไปตามสายลมอย่างไร้จุดหมาย คำพูดที่มาจากความอิจฉาริษยาของชิชายังคงวนเวียนอยู่ในหัวเธอไม่จางหาย " ฮึก ฮึก หากฉันจะผิดก็คงผิดที่ไว้ใจเธอ ชิชา " ความไว้ใจกลายเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่เธอต้องแลกมาด้วยชีวิต นีน่ายังคงร่ำร้องวอนขอต่อสวรรค์ เธออยากมีโอกาสสักครั้งที่จะได้ใช้ชีวิตอย่างมีอิสระไม่ถูกผูกมัดด้วยคำว่าบุญคุณเหมือนอย่างในชาติที่เธอพึ่งจบชีวิต " ฮึก มันยากขนาดนั้นเลยรึไงแค่อิสระที่ฉันต้องการ ฮึก ได้โปรดหากใครได้ยินที่ลูกร้องขอ ขอให้ลูกได้มีโอกาสได้ใช้ชีวิตอย่างมีอิสระสักครั้งเถอะ ฮึก " นีน่ายังไม่ละความพยายามในการอ้อนวอนขอต่อเทวดาฟ้าดิน เธอหวังว่าคงมีใครสักคนจะได้ยินคำร้องขอของเธอ " หยุดร้องเถิดแม่หนู " น้ำเสียงที่ฟังแล้วอบอุ่นแต่แฝงไปด้วยอำนาจดังอยู่ด้านหลังของเธอ นีน่ารีบหันไปตามต้นเสียงที่อยู่อีกทางหนึ่งทันที " ฮึก คุณตาพูดกับหนูหรอคะ " นีน่าเอ่ยถามชายชราที่อยู่ตรงหน้าทั้งที่ยังสะอื้นอยู่ " ใช่เจ้าหรือไม่ที่ร้องขออยากจะมีชีวิตที่อิสระอีกครั้ง " ชายชราเอ่ยถามนีน่าด้วยสำเนียงที่เธอไม่คุ้นหู " ใช่ค่ะเป็นหนูเอง แต่หนูตายไปแล้วนี่คะคุณตา ได้อิสระมาตอนนี้จะมีค่าอะไร " นีน่าพูดทั้งก้มหน้าลงเพื่อเช็ดน้ำตาของตัวเอง " ข้าจะให้อิสระและชีวิตใหม่แก่เจ้า แต่ยุคสมัยที่เจ้าจะต้องไปอยู่เป็นยุคโบราณเจ้าจะไปหรือไม่ " ชายชราถามถึงความสมัครใจของนีน่าว่าเธอจะยินดีหรือไม่เต็มใจเพราะยุคสมัยนั้นไร้เครื่องอำนวยความสะดวกสบายอย่างที่เธอคุ้นชิน " ไปค่ะคุณตา แล้วหนูจะต้องไปเกิดเป็นใครแล้วทำอะไรอยู่ที่ไหนคะ " นีน่าเอ่ยถามเป็นชุดด้วยความอยากรู้ " เจ้าจะต้องไปใช้ชีวิตอยู่ในร่างของเด็กที่กำลังจะสิ้นใจเพราะโดนวางยาพิษ นางเป็นบุตรสาวของบัณฑิตที่อยู่ในอำเภอเล็ก ๆ ห่างไกลจากเมืองหลวงอยู่มาก แต่ที่นั่นอุดมสมบูรณ์มากด้วยสมุนไพรล้ำค่าหลายอย่าง เจ้าคิดว่าอย่างไรจะไปหรือไม่ " " ไปค่ะคุณตา " นีน่าตอบออกไปโดยทันที ข้างถนนเธอก็เคยนอนมาแล้วยังมีอะไรต้องกลัวกันแถมยังได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระอย่างที่เธอต้องการอีก " ไม่คิดจะถามเลยรึว่าร่างที่เจ้าจะต้องอาศัยอายุเท่าไหร่หรือชื่ออะไร " " ขอเพียงแค่ได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระเรื่องอื่นค่อยว่ากันก็ได้ค่ะคุณตา " นีน่ายิ้มอย่างมีความหวังเพราะเธอรอคอยโอกาสนี้มานานแล้ว " ข้าจะให้ความทรงจำของเมิ่งหลี่น่าแก่เจ้า เมื่อไปอยู่ที่นั่นแล้วเจ้าจะได้ทำตัวถูก ยังมีสัตว์เลี้ยงอีกหนึ่งตัวที่ข้าจะมอบให้เจ้าเอาติดตัวไปด้วย มันจะคอยช่วยเหลือและบอกทุกอย่างแก่เจ้าเอง ของที่เจ้าสมควรได้มันจะมาในเวลาที่เหมาะสม เพราะตอนนี้ร่างของเมิ่งหลี่น่าพึ่งมีอายุเพียง 8 ปีเท่านั้น " ชายชราพูดจบก็แตะที่หน้าผากของนีน่าเบา ๆ เพียงครู่เดียวก็มีแสงสีขาวเจิดจ้าจนทำให้นีน่าสติวูบดับไป